Ηταν εκατοντάδες οι επιζώντες Μακρονησιώτες καθώς και οι νέοι αγωνιστές, που την Κυριακή το πρωί, ανταποκρινόμενοι στο ετήσιο κάλεσμα της Πανελλήνιας Ενωσης Κρατούμενων Αγωνιστών Μακρονήσου (ΠΕΚΑΜ), βρέθηκαν προσκυνητές στη Μακρόνησο και τίμησαν τη μνήμη και τη θυσία των πλέον των εκατό χιλιάδων κομμουνιστών και κομμουνιστριών, των αγωνιστών του ΕΑΜ και μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας που δοκίμασαν τη βαρβαρότητα του μεταβαρκιζιανού - εμφυλιοπολεμικού αμερικανοκίνητου καθεστώτος με τα βασανιστήρια και τις αθρόες εν ψυχρώ δολοφονίες εκατοντάδων αγωνιστών, όταν επιχειρούσαν να «αναμορφώσουν» το αδούλωτο φρόνημα του ελληνικού λαού.

Στα γεγονότα της Μακρονήσου, την περίοδο από 1947 έως το 1955, αναφέρθηκε στην κεντρική ομιλία στην εκδήλωση, ο Γρηγόρης Ριζόπουλος, αντιπρόεδρος της ΠΕΚΑΜ, Μακρονησιώτης ο ίδιος. Θύμισε τα απάνθρωπα βασανιστήρια, ψυχικά και σωματικά, και τις εκατοντάδες δολοφονίες αγωνιστών, αλλά και το απίστευτο θάρρος και την αντοχή των αγωνιστών που αρνούνταν να απαρνηθούν τα ιδανικά και τα πιστεύω τους, να αποκηρύξουν το κόμμα τους το ΚΚΕ και το αγωνιστικό τους παρελθόν.

Οπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο ομιλητής, οι εκατό χιλιάδες κρατούμενοι είχαν εκατό χιλιάδες μαρτυρίες: «της φρίκης, του κάθε λεπτού, της ώρας, της κάθε ημέρας και του χρόνου που τις βίωσαν εδώ για το μόνο τους αμάρτημα. Δεν υπέγραψαν δήλωση μετάνοιας, δεν αποκήρυξαν το παρελθόν και τις ιδέες τους, δεν καταδίκαζαν το κόμμα τους το ΚΚΕ. Δεν αποκήρυξαν τους συντρόφους, τους ζωντανούς και νεκρούς, τους γονείς και τους αδερφούς, αυτούς που ύψωσαν το ανάστημά τους ενάντια στους κατακτητές, στο φασισμό».

Αναφερόμενος στη σημερινή δύσκολη πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, ο Γρ. Ριζόπουλος θα πει χαρακτηριστικά: «Στον ίδιο τόπο την περσινή χρονιά, μιλούσαμε για τα δύσκολα χρόνια που βιώναμε και για τα χειρότερα που μας ετοίμαζαν. Τα χειρότερα ήρθαν και θα έρθουν ακόμα χειρότερα... Εξι μήνες οι κυβερνώντες τρομοκρατούσαν το λαό για "επερχόμενη ολική οικονομική καταστροφή"... Μεθοδικά, με ψέματα και κροκοδείλια δάκρυα ορκίζονταν πως δεν είναι στις προθέσεις τους να προχωρήσουν σε βάρβαρα αντεργατικά μέτρα... Αλλά, σήμερα, οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι καλούνται να πληρώσουν με μείωση στους μισθούς, μείωση στις συντάξεις, κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων κι ένα σωρό νέες φορολογικές επιβαρύνσεις. Δικαιώματα, που κατακτήθηκαν με αγώνες και θυσίες δεκάδων χρόνων, με το αίμα πολλών απεργών και αγωνιστών, με φυλακίσεις , εξορίες και διωγμούς στα χρόνια που πέρασαν».

Στην εκδήλωση διαβάστηκαν, αποσπάσματα από «ζωντανές» μαρτυρίες αγωνιστών - Μακρονησιωτών που έζησαν τη βαρβαρότητα στο κάτεργο της Μακρονήσου. Στην εκδήλωση χαιρετισμό απηύθυναν ο Βάλσαμος Συρίγος, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λαυρίου, και ο Ανδρέας Μέντης, εκπρόσωπος της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Λαυρίου. Στην εκδήλωση παρευρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία του ΚΚΕ.

Με ιδιαίτερη συγκίνηση φορείς και σύλλογοι Αντιστασιακών και των κρατούμενων αγωνιστών κατέθεσαν στεφάνια και λουλούδια στο μνημείο του Μακρονησιώτη αγωνιστή, ενώ ακολούθησε προσκλητήριο των νεκρών. Μεταξύ αυτών, στη μνήμη των αγωνιστών στεφάνι κατέθεσε ο Βαγγέλης Ρεμπάμπης, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με τους παρευρισκομένους να ψάλλουν το πένθιμο εμβατήριο.

Στη συνέχεια, μετά το τέλος της εκδήλωσης, ο Μακρονισιώτης αγωνιστής Νίκος Μανδράκος, περιέγραψε στους προσκυνητές πρωτοφανή στιγμιότυπα και περιστατικά από τη βάρβαρη μεταχείριση των κρατουμένων αγωνιστών στη Μακρόνησο και ιδιαίτερα για τα γεγονότα της μαζικής άγριας δολοφονίας των στρατιωτών που έζησε και ο ίδιος, στο «σφαγείο» του Α' ΕΤΟ.

Αξιομνημόνευτη είναι η επίσημη καταγγελία της ΠΕΚΑΜ σε βάρος των επίσημων Αρχών που έχουν επιτρέψει σε λογής καταπατητές να μετατρέψουν το νησί σε χωματερή παλιών αυτοκινήτων και βοσκότοπο, ενώ, τώρα, μεγάλα συμφέροντα μεθοδεύουν την μετατροπή του σε αιολικό πάρκο. Αλλά οι Μακρονησιώτες αγωνιστές και ο λαός δεν πρόκειται να επιτρέψουν τη βεβήλωση της ιστορίας και της Μνήμης, προειδοποίησε η ΠΕΚΑΜ καλώντας την κυβέρνηση και το υπουργείο Πολιτισμού να προστατέψουν την Ιστορική Μνήμη.