«Με στόχο την αποτελεσματικότερη εξυπηρέτηση των επιδιώξεων του κεφαλαίου για κατάργηση όσων δικαιωμάτων και κατακτήσεων των εργαζομένων έχουν απομείνει, αποφασίστηκε πρόσφατα η συγχώνευση και κατάργηση 12 οργανισμών του Δημοσίου». Με τα παραπάνω λόγια η «Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα» του ΟΑΕΔ (Οργανισμός Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού) δίνει το στίγμα της συγχώνευσης του ΟΑΕΔ, του ΟΕΚ και του ΟΕΕ στον Εθνικό Οργανισμό Εργασίας, σε σχετική ανακοίνωσή της.

Και συνεχίζει: «Στο χώρο μας έχει ήδη αρχίσει μια συζήτηση για το αν πρόκειται για συγχώνευση ή απορρόφηση των άλλων από τον "ισχυρότερο" ΟΑΕΔ. Η συζήτηση αυτή είναι παραπλανητική και στόχο έχει να αποσπάσει την προσοχή των εργαζομένων από το κύριο, που είναι ο αντεργατικός - αντιλαϊκός χαρακτήρας όλων αυτών των κυβερνητικών μέτρων, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να καλλιεργήσει την αντίληψη ότι κάθε κλάδος θα πρέπει να κοιτάξει να περισώσει ό,τι μπορεί. Είναι μια δουλειά που την ξέρουν πολύ καλά οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ και στην οποία επιδίδονται με ζήλο χρόνια τώρα. Η τακτική αυτή αποβλέπει επιπλέον στην παραίτηση από κάθε συλλογικό αγώνα, στο συμβιβασμό και στην αναζήτηση ατομικού βολέματος». Οπως τονίζει, σε άλλο σημείο, «οι συγχωνεύσεις αυτές είναι μόνο η αρχή. Μετά την απογραφή των εργαζομένων στο στενό δημόσιο τομέα και τους δήμους, η κυβέρνηση ετοιμάζει μεγάλες συγχωνεύσεις σε οργανισμούς και θα ακολουθήσουν μετατάξεις υπαλλήλων, ενώ ανοιχτό παραμένει το ενδεχόμενο - από τα κυβερνητικά στελέχη - να υπάρξουν απολύσεις προσωπικού σε οργανισμούς που θα καταργηθούν οριστικά».

«Είναι ανάγκη να επισημάνουμε ότι και η μέχρι τώρα πολιτική του ΟΑΕΔ κάθε άλλο παρά φιλολαϊκή ήταν», σημειώνεται στη συνέχεια. «Τα επιδόματα ανεργίας είναι πενιχρά και δίνονται μόνο σε ελάχιστο αριθμό ανέργων, ενώ οι επιδοτήσεις προς τους εργοδότες είναι γενναίες για τάχα "καταπολέμηση της ανεργίας" κατά τις επιταγές της ΕΕ. Φυσικά ούτε την ανεργία είδαμε να μειώνεται, ούτε τον άνεργο να μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς, ούτε ο ΟΑΕΔ να επιτελεί το ρόλο στήριξης του ανέργου. Είχε μετατραπεί σε όργανο στήριξης του κεφαλαίου, παρέχοντάς του τζάμπα εργατική δύναμη με τις εισφορές των εργαζομένων».

Και επισημαίνεται: «Αλλά και αυτό δεν τους ήταν αρκετό. Η πολιτική του δήθεν "νοικοκυρέματος", που συνδέεται με τη γενικότερη αντιλαϊκή επίθεση, οδηγεί σε απολύσεις εργαζομένων και χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων τους, σε υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών, ενώ ταυτόχρονα διαμορφώνει τη διοίκηση έτσι όπως απαιτούν οι ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης στη σημερινή φάση, δηλαδή τα συμφέροντα του κεφαλαίου».

Αναφερόμενη στο σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής, με τη στήριξη της ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ., τονίζει πως «αποβλέπει στην κατάργηση συνολικά κάθε εργατικού δικαιώματος και στην πάση θυσία ενίσχυση του κεφαλαίου όπως έχουν συμφωνήσει και στα πλαίσια της ΕΕ. Είναι μέτρα που παίρνονται με πρόσχημα την κρίση, της οποίας τα αίτια προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποκρύψουν - πρόκειται για κρίση καπιταλιστική, κρίση του συστήματος και όχι διαχειριστική όπως λένε - θα ενταθούν στο έπακρο ώστε να μη μείνει τίποτε όρθιο και, το κυριότερο, έχουν μόνιμο χαρακτήρα». Και τονίζει: «Οι διοικήσεις της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ ως μόνη τους ένσταση είχαν το γιατί δε συζήτησε μαζί τους η κυβέρνηση πριν αποφασίσει τις συγχωνεύσεις, χωρίς καμιά αναφορά επί της ουσίας. Από κοντά και η συμβιβασμένη πλειοψηφία (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ) του Σωματείου και της Ομοσπονδίας εργαζομένων του ΟΑΕΔ».

Για να καταλήξει: «Είναι περισσότερο από κάθε άλλη φορά αναγκαίο οι εργαζόμενοι να γυρίσουν οριστικά και όσο γίνεται πιο γρήγορα την πλάτη στις συμβιβασμένες "συνδικαλιστικές" ηγεσίες και να συσπειρωθούν στο ΠΑΜΕ, στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το μόνο ικανό να αποτρέψει και να ματαιώσει τα σχέδια της πλουτοκρατίας και των πολιτικών εκπροσώπων της».