Παπαγεωργίου Βασίλης

«Εγώ, προσωπικά, συστήνω και προΐσταμαι μιας ειδικής Ομάδας Δράσης για άμεσες ξένες επενδύσεις, ώστε να υπερβούμε τη γραφειοκρατία, να παρουσιάσουμε νέες ευκαιρίες σε πιθανούς επενδυτικούς εταίρους και να δημιουργήσουμε μια δομή επενδύσεων» (Γ. Παπανδρέου, ομιλία στο Αραβικό Οικονομικό Φόρουμ στη Βηρυτό, Πέμπτη 20 Μάη).

Η συναντίληψη ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, που εκφράζουν τα παραπάνω αποσπάσματα, αποτελεί μόνο μια πρόγευση της συντονισμένης και αγαστής συνεργασίας μεταξύ των δυο για την προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών, που θα βρεθούν στο επίκεντρο της αντιλαϊκής λαίλαπας το επόμενο διάστημα, στο όνομα της «προσέλκυσης επενδύσεων», πάνω στο έδαφος που δημιουργούν οι ανατροπές στα εργασιακά και το ασφαλιστικό.

Με την τρομο-απειλή της χρεοκοπίας να επικρέμαται διαρκώς ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι του εργαζόμενου λαού, η «προσέλκυση επενδύσεων» προβάλλεται τώρα ως το «φάρμακο διά πάσαν νόσον» και κυρίως για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, της «πιο γρήγορης εξόδου από την κρίση» και της «ανάπτυξης». Στην πραγματικότητα, στο όνομα της προσέλκυσης επενδύσεων καλούνται οι εργαζόμενοι να παραιτηθούν και από τα στοιχειώδη δικαιώματά τους και να αποδεχτούν να είναι οι σύγχρονοι είλωτες στα σκλαβοπάζαρα των πολυεθνικών.

Σύμφωνα με την κυρίαρχη προπαγάνδα, για να έρθουν οι επενδύσεις πρέπει να διαμορφωθεί το απαραίτητο «φιλικό περιβάλλον», να αρθούν «εμπόδια» (π.χ. εργατική νομοθεσία, απελευθέρωση αγορών και επαγγελμάτων), να δοθούν κίνητρα, δηλαδή ζεστό κρατικό χρήμα, κ.ο.κ. Φυσικά, όλα αυτά δεν έλειπαν τις προηγούμενες δεκαετίες. Ομως, τώρα μιλάνε για μια νέα κατάσταση, η οποία, ως προς τη σφοδρότητα της επίθεσης, θα έχει ποιοτική διαφορά σε σχέση με τον παρελθόν.

Με άλλα λόγια, πρέπει να καταργηθούν οι συλλογικές συμβάσεις και να αντικατασταθούν από συμβάσεις σε επίπεδο επιχείρησης ή ατομικές, να κυριαρχήσουν οι ευέλικτες μορφές εργασιακών σχέσεων σύμφωνα με τις ανάγκες των επιχειρήσεων, να καταργηθεί ο κατώτατος βασικός μισθός, να απελευθερωθούν οι απολύσεις, να περικοπούν σημαντικά οι αποζημιώσεις σε περίπτωση απόλυσης κ.ο.κ.

Ταυτόχρονα, να απαλλαγεί το κεφάλαιο από φόρους, ασφαλιστικές εισφορές και άλλα «κρατικά βάρη», να καταργηθεί κάθε φραγμός, όσον αφορά την προστασία του περιβάλλοντος, την ελεύθερη καταπάτηση των ακτών, των δασών, τη μόλυνση των θαλασσών, κ.ο.κ. Αυτές τις ανατροπές που προωθεί με ταχύτατους ρυθμούς η κυβέρνησή του διαφημίζει ο πρωθυπουργός στα διάφορα επιχειρηματικά φόρα όπου περιοδεύει, παρουσιάζοντας το παραπέρα φτήνεμα της εργατικής δύναμης σαν δέλεαρ για να εισρεύσουν κεφάλαια.

Η αλήθεια είναι ότι όλες οι παραπάνω ανατροπές δεν συνιστούν κάποια επινόηση της στιγμής των κομμάτων της εγχώριας πλουτοκρατίας, αλλά στρατηγικό στόχο της, που έχει αποτυπωθεί στη Στρατηγική της Λισαβόνας, ενώ έχει συμπεριληφθεί και στο μνημόνιο που υπόγραψε η κυβέρνηση με την τρόικα των ιμπεριαλιστών (ΔΝΤ - ΕΕ - ΕΚΤ).

