«κόστος των συντάξεων». Προβάλλοντας μάλιστα αυτόν τον ισχυρισμό στο μέλλον, κινδυνολογούν, ότι μετά από μισόν αιώνα, «Ολη η χώρα θα εργαζόταν να πληρώνει συντάξεις»!

Δε γνωρίζουμε αν τα στελέχη της κυβέρνησης διαθέτουν ικανότητες για να εκτιμούν τις εξελίξεις της οικονομίας μετά από μισόν αιώνα, γνωρίζουμε όμως ότι - σύμφωνα με τα λεγόμενά τους - πριν από τις εκλογές εκτιμούσαν ότι «λεφτά υπάρχουν», αλλά τώρα επισείουν «τον κίνδυνο να μην μπορούν τα Ταμεία να πληρώσουν συντάξεις...». Μάλιστα, όπως γράφουν και στα «non paper» που διακινεί το υπουργείο Εργασίας, αυτός είναι ο λόγος που εξαναγκάζονται τώρα να προχωρήσουν σε «ευρεία και ριζική αλλαγή» του Ασφαλιστικού.

Στους ισχυρισμούς αυτούς δεν υπάρχει ούτε κόκκος αλήθειας. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Κοινωνικού Προϋπολογισμού του 2009, που έχει κατατεθεί στη Βουλή, οι συντάξεις, κύριες και επικουρικές των Ταμείων που υπάγονται στο υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, όχι μόνο δεν είναι βάρος για τους κρατικούς προϋπολογισμούς, αλλά δίνουν και πλεόνασμα.

Συγκεκριμένα, για το έτος 2008 - το οποίο η κυβέρνηση παίρνει ως βάση για να υπολογίσει τα μελλοντικά ελλείμματα - τα έσοδα των Ταμείων από τις εισφορές, την κρατική επιχορήγηση και τις προσόδους περιουσίας, για τους κλάδους της Κύριας και Επικουρικής Ασφάλισης ανέρχονταν στα 35,5 δισ. ευρώ. Την ίδια χρονιά, το κόστος των συντάξεων ήταν 21,5 δισ. ευρώ. Αρα, το πλεόνασμα ήταν 14 δισ. ευρώ! Ακόμα και αν αφαιρέσουμε την κρατική επιχορήγηση των 9,7 δισ. ευρώ για τις συντάξεις, τα Ταμεία συνεχίζουν να είναι πλεονασματικά κατά 4,3 δισ. ευρώ. Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι τα μέτρα λαμβάνονται όχι για να μπορεί ο προϋπολογισμός να πληρώνει για την Παιδεία και την Υγεία, όπως λέει η κυβέρνηση, αλλά για να μπορεί - κρατώντας τις συντάξεις κάτω και από τα σημερινά εξευτελιστικά επίπεδα, να χρηματοδοτείται το μεγάλο κεφάλαιο, να στηρίζεται με πλήθος φοροαπαλλαγών και επιδοτήσεων, να εξασφαλίζεται η συνεχής κερδοφορία του.