Ενα διαφορετικό, ζωντανό μάθημα ιστορίας, από εκείνα που σε σηκώνουν και «πατάς στους ώμους των προγόνων σου, βλέποντας πέρα από τα τείχη του καιρού σου» και σκόπιμα εξοβελίζεται ή διαστρεβλώνεται στα σχολικά εγχειρίδια. Ενα μάθημα - ύμνος στη ζωή, στην αγάπη για ελευθερία και εθνική ανεξαρτησία, στην καθημερινή ηρωική δράση του λαού μας, παρακολούθησαν χτες στο Μουσείο ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης οι μαθητές της Στ' τάξης του 32ου Δημοτικού Σχολείου Περιστερίου.

Μέσα από ζωντανές μαρτυρίες αγωνιστών, φωτογραφικό υλικό, κειμήλια, ντοκουμέντα, δημιουργήματα εξορίστων οι μαθητές έρχονται σε επαφή με την πραγματική ιστορία της ΕΑΜικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Και το μάθημα γίνεται αφορμή για να γίνουν και οι ίδιοι οι μαθητές αφηγητές, να ζωντανέψουν και να μεταφέρουν δικές τους ιστορίες που «άκουγα από τον προπάππου μου που ήταν στην Αντίσταση κι έχασε ένα μέρος του σώματός του», «την γιαγιά μου που ήταν αντάρτισσα». Να τροφοδοτήσουν την αλληλεγγύη, αντιγράφοντας στο τετράδιο «το μήνυμα που μου άρεσε πολύ, εκείνης της κοπέλας προς τη φίλη της λίγο πριν την εκτελέσουν», τη γενναιότητα διαβάζοντας τον όρκο του ΕΛΑΣίτη.

Η χτεσινή επίσκεψη πραγματοποιήθηκε μετά από ομόφωνη απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων, γιατί «η γνώση της ιστορίας του τόπου μας είναι προϋπόθεση για την ανάπτυξη της ιστορικής κρίσης των μαθητών και τη δημιουργία δημοκρατικών συνειδήσεων. Και ως εκπαιδευτικοί είμαστε υποχρεωμένοι να φέρουμε τους μαθητές μας σε επαφή με την Ιστορία. Ειδικά αυτές τις μέρες που γιγαντώνεται μια επίθεση απέναντι σε όσους συνεχίζουν να μάχονται γι' αυτά τα ιδανικά. Είμαστε εδώ ενάντια σε αυτούς που ταυτίζουν τον ηρωικό αγώνα του λαού μας ή και άλλων λαών όπως του Σοβιετικού με εκείνους που πρωτοστάτησαν στον πόλεμο», εξηγεί στον «Ρ» ο Θωμάς Κασσελούρης, διευθυντής του σχολείου.

Ενα παράδειγμα αντίστασης που χρειάζεται να ακολουθήσει κάθε παιδαγωγός, καθώς το Μουσείο - το οποίο λειτουργεί καθημερινά - αποτελεί μια ηχηρή απάντηση στις προσπάθειες των ιμπεριαλιστικών κέντρων να ξαναγράψουν την ιστορία, να κάνουν το άσπρο - μαύρο, τους θύτες - θύματα, να εγκαθιδρύσουν στις νεανικές γενιές μέσα από βιβλία και έδρανα τον αντικομμουνισμό.