Δεν καλλιεργούν απλά χαμηλές προσδοκίες στους εργαζόμενους. «Δένουν» με σφιχτό κόμπο κάθε λαϊκή ανάγκη, ακόμη και τις πιο βασικές, με την ύπαρξη των επιχειρηματιών και εμφανίζουν την ικανοποίηση αυτών των αναγκών να εξαρτάται από την καλή διάθεση των επιχειρηματιών να κάνουν κάποια έκπτωση στα προϊόντα τους. Μάλιστα, «δεν τρέχει τίποτα» που το κίνητρο των επιχειρηματιών για «προσφορές» είναι να προσελκύσουν πελάτες.

Για παράδειγμα, μια σειρά φροντιστήρια - σχολικών μαθημάτων και ξένων γλωσσών - προσφέρουν δωρεάν μαθήματα για τις δύο πρώτες τάξεις, ώστε να «δέσουν» την πελατεία για τις επόμενες τάξεις. Αλλα, προσφέρουν έκπτωση 50% στη δεύτερη ξένη γλώσσα ή σε παιδιά της ίδιας οικογένειας. Η πρωτοβουλία αυτή - ιδιαίτερα στον τομέα της Παιδείας - προκαλεί. Οχι απλά δεν ανακουφίζει τις λαϊκές οικογένειες, αλλά στοχεύει να εμποδίσει τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους φοιτητές από τη διεκδίκηση αποκλειστικά δημόσιας και δωρεάν παιδείας για όλους, από την απαίτηση η εκπαίδευση να μην αποτελεί μέσο κερδοφορίας.