«Ο μεγάλος εχθρός είναι η ύφεση. Υγιείς επιχειρήσεις δυσκολεύονται να δανεισθούν από τις τράπεζες, καλούνται να πληρώσουν μεγαλύτερους φόρους. Αν αυτές οι επιχειρήσεις συνεχίσουν έτσι, άλλες θα εγκαταλείψουν την Ελλάδα ως έδρα και άλλες θα κλείσουν με ανυπολόγιστες συνέπειες». Ο πυρήνας μιας παρατεταμένης συζήτησης στα επιτελεία των αστών, στα κόμματά τους και στον ΣΥΡΙΖΑ με το δίλημμα: «επενδύσεις και ανάπτυξη», ή «μείωση του χρέους»; Ανάπτυξη διεκδικούν ΣΕΒ - ΕΒΕΑ, με φοροαπαλλαγές, κρατική χρηματοδότηση, αλλά συμφωνούν με το μνημόνιο για τη μείωση των χρεών ώστε να μπορεί να δανείζεται το κράτος, να τα δίνει στο κεφάλαιο για επενδύσεις. Η κυβέρνηση ικανοποιεί τις απαιτήσεις των μεγαλοεπιχειρηματιών και μείωσε δραστικά τους φόρους για τα διανεμόμενα κέρδη από το 40% στο 24% και τη φορολογία κεφαλαίου από το 24% στο 20%. Αλλά έκανε και ένα «κόλπο» με το πάγωμα της μετάταξης εμπορευμάτων από το χαμηλό στον υψηλό ΦΠΑ για το 2010 (το μετέθεσε στο 2011), κάνοντας ληστρικές αυξήσεις στους φόρους σε πετρέλαιο θέρμανσης και τιμολόγια ΔΕΗ, ενώ ετοιμάζεται για φόρους σε άλλα είδη πρώτης ανάγκης (τρόφιμα, φάρμακα, τιμολόγια πρώην ΔΕΚΟ κ.ο.κ.). Για «μηνύματα ανάπτυξης», μιλούν τώρα τα αστικά επιτελεία, ΣΕΒ - ΕΒΕΑ - ΕΣΕΕ είναι ευχαριστημένοι, ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ συμφωνούν με την κυβέρνηση, μετά τη συνάντηση των «κοινωνικών εταίρων». «Ανάπτυξη» σημαίνει επενδύσεις από το κεφάλαιο, δηλαδή αντεργατικό αντιλαϊκό αποτέλεσμα, όπως και με το μνημόνιο. Τα μονοπώλια ωφελούνται και όχι εργαζόμενοι και μικρομεσαίοι. Οποια ανάκαμψη έρθει θα είναι αναιμική, προσωρινή και θα ακολουθήσει νέος κύκλος κρίσης. Ο λαός να αρνηθεί να πληρώσει τα βάρη της κρίσης, να πληρώσουν τα μονοπώλια. Χρειάζεται μέγιστη οργάνωση του λαού για αγώνα με αυτό το περιεχόμενο. Ενα κίνημα που ταυτόχρονα θα διεκδικεί όχι απλώς βελτίωση της ζωής των εργαζομένων, αλλά τη μόνιμη εξασφάλιση της λαϊκής ευημερίας με βάση τις σύγχρονες ανάγκες και δυνατότητες. Δηλαδή, λαϊκή οικονομία.