Στο στίβο της πιο άθλιας και μαύρης προπαγάνδας ενάντια στους αγώνες των εργαζομένων έχουν ριχτεί διάφορα παπαγαλάκια της δημοσιογραφίας και μεγαλοεκδότες, αξιοποιώντας σ' αυτήν την κατεύθυνση και ταξιδιωτικά περιοδικά, περιοδικά «life style» κ.λπ. Σημειώνει χαρακτηριστικά (σε άρθρο του στο «Icons traveller's») (ταξιδιωτικό περιοδικό) ο εκδότης του, Τάσος Δούσης (γνωστός και από τις εμφανίσεις του στις μεσημεριανές «επιμορφωτικές» εκπομπές): «Δε μου λέτε, κα Γκερέκου, εγώ σας λέω ότι πείθετε το Γερμανό, τον Αγγλο, το Γάλλο να έρθουν στην Ελλάδα. Του εγγυάστε εσείς, κυρία μου, ότι τα αεροδρόμια θα είναι ανοιχτά και ότι τα λιμάνια δεν θα είναι αποκλεισμένα; Οτι οι εθνικοί δρόμοι και τα σύνορα είναι προσπελάσιμα; Εγγυάστε εσείς στον τουρίστα, κα Γκερέκου, ότι τα ταξί δε θα κάνουν απεργία;..». Μόνο που η αγωνία τους αφορά τον τουρισμό που ως πεδίο δράσης των μονοπωλίων ενισχύει την «ανταγωνιστικότητα» και τα κέρδη μεγαλοξενοδόχων, εφοπλιστών, τουριστικών πρακτόρων κτλ. Γι' αυτόν τον τουρισμό και μόνο ανησυχούν.

Ο τουρισμός είναι δικαίωμα του εργαζόμενου και της οικογένειάς του. Είναι ανάγκη για να αναπληρώνει μέρος της εργατικής του δύναμης με την οποία γεμίζουν τα θησαυροφυλάκια των πλουτοκρατών. Κατακτήθηκε από την εργατική τάξη τα προηγούμενα χρόνια. Αποτελεί δικαίωμα του κάθε εργαζόμενου στην αναψυχή και την ξεκούραση. Δικαίωμα στη γνώση ηθών και εθίμων άλλων λαών, μοχλός προώθησης της διεθνιστικής φιλίας τους. Ανάγκη όμως που στο σημερινό σύστημα έχει μετατραπεί σε πολύ ακριβό εμπόρευμα για να πλουτίζει το κεφάλαιο. Ούτε ο Γερμανός, ούτε ο Αγγλος, ούτε ο Γάλλος - για τους οποίους κόπτονται οι «υπερασπιστές» του τουρισμού - που ανήκει στην εργατική τάξη των χωρών αυτών θα έρθουν στην Ελλάδα ή θα πάνε σε άλλη χώρα. Γιατί η επιθετικότητα του κεφαλαίου, το χτύπημα των κατακτήσεων των εργαζομένων καταργεί σε όλο και περισσότερους εργαζόμενους και το δικαίωμα στην αναψυχή και στην ξεκούραση.

Οι επιχειρηματίες του κλάδου, οι πολιτικοί τους υπηρέτες και τα παπαγαλάκια τους δε δίνουν δεκάρα τσακιστή για το δικαίωμα του εργάτη και της οικογένειάς του στην αναψυχή και την ξεκούραση. Ενδιαφέρονται μόνο για την αύξηση των κερδών τους, για την προσέλκυση ολίγων εκλεκτών πλουσίων. Είναι κρίσιμο λοιπόν και για την ικανοποίηση των αναγκών της η εργατική τάξη όχι μόνο να βάλει φρένο στην υλοποίηση όλων αυτών των φρικιαστικών μέτρων που επιχειρεί να επιβάλει το κεφαλαίο, η ΕΕ, το ΔΝΤ και οι υπηρέτες τους, αλλά να δημιουργήσει με τον αγώνα της σε αντιμονοπωλιακή, αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση τις προϋποθέσεις για την ανατροπή όλων αυτών που καταδυναστεύουν τη ζωή της.