Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο ένα νέο κεφάλαιο άνοιξε στο συνδικαλιστικό κίνημα των αυτοαπασχολούμενων και των μικρών επαγγελματιών βιοτεχνών και εμπόρων. Η συγκρότηση της Πανελλαδικής Αντιμονοπωλιακής Συσπείρωσης ΕΒΕ (ΠΑΣΕΒΕ) δεν είναι μόνο μια προσπάθεια να μπει φραγμός στην κατρακύλα και την καλπάζουσα ανυποληψία των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών. Δεν επιχειρεί μόνο να δώσει αγωνιστική διέξοδο στα χρόνια προβλήματα που έγιναν αποπνικτικά στις συνθήκες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Αυτό που κύρια επιδιώκει είναι να εκφράσει τα συμφέροντα των εκατοντάδων χιλιάδων αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ που στενάζουν κάτω από το ζυγό των μονοπωλίων, να γίνει καταλύτης στην αλλαγή των συνειδήσεων στην προοπτική μιας κοινωνίας απαλλαγμένης από το καπιταλιστικό κέρδος. Γι' αυτό δεν μπορεί να περιοριστεί στα στενά πλαίσια μιας ακόμα συνδικαλιστικής παράταξης, δεν έχει το άγχος να δημιουργήσει μια επιπλέον τριτοβάθμια οργάνωση. Δεν υποτιμά την αξία συγκεκριμένων χειροπιαστών κατακτήσεων που αποτελούν το καύσιμο στην ανάπτυξη του κινήματος. Προβάλλει, όμως, ταυτόχρονα την ανάγκη για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης που να εξυπηρετεί τις αυξανόμενες λαϊκές ανάγκες. Επιδιώκει τη συμμαχία και την κοινή δράση με τα άλλα λαϊκά στρώματα απέναντι στο μέτωπο Ευρωπαϊκής Ενωσης, μονοπωλίων, αστικών κυβερνήσεων.

Η κατάσταση έχει χειροτερέψει σε σχέση με παλιότερα. Μετά τη συνθήκη του Μάαστριχτ τα μονοπώλια έχουν γίνει πιο επιθετικά. Επιδιώκουν να απλώσουν κάθε τμήμα της αγοράς, να εισβάλουν σε κάθε πτυχή της οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας. Με την οικονομική κρίση επιχειρείται ένα, μεγάλης κλίμακας, ξεκαθάρισμα της αγοράς από τις μικροεπιχειρήσεις. Σημαντικό τμήμα των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της φτώχειας και την ανεργίας. Η διέξοδος προς την εργατική τάξη στενεύει γιατί οι εξελίξεις αυτές έχουν τις ίδιες συνέπειες και για τους εργαζόμενους.

Αλήθεια, πόσο κακόηχες ακούγονται σήμερα οι σειρήνες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των κάθε λογής παπαγάλων της, περί «επιχειρηματικότητας» και «ανταγωνιστικότητας».

Τι σόι επιχειρηματίας είναι αυτός που δυσκολεύεται να θρέψει την οικογένειά του, που χρωστάει το σπίτι του στις τράπεζες, που έχασε την ιατροφαρμακευτική του περίθαλψη γιατί δεν είχε να πληρώσει τον ΟΑΕΕ.

Πόσο ανταγωνιστικός μπορεί να γίνει ο μικρέμπορας απέναντι στα σούπερ μάρκετ και στα πολυκαταστήματα, ο βιοτέχνης απέναντι στα εισαγόμενα προϊόντα που του επιβάλλουν μεροκάματο Κίνας.

Ολη η «φροντίδα» των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις εξαντλήθηκε στην προβολή των κάθε λογής ευρωπαϊκών προγραμμάτων. Αυτά τα κονδύλια όμως προορίζονται για ένα φιλέτο μεσαίων επιχειρήσεων που έχουν τη δυνατότητα να διευκολύνουν την αναπαραγωγή του κεφαλαίου συμπληρωματικά προς τα μονοπώλια. Τα ψίχουλα που έφτασαν στις μικρές επιχειρήσεις δεν ήταν δυνατόν να σώσουν την παρτίδα.

Εδώ πρέπει να το πούμε καθαρά. Υπάρχουν δύο λογιών επιχειρηματίες. Αυτοί που διαχειρίζονται κεφάλαια και αυτοί που παλεύουν για το μεροκάματο. Και η ΠΑΣΕΒΕ είναι με τους δεύτερους. Το ότι αυτοί είναι οι περισσότεροι δεν είναι τυχαίο.

