Αγωνία για την κοινωνική συνοχή και την ανταγωνιστικότητα στάζει απ' άκρη σ' άκρη η «διακήρυξη» που έβγαλε η ΓΣΕΕ για την απεργία της Τρίτης. Φράση τη φράση, παράγραφο την παράγραφο η ΓΣΕΕ τα δίνει (ξανά) όλα για όλα στην επιχείρηση αθώωσης εκείνων που φταίνε για τα προβλήματα των εργαζομένων.

Επιμένει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ να μιλά για «άδικο» πακέτο μέτρων και «στείρα "δογματική" και καταστροφική νεοσυντηρητική ευρωπαϊκή πολιτική» και να λέει ότι «οι έχοντες και οι κατέχοντες μένουν πάλι στο απυρόβλητο». Δηλαδή, κατά τη ΓΣΕΕ η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και η μετατροπή των συντάξεων σε επιδόματα φτώχειας δεν υπαγορεύονται από τη δίψα των μονοπωλίων για κέρδη, αλλά είναι αποτέλεσμα μερικών άδικων, ανήθικων και ... ξεροκέφαλων πολιτικών που δε λένε να βάλουν μυαλό. Κατά συνέπεια, καλεί τους εργάτες ν' απεργήσουν την Τρίτη διεκδικώντας να σηκώσουν ένα μέρος από τα βάρη τους και οι εργοδότες και ... άμα γίνει αυτό, ε, τότε θα «χωνευτεί» καλύτερα και το πετσόκομμα των μισθών και η απελευθέρωση των απολύσεων και η επέκταση της ελαστικής απασχόλησης και όλη η σφαγή.

Η ΓΣΕΕ καταδικάζει τις απολύσεις, όχι γιατί χιλιάδες οικογένειες μένουν στο δρόμο, αλλά γιατί «τορπιλίζουν την κοινωνική συνοχή»! Αμα, δηλαδή, βρεθεί μια φόρμουλα και εξασφαλίζεται η κοινωνική συνοχή τότε δε θα 'χει πρόβλημα; Οχι. Γιατί η αγωνία της δεν αφορά τη βελτίωση της ζωής της λαϊκής οικογένειας, αλλά την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, αφού αντικρούοντας - δήθεν - τα επιχειρήματα της κυβέρνησης υπογραμμίζει: «Αλλα είναι τα προβλήματα και οι αιτίες έλλειψης ανταγωνιστικότητας, που δυστυχώς δεν αντιμετωπίζονται ενώ τις επιπτώσεις της, τις πληρώνουν και πάλι οι εργαζόμενοι με τη μείωση της απασχόλησης και των θέσεων εργασίας».

Δεν αρκεί, λοιπόν, η «ριζική διαφωνία» που εκφράζει η ΓΣΕΕ για να στηριχτούν οι εργαζόμενοι. Πολύ περισσότερο, όταν αυτήν την εκφράζει κάποιος που διεκδικεί τίτλο τιμητή της ανταγωνιστικότητας, δηλαδή της πολιτικής που βαφτίζει «κόστος» κάθε δικαίωμα και ανάγκη του εργάτη και γι' αυτό το πετσοκόβει.

Είναι εγκληματικός για τα εργατικά συμφέροντα ο ρόλος των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών πλειοψηφιών. Κι αυτό γίνεται ακόμα πιο φανερό τώρα που η μεγαλοεργοδοσία και το πολιτικό της προσωπικό έχουν πέσει σαν τα κοράκια πάνω στην εργατική τάξη για να κατασπαράξει κάθε αγωνιστική διάθεση και γόνιμο προβληματισμό. Και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ επιλέγει συνειδητά, αποφασιστικά και ολόπλευρα να σπρώχνει τους εργάτες ακόμα πιο κοντά στον γκρεμό.