Ομως δεν είναι εύκολο να κρυφτούν όσοι στηρίζουν τους αντιπάλους των εργαζομένων. Γιατί «ποιοτικές, δημόσιες και κοινωνικές υπηρεσίες για όλους» μπορούν να υπάρξουν μόνο αν, για παράδειγμα, καταργηθεί η επιχειρηματική δραστηριότητα σε τομείς όπως η Υγεία, η Πρόνοια, η Παιδεία. Κι ο λόγος είναι απλός: στον καπιταλισμό, δε γίνεται να λειτουργεί το δημόσιο νοσοκομείο με όλο το απαραίτητο (και από πλευράς αριθμού και από πλευράς ειδικοτήτων) προσωπικό, τις πιο ασφαλείς και αποτελεσματικές υλικοτεχνικές υποδομές, την αξιοποίηση της σύγχρονης φαρμακευτικής έρευνας και παραγωγής. Γιατί; Γιατί τότε το μονοπώλιο του κλάδου δε θα μπορεί να ωφεληθεί, να βρει πελάτες, να αντλήσει κέρδη.

Το να λέει λοιπόν κανείς, θέλουμε καλά δημόσια σχολειά, είναι εύκολο και ανέξοδο. Ομως το ζήτημα είναι και να κατονομάζει και να αντιπαλεύει τους παράγοντες που υπονομεύουν τη δημόσια Παιδεία. Για όλα αυτά, οι εργαζόμενοι πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα και να ξεχωρίσουν εχθρούς και φίλους. Να συνειδητοποιήσουν πως δε γίνεται κανείς να μπατάρει σε δυο βάρκες και όποιος τους συμβουλεύει για κάτι τέτοιο, μόνο ηττημένους τους θέλει.