Η μεγάλη μάζα των ΕΒΕ στην ουσία παλεύει για ένα μεροκάματο που μερικές φορές μπορεί να είναι καλύτερο από το μισθό των εργαζόμενων, συνήθως, όμως, είναι πληρωμένο με πολύ άγχος, ατελείωτες ώρες εργασίας. Σήμερα αυτό το μεροκάματο συρρικνώνεται με γοργούς ρυθμούς. Τα αδιέξοδα γίνονται μεγαλύτερα, η οικονομική κρίση φαίνεται να μην έχει τέλος. Φυσικά, η κρίση αργά ή γρήγορα θα δώσει τη θέση της στην ανάπτυξη, μόνο που το τοπίο των μικρών επιχειρήσεων δε θα είναι το ίδιο όπως πριν. Οι πολιτικές που εφαρμόζονται θα αφήσουν πίσω τους πολλούς ΕΒΕ κατεστραμμένους.

Και εδώ πρέπει να γίνει κατανοητό ότι το μεροκάματο έχει δυο όψεις. Αυτήν του καθημερινού αγώνα για την επιβίωση και αυτή της κοινωνικής πάλης. Δεν έχει νόημα από τη μια πλευρά να τρέχει κάποιος για να εξασφαλίσει μεγαλύτερο εισόδημα και από την άλλη να του το ροκανίζουν τα αντικειμενικά κριτήρια, οι εισφορές στο ταμείο, οι δημοτική φόροι, οι αυξανόμενες ανάγκες επιβίωσης.

Δεν είναι κακός επιχειρηματίας αυτός που δεν μπορεί να τα φέρει βόλτα. Δε φταίνε οι άστοχες επιλογές του. Φταίει το μικρό του κεφάλαιο και η αδύνατη θέση του στην αγορά.

Η ΠΑΣΕΒΕ θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να αποκαλύψει το ανέφικτο και επικίνδυνο της ατομικής λύσης των προβλημάτων. Θα επιδιώξει να γίνουν πιο πυκνές οι γραμμές των αυτοαπασχολούμενων που αποφασίζουν ότι δεν πάει άλλο. Οτι δεν μπορούμε να διαπραγματευόμαστε πόσο θα σφίξουμε το ζωνάρι. Οτι η ικανοποίηση των αυξανόμενων αναγκών που προκύπτουν αντικειμενικά από την κοινωνική εξέλιξη, είναι αναφαίρετο δικαίωμά μας. Γιατί και μεις είμαστε παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου μαζί με τους εργαζόμενους και τους αγρότες, έχουμε τη δική μας συνεισφορά στην κοινωνική ανάπτυξη. Αρα, μας αναλογεί ένα μερτικό που μας το κλέβουν τα μονοπώλια.

Η συγκρότηση της ΠΑΣΕΒΕ δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία». Πάτησε στην τρίχρονη εμπειρία της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα, στην παρακαταθήκη των μακρόχρονων αντιμονοπωλιακών αγώνων του κινήματος των ΕΒΕ.

Δεν προέκυψε από το δοκιμαστικό σωλήνα. Είναι προϊόν της ανάγκης για την αντιμετώπιση των συνεπειών των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και των αντιλαϊκών πολιτικών που ανέλαβαν να τις διευκολύνουν και να τις ενισχύσουν.

Η ανάγκη αυτή έγινε πιο επιτακτική από τότε που οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, απορροφημένες στους «κοινωνικούς διαλόγους», μπουκωμένες από τα κονδύλια των ΚΕΚ, εξελίχτηκαν σε φορέα διαχείρισης των αντιλαϊκών πολιτικών. Μετατράπηκαν σε αμορτισέρ της αγανάκτησης, σε πυροσβέστη των αγώνων.

Είναι αυτοί οι ίδιοι που σήμερα έχουν το θράσος να μιλάνε για διάσπαση. Να υπερασπίζονται υποκριτικά το «θεσμικό» ρόλο των συνδικαλιστικών οργάνων.

Ε, λοιπόν, η ΠΑΣΕΒΕ φιλοδοξεί να «διασπάσει» την αγωνιστική απραξία, τον καθωσπρεπισμό του «αξιόπιστου συνομιλητή» της κυβέρνησης. Θα επιδιώξει να βάλει σε κίνηση συνδικαλιστές και απλούς αυτοαπασχολούμενους που σήμερα χειμάζονται εγκλωβισμένοι στην επιρροή αυτών των ηγεσιών. Θα επιδιώξει να αφυπνίσει συνειδήσεις, θα πολεμήσει την απογοήτευση και τις θεωρίες για την αναποτελεσματικότητα των αγώνων.