Με μπούσουλα αυτήν τη στρατηγική, η ηγεσία της ΝΔ έχει πάρει θέση και μάχεται για να αποδεχθούν τα λαϊκά στρώματα αδιαμαρτύρητα τις διαρθρωτικές αλλαγές, δηλαδή το σάρωμα των εργασιακών δικαιωμάτων που αναφέρθηκαν παραπάνω.

Σύμφωνα μάλιστα με τα ιδεολογήματα που λανσάρει ο Αντ. Σαμαράς, οι «διαρθρωτικές αλλαγές» είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα στα άγρια αντιλαϊκά μέτρα που έχουν ήδη ληφθεί για τη «δημοσιονομική εξυγίανση», ώστε να υπάρξει το «κατάλληλο μείγμα» της πολιτικής που ο ίδιος υποστηρίζει και εμφανίζει μάλιστα ως τη δήθεν «εναλλακτική λύση» στην εφαρμοζόμενη πολιτική.

Μήνες τώρα ο πρόεδρος της ΝΔ ασκεί πίεση και ζητά να ληφθούν μέτρα για την προώθηση της «ευελιξίας» στην αγορά εργασίας, την αποφασιστική προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων, εκτεταμένες συγχωνεύσεις δημοσίων φορέων, την ευρεία χρήση των ΣΔΙΤ «ώστε να κάνουν οι επιχειρήσεις ό,τι δεν μπορεί να κάνει το κράτος», αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου ύψους 300 δισ. ευρώ, ταχεία υλοποίηση των συμβάσεων παραχώρησης για περιφερειακά αεροδρόμια, λιμάνια, μαρίνες, άμεση ψήφιση νέου επενδυτικού νόμου, διοχέτευση ζεστού χρήματος στις επιχειρήσεις μέσω των 23 μέτρων - ανάσα για το κεφάλαιο, κ.ο.κ. Πλάτες βάζει και για την κατάργηση της Κοινωνικής Ασφάλισης, ανεξάρτητα αν ψηφίσει ή όχι το εκτρωματικό νομοσχέδιο που θα φέρει η κυβέρνηση.

Αυτές είναι οι διαρθρωτικές αλλαγές και τα μέτρα που κρύβονται πίσω από το σύνθημα «ανταγωνιστικότητα παντού», που επαναλαμβάνει συχνά ο πρόεδρος της ΝΔ.

Προϋπόθεση εκ των ων ουκ άνευ για τη διαμόρφωση «φιλικού περιβάλλοντος» για τους επενδυτές, ο πρόεδρος της ΝΔ θεωρεί και την κατάργηση ουσιαστικά των διαδηλώσεων αλλά και του δικαιώματος της απεργίας.

Οι διαδηλώσεις, σύμφωνα με τον Αντ. Σαμαρά, «επιβαρύνουν το εμπόριο και γενικότερα την οικονομία», ενώ στοχοποιούνται γιατί «παίζουν με την επιβίωση χιλιάδων επιχειρήσεων και νοικοκυριών». Δεν είναι τυχαίο ότι ταυτίζει τις απεργιακές κινητοποιήσεις, τη μαζική πολιτική πάλη με τις «ταραχές» που προκαλούν οι προβοκάτορες. Ούτε βέβαια είναι τυχαίο ότι ζητά την αποκατάσταση της «έννομης τάξης», καλώντας επί της ουσίας την κυβέρνηση να επέμβει σε βάρος του εργατικού λαϊκού κινήματος.

Μπορεί η ΝΔ να ψήφισε «όχι» στο μνημόνιο της κυβέρνησης με την τρόικα, μόνο και μόνο για «να μη μείνει το πολιτικό σύστημα χωρίς διαφορετική φωνή» και για «να υπάρχει εναλλακτική προοπτική», αλλά στην πράξη στηρίζει με όλες τις δυνάμεις της το σύνολο των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων.

Ταυτόχρονα, είναι πρόθυμος να προσφέρει απλόχερη συναίνεση και για τις αντιδραστικές τομές για τη θωράκιση του αστικού πολιτικού συστήματος. «Ζούμε σε έκτακτες καταστάσεις που απαιτούν έκτακτες λύσεις», διαπίστωνε μιλώντας την περασμένη Δευτέρα σε γαλάζια στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης, διακηρύσσοντας την ετοιμότητά του για ανάληψη πρωτοβουλιών εθνικής συνεννόησης «που ανοίγουν το δρόμο για τολμηρές τομές με τη μέγιστη δυνατή συμφωνία του πολιτικού κόσμου στο σύστημα διακυβέρνησης και στην οικονομία».