Αφού η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ψήφισε ένα νόμο με τον οποίο γκρεμίζει τη δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση και όσα δικαιώματα είχαν απομείνει, μετά μάλιστα από μία εικοσαετία ανελέητης επίθεσης, την οποία μαζί με τη ΝΔ έφεραν σε πέρας, τώρα πουλάει και «προστασία» στους εργαζόμενους. Με απύθμενη υποκρισία και προκλητικότητα, τη βδομάδα που πέρασε η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας διαβεβαίωνε ότι δε θα υπάρξουν σκληρότεροι όροι για το Ασφαλιστικό, δε θα παρθούν νέα μέτρα! Ο Α. Λοβέρδος υποστήριξε μάλιστα ότι με την ψήφιση του νέου Ασφαλιστικού «το σύστημα γίνεται λιγότερο δαπανηρό» και άρα «η κυβέρνηση, η εκάστοτε κυβέρνηση, μπορεί να κάνει κοινωνικότερες πολιτικές»!

Δηλαδή, τι λέει ο υπουργός; Σας κρεμάσαμε, αλλά μην ανησυχείτε, κάποτε στο μέλλον, εμείς ή κάποια άλλη κυβέρνηση, μπορεί να χαλαρώσει λίγο το σχοινί που σας έπνιξε. Προφανώς ο λαλίστατος υπουργός θέλει να ξεχάσουν οι εργαζόμενοι ότι με το νόμο που έχει τη σφραγίδα του, κατακρεούργησε τις συντάξεις μέχρι και 40% και ειδικά αυτές τις συντάξεις που θα πάρει η νέα γενιά. Αύξησε τα χρόνια εργασίας για το δικαίωμα στην πλήρη σύνταξη από τα 35 στα 40. Δηλαδή, επί της ουσίας, καταδίκασε εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους σε μια κουτσουρεμένη σύνταξη αφού τα 40 χρόνια εργασίας είναι ένα άπιαστο όνειρο για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων. Φόρτωσε τις γυναίκες εργαζόμενες από πέντε μέχρι 15 (για τις μητέρες με ανήλικα παιδιά) πρόσθετα χρόνια εργασίας. Κατάργησε με μια μονοκονδυλιά τη 13η και 14η σύνταξη, επέβαλε χαράτσι στις συντάξεις άνω των 1.400 ευρώ, πάγωσε τις συντάξεις επιπλέον για μια τριετία. Κατάργησε την κρατική χρηματοδότηση περιορίζοντάς την στη δαπάνη για την προνοιακή σύνταξη, ενώ ταυτόχρονα νομοθέτησε την πάγια ευνοϊκή ρύθμιση για τους μεγαλοοφειλέτες εργοδότες, οι οποίοι δεν καταβάλλουν τις ασφαλιστικές εισφορές.

Μήπως τα παραπάνω - τα οποία ενδεικτικά αναφέρουμε - δεν είναι και τόσο σημαντικά και οι εργαζόμενοι θα πρέπει να ανησυχούν μόνο γι' αυτά που έπονται; `Η μήπως οι εργαζόμενοι πρέπει να κλείσουν τα μάτια, να σκύψουν το κεφάλι και να αναμένουν κάποιες «κοινωνικότερες πολιτικές» στο αόριστο μέλλον που υπόσχεται ο Α. Λοβέρδος; Αυτό θα ήταν μια βολική εξέλιξη για την κυβέρνηση. Μόνο που πλανώνται όσοι επενδύουν σε τετελεσμένα. Οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, η νέα γενιά δε θα αποδεχτούν τους αντιασφαλιστικούς νόμους. Αυτό που ψηφίστηκε στα χαρτιά μπορούν και πρέπει να το τσαλακώσουν με την πάλη τους. Να διεκδικήσουν αυτά που τους έκλεψαν και ακόμα περισσότερα. Μια τέτοια στάση, μια τέτοια πολιτική θέση, είναι ταυτόχρονα και η καλύτερη συνεισφορά και στα νέα μέτρα που σχεδιάζει η κυβέρνηση, αλλά και η Ευρωπαϊκή Ενωση. Γιατί και νέα μέτρα θα έρθουν. Τα προετοιμάζουν, τα επεξεργάζονται. Η επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα ολόκληρης της εργατικής τάξης, στους αυτοαπασχολούμενους, στους επιστήμονες, στους αγρότες, δεν τελείωσε.