Από μια τέτοια «διάσπαση» δεν κινδυνεύει το συνδικαλιστικό κίνημα. Μπορεί να τρίζουν οι καρέκλες της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, αλλά ωφελείται η αγωνιστική αντιμονοπωλιακή διέξοδος.

Μαζί μας είναι η εργατική τάξη, γιατί οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις όπως και η διέξοδος από την οικονομική κρίση που μαγειρεύει η κυβέρνηση ακολουθούν δυο παράλληλους δρόμους. Από τη μια, το ξεσκαρτάρισμα της αγοράς από πολλές μικρές επιχειρήσεις για να διευρυνθεί η πίτα που διεκδικούν τα μονοπώλια. Από την άλλη, το ξεκαθάρισμα της αγοράς εργασίας από ενοχλητικές κατακτήσεις που μπαίνουν φραγμός στην κερδοφορία του κεφαλαίου.

Μαζί μας είναι οι φτωχοί αγρότες που γνώρισαν πριν από τους αυτοαπασχολούμενους τι σημαίνει ευρωπαϊκός μονόδρομος. Γι' αυτό έμειναν σχεδόν οι μισοί μέσα σε μια εικοσαετία.

Απέναντί μας είναι οι «κοινωνικοί εταίροι», δηλαδή η ηγεσία της ΓΣΕΒΕΕ και της ΕΣΕΕ με τον ΣΕΒ και τους μεγαλέμπορους. Απέναντί μας είναι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που εναλλάξ αλλά ενιαία προωθούν τις αντιλαϊκές πολιτικές που υπονομεύουν κάθε κοινωνική κατάκτηση και στρώνουν το έδαφος στα μονοπώλια. Απέναντί μας είναι η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης που δε μας άνοιξε την αγορά των 300 εκατομμυρίων αλλά έφερε τα πολυκαταστήματα και τα σούπερ μάρκετ στη γειτονιά μας.

Δείτε πώς ξετυλίχτηκε η προπαγάνδα της κυβέρνησης και των καλοπληρωμένων κονδυλοφόρων της. Ποιος φταίει, άραγε, για τα χάλια της οικονομίας. Ορισμένοι επικίνδυνοι δημόσιοι υπάλληλοι που δημιουργούν τα ελλείμματα με τα επιδόματά τους, μερικοί ασυνείδητοι φοροφυγάδες επαγγελματίες που υπονομεύουν τα δημόσια έσοδα, κάποιοι χαραμοφάηδες αγρότες που ξημεροβραδιάζονται στα καφενεία ποντάροντας στην πρέφα τις επιδοτήσεις. Ενιαία σε όλα τα επίπεδα είναι η αντιλαϊκή επίθεση της κυβέρνησης παρά τις προσπάθειες της να θολώσει τα νερά.

Γι' αυτό η ΠΑΣΕΒΕ συμπορεύεται με το ΠΑΜΕ και την ΠΑΣΥ, επιδιώκει την κοινή δράση που μπορεί να αντισταθεί πιο αποτελεσματικά στη αντιλαϊκή θύελλα. Μπορεί να ανοίξει το δρόμο για ένα λαϊκό μέτωπο που θα υπονομεύσει τη κυριαρχία των μονοπωλίων και να αναδείξει την προοπτική μιας κοινωνίας που θα υπηρετεί τις ανθρώπινες ανάγκες.

Το προηγούμενο σαββατοκύριακο έγινε δυνατή η συσπείρωση των σκόρπιων εστιών αγώνα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Η φωτιά άναψε. Μπορεί να μετατραπεί σε πυρκαγιά των αντιμονοπωλιακών αγώνων ικανή τα αντισταθεί αποτελεσματικά στην κυβερνητική πολιτική και να βάλει φραγμό στα αντιλαϊκά μέτρα.

Και επειδή η αποφασιστικότητα δε μετριέται τόσο με τις λέξεις αλλά ζυγίζεται κυρίως με τις πράξεις, η καλή προετοιμασία και η επιτυχία των επόμενων αγώνων θα είναι η καλύτερη δικαίωση της συγκρότησης της ΠΑΣΕΒΕ. Η αρχή γίνεται με την πανελλαδική κινητοποίηση που εξαγγέλθηκε αμέσως μετά το Πάσχα.