Ας αναφέρουμε δύο μόνο χαρακτηριστικά παραδείγματα, που δείχνουν αν τελικά έτσι λύνεται το πρόβλημα της ανεργίας:

• Τόσο οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ - ΝΔ όσο και η ΕΕ έχουν πολυδιαφημίσει τους λεγόμενους «αγροτουριστικούς συνεταιρισμούς», επειδή - λένε αυτοί - συνέβαλε στην αντιμετώπιση της γυναικείας ανεργίας μέσω της ενίσχυσης της «γυναικείας επιχειρηματικότητας». Σε έρευνα που είχαν κάνει παλιότερα σύλλογοι της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας από τη Θεσσαλία είχαν καταγράψει ότι το συνολικό εισόδημα γυναικών που συμμετείχαν σε τέτοιους συνεταιρισμούς ήταν 600 - 700 ευρώ το μήνα, ενώ υπήρχαν και μήνες που δεν είχαν καθόλου εισόδημα. Γυναίκες που απασχολούνταν σε τέτοιους συλλόγους δούλευαν ωρομίσθιες με 3,5 ευρώ την ώρα. Σε άλλες περιπτώσεις, δούλευαν ακόμα και από τις 8 το πρωί μέχρι τις 7 το απόγευμα σε όλες τις καιρικές συνθήκες.
• Αντίστοιχο προσανατολισμό, στήριξης κοινωνικά «αποκλεισμένων» ομάδων και «σύνδεσης με την αγορά εργασίας» είχε και το Κοινοτικό Πρόγραμμα Equal. Οταν τα επιτελεία των ελληνικών υπουργείων διαφήμιζαν με ημερίδες, σεμινάρια, φυλλάδια κ.τ.λ. για να πείσουν τους εργαζόμενους πόσο πολύ και πώς απασχολεί την ΕΕ η στήριξη των ανέργων, υπογράμμιζαν π.χ. ότι άμεσα επωφελούμενοι είναι «γυναίκες που είτε έχουν απομακρυνθεί από την αγορά εργασίας λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων και επιθυμούν να επανενταχθούν στην απασχόληση ή που δυσκολεύονται να ενταχθούν στην αμειβόμενη απασχόληση λόγω έλλειψης ευέλικτων μορφών ένταξης, ελλιπούς στήριξης ή ασυμβατότητας ωραρίων». Δηλαδή, δούλευαν για την ενίσχυση της ευέλικτης απασχόλησης και την εξασφάλιση όλων των απαραίτητων προϋποθέσεων. Και βέβαια, βασική, σ' αυτή την κατεύθυνση, προϋπόθεση αποτελεί και η καλοσχεδιασμένη - ολοκληρωμένη προπαγάνδα για να πειστούν οι εργαζόμενοι ότι για την ανεργία φταίνε τα ...μικρά ποσοστά μερικής απασχόλησης.