Οι διαβεβαιώσεις του υπουργείου Εργασίας έχουν τόση αξία όση είχαν οι διαβεβαιώσεις που έδιναν και πάλι πριν μερικούς μήνες, όταν έστησαν τον περίφημο «διάλογο» για το Ασφαλιστικό. Αλλωστε, το ίδιο το κείμενο του ασφαλιστικού νόμου περιέχει όλα εκείνα τα εχέγγυα για την εκάστοτε κυβέρνηση για μια διαρκή παρέμβαση - όποτε κριθεί αναγκαίο - σε βάρος των ασφαλισμένων. Το προβλέπει ρητά τόσο το πρώτο μνημόνιο, όσο και το «επικαιροποιημένο». Το Ασφαλιστικό θα αλλάξει και θα αλλάζει - πάντοτε βέβαια προς το χειρότερο - έτσι ώστε να εξασφαλίζεται ότι η αύξηση της δημόσιας δαπάνης καθ' όλη τη διάρκεια των επόμενων 50 χρόνων δε θα ξεπερνά το 2,5% του ΑΕΠ. Ποιος λογικός άνθρωπος μπορεί να εγγυηθεί ότι οποιαδήποτε κυβέρνηση δεν μπορεί να φτιάξει μια αναλογιστική μελέτη που θα δείχνει ότι, π.χ., το έτος 2020 η αύξηση της δαπάνης θα ξεπεράσει το 2,5% του ΑΕΠ και άρα χρειάζονται και νέα μέτρα; Ρητορικό το ερώτημα. Ο νόμος έχει συνταχθεί έτσι, οι όροι του μνημονίου είναι τέτοιοι που - παρά τις επικοινωνιακές κορόνες - ανά πάσα στιγμή μπορεί να υπάρξει και νέα δυσμενής παρέμβαση στο Ασφαλιστικό.

Μα πολύ περισσότερο από τους νόμους, οι διαρκείς παρεμβάσεις σε βάρος εργαζομένων και συνταξιούχων είναι δεδομένες εξαιτίας και της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης απέναντι στις ανάγκες του ασφαλιστικού συστήματος. Οταν σήμερα η ετήσια εισφοροδιαφυγή σε βάρος του ΙΚΑ έχει φτάσει τα 4 δισεκατομμύρια ευρώ, κεφάλαια που λείπουν από τα ταμεία του Ιδρύματος, ενώ την ίδια στιγμή χαρίζονται εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ στους μεγαλοοφειλέτες με την τελευταία ρύθμιση. Οταν η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα για να εισπραχθούν πάνω από 5 δισεκατομμύρια ευρώ βεβαιωμένων οφειλών προς το ΙΚΑ, όταν το κράτος χρωστά πάνω από 10 δισεκατομμύρια και δεν υπάρχει η παραμικρή νύξη γι' αυτό, αμφιβάλλει κανένας ότι αυτή η πολιτική είναι το τέλειο άλλοθι για να επιβληθούν και πάλι μέτρα στο όνομα της βιωσιμότητας των Ταμείων;

Αλλωστε, η παρέμβαση στις επικουρικές συντάξεις είναι δεδομένη και θα σημάνει περικοπές σε όλες τις συντάξεις. Το ίδιο δεδομένη είναι και η παρέμβαση στους κλάδους Υγείας, οι παροχές των οποίων ήδη περικόπτονται, ενώ η προγραμματισμένη ενοποίησή τους θα γίνει το όχημα για παραπέρα υποβάθμιση όλων των υπηρεσιών ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Το ίδιο δρομολογημένες είναι και οι ανατροπές στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα, τα οποία κατά δεκάδες θα αποχαρακτηριστούν, και εκατοντάδες χιλιάδες που υπάγονται ήδη σε αυτά αλλά και νέοι που στο μέλλον θα εργαστούν θα εξαναγκαστούν να εργάζονται παραπάνω χρόνια. Μήπως για όλα αυτά οι εργαζόμενοι θα πρέπει να νιώθουν ευχαριστημένοι και ήσυχοι, γιατί ήδη περιέχονται στις διατάξεις του νόμου και δεν αποτελούν νέα μέτρα, όπως τους καλεί ο υπουργός Εργασίας;

Εξάλλου, ο Α. Λοβέρδος καθώς και ολόκληρη η κυβέρνηση γνωρίζουν καλύτερα απ' όλους ότι μαζί με τους υπόλοιπους εταίρους στην ΕΕ ήδη σχεδιάζουν την επόμενη φάση λήψης αντιασφαλιστικών μέτρων στο σύνολο της Ενωσης. Η «Πράσινη Βίβλος για τις συντάξεις», που δόθηκε στη δημοσιότητα τον περασμένο Ιούλη, χαράσσει τις νέες κατευθυντήριες γραμμές, οι οποίες θα ενταχθούν στη στρατηγική για την «Ευρώπη 2020». Το κείμενο αυτό ρητά ορίζει: «Επειτα από μια δεκαετία μεταρρυθμίσεων που άλλαξαν τα συνταξιοδοτικά συστήματα των περισσότερων κρατών - μελών, υπάρχει τώρα η ανάγκη να αναθεωρηθεί ριζικά το πλαίσιο της ΕΕ». Στα πλαίσια αυτά εξετάζονται, πέραν των άλλων, ακόμα και τα υποχρεωτικά ιδιωτικά συστήματα.

Κατά συνέπεια οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να δώσουν την παραμικρή εμπιστοσύνη στα όσα παραπλανητικά πλασάρει σήμερα η κυβέρνηση. Η επίθεση στα δικαιώματά τους θα είναι διαρκής και ακόμα πιο σκληρή. Η οργάνωση της πάλης τους, για να μην εφαρμοστεί στην πράξη και ο πρόσφατος αντιασφαλιστικός νόμος, η απαίτηση για ένα αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, με αναβαθμισμένες υπηρεσίες και συντάξεις στο ύψος των σύγχρονων αναγκών, παραμένουν στην ημερήσια διάταξη.