Την ανάγκη να διαμορφωθεί μια μαζική, μαχητική πρωτοπορία, ικανή όχι μόνο να εκλαϊκεύει, όχι μόνο να ζυμώνει, αλλά να πρωτοστατεί στην οργάνωση της πάλης παντού, με στόχους και αιτήματα που βάζουν στην πρώτη γραμμή τις διευρυμένες ανάγκες, τις διευρυμένες απαιτήσεις που πρέπει να έχει σήμερα η εργατική - λαϊκή οικογένεια και η νεολαία, σημείωσε ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας το βράδυ της Δευτέρας σε εκδήλωση της ΚΟΘ του ΚΚΕ για την Παιδεία, με αφορμή τις τελευταίες εξαγγελίες της κυβέρνησης.

Στην εκδήλωση, που έγινε στο αμφιθέατρο του Πολυτεχνείου του ΑΠΘ, συμμετείχαν μαζικά φοιτητές και σπουδαστές, εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων και πανεπιστημιακοί δάσκαλοι. Τόσο από την εισηγητική ομιλία όσο και μέσα από τη συζήτηση που ακολούθησε αναδείχθηκε η ταξικότητα των μέτρων που προωθεί η κυβέρνηση - συνεχίζοντας την πολιτική της ΝΔ - υλοποιώντας τις κατευθύνσεις της ΕΕ, των μονοπωλίων, και η ανάγκη σήμερα η πρόταση του ΚΚΕ να αποτελέσει το πλαίσιο συσπείρωσης και πάλης του εργαζόμενου λαού, ως η μόνη ρεαλιστική, που ανταποκρίνεται στις ανάγκες μόρφωσης των παιδιών της εργατικής - λαϊκής οικογένειας.

Ο Ν. Σοφιανός αναφέρθηκε στις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που έγιναν το προηγούμενο διάστημα και στις αλλαγές που προωθεί σήμερα η κυβέρνηση. Αλλαγές που χτυπούν τον ενιαίο χαρακτήρα της Εκπαίδευσης, τη διαφοροποιούν ταξικά και στη δομή και στο περιεχόμενο, ανοίγουν το δρόμο για την εξατομίκευση. Αλλαγές που συνδυάζονται με τις αρχές συγκρότησης της νέας διοικητικής δομής του κράτους (σχέδιο «Καλλικράτης»), μέσα από την οποία προχωρά ταχύτερα η ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, και των άλλων κοινωνικών υπηρεσιών.

Τόνισε ο Ν. Σοφιανός: «Θέλουν να αξιοποιήσουν την κρίση την οποία προκάλεσαν, για να γίνει ακόμα πιο φθηνή η εργατική δύναμη, για να πιέσουν ακόμα περισσότερο το εργατικό, το λαϊκό εισόδημα, να γίνει πιο αναλώσιμη η εργατική δύναμη, να ξεμπερδέψουν με ό,τι έχουν αφήσει από προηγούμενες αναδιαρθρώσεις να θυμίζει κοινωνικές παροχές του κράτους». Ξεκαθάρισε πως «αυτά τα μέτρα που αναγγέλλονται στην Εκπαίδευση είναι πακέτο με την εισοδηματική σφαγή των εκπαιδευτικών, αλλά και με την αντίστοιχη σφαγή στην οποία έχουν καταδικαστεί οι λαϊκές οικογένειες, άσχετα με το αν δουλεύουν στον ιδιωτικό ή στο δημόσιο τομέα». Και συνέχισε:

«Αυτοί οι σχεδιασμοί σπρώχνουν ουσιαστικά στη διάλυση του εκπαιδευτικού συστήματος που ξέραμε μέχρι σήμερα. Απαξιώνουν τη μόρφωση, εκμηδενίζουν τα πτυχία, γενικεύουν ένα κλίμα αμορφωσιάς σε όλη την κλίμακα της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Ανοίγουν φυσικά διάπλατα τις πόρτες και τα παράθυρα στις επιχειρήσεις, παντού, σε κάθε βαθμίδα. Χτυπούν τον ενιαίο χαρακτήρα που συνεχίζει να έχει αυτή η ταξική Παιδεία, αυτή η ταξική Εκπαίδευση στην Ελλάδα. Θέλουν να απαλλάξουν το κράτος ακόμα και από αυτόν τον σχεδιασμό, ακόμα και από αυτή την κατ' όνομα εξασφάλιση της δημόσιας δωρεάν Εκπαίδευσης, κάνοντας την Εκπαίδευση και την εκπαιδευτική διαδικασία, τη συμμετοχή του μαθητή, του φοιτητή, του σπουδαστή και του εκπαιδευτικού, μια ατομική ευθύνη, μια ατομική υπόθεση. Και φυσικά οι συνέπειες αυτών των μέτρων στην εξέλιξή τους - και ήδη επιδρούν σε ένα βαθμό και τώρα - επιδρούν βίαια στις νεανικές συνειδήσεις. Από νωρίς οδηγούν τη νεολαία να λειτουργεί και να σκέφτεται σαν το ευέλικτο δυναμικό, ανοίγοντας ταυτόχρονα και νέα πεδία για επιχειρηματικές δραστηριότητες».

Πρόσθεσε ακόμη: «Με αυτές τις εξελίξεις, εκτός των άλλων χτυπιούνται και οι εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών, γιατί το σύστημα δεν περιορίζεται και δε θέλει μόνο το ρόλο που σε ένα βαθμό παίζουν τμήματα εκπαιδευτικών, το ρόλο, δηλαδή, του περάσματος της κυρίαρχης πολιτικής και της αναπαραγωγής της μέσα από το δημόσιο ή το ιδιωτικό σχολείο. Θέλει ακόμα πιο έντονα ο εκπαιδευτικός να παίξει ρόλο "βίδας" στο σχεδιασμό, στη συναρμολόγηση του σχεδιασμού μιας νέας προσωπικότητας που πρέπει να φτιαχτεί, μιας προσωπικότητας η οποία είναι αποδομημένη, η οποία είναι σύγχρονα αμόρφωτη».

Ο Ν. Σοφιανός σημείωσε την ανάγκη «να κατανοηθεί ο ενιαίος χαρακτήρας της επίθεσης με τη δέσμη μέτρων που παίρνονται, σε συνδυασμό με την απάντηση που πρέπει να δώσει σήμερα η εργατική τάξη, που πρέπει να δώσουν σήμερα οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, στο ΜΑΣ, στην ΠΑΣΥ, στη Συσπείρωση που φτιάχθηκε στο χώρο των αυτοαπασχολούμενων, συνδυάζοντας την πάλη για την αναχαίτιση των συνεπειών με το περπάτημα του δρόμου της ρήξης, της ανατροπής».

«Σ' αυτές τις συνθήκες έχει σημασία να αναδείξουμε εστίες και μέτωπα αντίστασης μέσα στα πανεπιστήμια. Μια ευκαιρία γενικευμένη, για ζύμωση, για προπαγάνδα αλλά και για οργάνωση αντιστάσεων, είναι οι πρυτανικές εκλογές το επόμενο διάστημα. Οι προοδευτικοί, οι αγωνιστές εκπαιδευτικοί στα πανεπιστήμια, να συναντηθούν με τις δυνάμεις του ΜΑΣ, με τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ στους χώρους των εργαζομένων, με τους μεταπτυχιακούς. Να διαμορφωθούν πόλοι αντίστασης, ψηφοδέλτια μάχης και να δώσουμε αυτή τη μάχη των πρυτανικών εκλογών, όχι γιατί έχουμε αυταπάτες, αλλά γιατί ξέρουμε ότι στις σημερινές συνθήκες υπάρχουν διευρυμένες δυνατότητες να πιάσει τόπο η πολιτική της ανυπακοής, η πολιτική της ρήξης, η πολιτική που βάζει μπροστά την ανάγκη για άλλη εξουσία, για άλλο συσχετισμό δύναμης μέσα στην κοινωνία».

«Καμιά απάντηση δεν μπορεί να δοθεί σήμερα, σ' αυτά τα μέτρα που σχεδιάζονται, σ' αυτή τη στρατηγική του κεφαλαίου που εφαρμόζεται, που υλοποιείται κομμάτι κομμάτι, αλλά με συνέπεια και συνέχεια και από τη ΝΔ πριν και από το ΠΑΣΟΚ τώρα, αλλά και από τις άλλες δυνάμεις, αν δεν αμφισβητήσουμε στην πράξη το δρόμο της ανάπτυξης που ακολουθείται και συσσωρεύει πλούτο στα "κελάρια" των μονοπωλίων.

Πρέπει να ανοίξει η συζήτηση για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, σε σύγκρουση με την κυριαρχία των μονοπωλίων, που σημαίνει αμφισβήτηση της τάξης που βρίσκεται στην εξουσία.

Η πρότασή μας για την Εκπαίδευση, όπως κατά καιρούς την έχουμε παρουσιάσει και παλεύουμε να υιοθετηθεί μέσα στους σημερινούς, στους σύγχρονους αγώνες που δίνει η μαθητική, η φοιτητική, η σπουδαστική νεολαία, οι εκπαιδευτικοί, απαντάει στη στρατηγική του κεφαλαίου με τη στρατηγική της εργατικής τάξης, που πρέπει να πάρει την εξουσία μαζί με τις σύμμαχες δυνάμεις.

Συγκεντρώνει δυνάμεις η πρότασή μας σ' αυτή την αναμέτρηση, την κρίσιμη αναμέτρηση που θα γίνει.

Σ' αυτές τις συνθήκες έχει μεγάλη σημασία παντού να διαμορφώνεται μια μαζική μαχητική πρωτοπορία, ικανή όχι μόνο να εκλαϊκεύει, όχι μόνο να ζυμώνει, αλλά να πρωτοστατεί στην οργάνωση της πάλης παντού, με στόχους και αιτήματα που βάζουν στην πρώτη γραμμή τις διευρυμένες ανάγκες, τις διευρυμένες απαιτήσεις που πρέπει να έχει σήμερα η εργατική - λαϊκή οικογένεια και η νεολαία.

Εχει σημασία από τα κάτω να οργανώσουμε την πάλη και με ανυπακοή και απειθαρχία στις συμβιβασμένες ηγεσίες όπως εκφράζονται σε κάθε χώρο.

Μέσα από αυτούς τους δρόμους αλλάζουν οι συσχετισμοί, μέσα από αυτούς τους δρόμους μπορούν να ξεμπλοκάρονται συνειδήσεις.

Μέσα από αυτή τη διαδικασία, με καθήκοντα που απορρέουν για όλους μας στις σημερινές αναμετρήσεις, μπορούμε να αλλάξουμε τους συσχετισμούς. Μπορούμε να μετατοπίσουμε μαζικά, ιδιαίτερα τμήματα που ακουμπούν στην εργατική τάξη, παιδιά της εργατικής - λαϊκής οικογένειας που σπουδάζουν, και όχι μόνο στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ. Μέσα από αυτό το δρόμο μπορούμε να εξασφαλίσουμε την απάντηση που πρέπει να δοθεί στον πόλεμο που έχουν ξεδιπλώσει η κυβέρνηση και η ΕΕ απέναντι στο λαό μας. Μια κλιμάκωση της πάλης η οποία, πέρα από τις μορφές, πέρα από τις απεργίες, πέρα από τις διαδηλώσεις, τα συλλαλητήρια, που θα είναι πολλά το επόμενο διάστημα, σημαίνει πρώτα απ' όλα να κερδίζει έδαφος το περιεχόμενο της πάλης, η στόχευση της πάλης, οι στόχοι και τα αιτήματα που αμφισβητούν το "σήμερα" της εξουσίας των μονοπωλίων, που ανοίγουν το "αύριο" της εξουσίας της εργατικής τάξης και των συμμάχων της».