1. Η μεγαλύτερη πατέντα του ΠΑΣΟΚ είναι ότι αφαίρεσε με τον γνωστό τρόπο του εκβιασμού όλο εκείνο το βάρος που έδινε στον πολίτη η αξιοπρέπεια. Από τη στιγμή που η ζωή του ξέπεσε σε αγώνα για την επιβίωση, ο πολίτης βρίσκεται σε κατάσταση πνευματικής αναμόρφωσης, ώστε να προσαρμοστεί καλύτερα στο υπάρχον σύστημα. Την αναμόρφωσή του έχουν αναλάβει μεγαλόσχημοι δημοσιογράφοι και ορισμένοι φιλοορθόδοξοι στοχαστές με μεγάλες επιδόσεις στην τηλεόραση. Με μια γερή δόση δουλοπρέπειας, οι εν λόγω αναμορφωτές ανοίγουν το δρόμο για να αφήσουν τον «καλό κόσμο» να εισβάλει μέσα μας.

2. Ο πολίτης δεν έχει πρόσβαση πουθενά, και κανείς δεν ενδιαφέρεται γι' αυτόν. Μέσω της αναμόρφωσης θα αποκτήσει την υπομονή του Ιώβ και θα αφεθεί στην τύχη σαν ερασιτέχνης τζογαδόρος. Η ζωή σαν παιχνίδι στα χέρια των άλλων θα είναι το καθημερινό του ψωμί.

3. Από τη στιγμή που ο πολίτης μετατράπηκε σε εμπόρευμα είναι αδύνατο να συνευρεθεί με τον απέναντί του και να συν-ομιλήσει. Το ένα εμπόρευμα βλέπει τον άλλον μόνο ανταγωνιστικά. Η σιωπή είναι η μοίρα του, την ευθύνη της ομιλίας του έχουν αναλάβει τα real estate του ΠΑΣΟΚ και οι μπακάληδες της Νέας Δημοκρατίας. Αυτά τα δύο μέρη συγκροτούν έναν ενιαίο λόγο, αυτόν της πραγματικότητας.

4. Στο σημείο που έχουμε φτάσει είναι μάταιο να εξαπατούμε τον εαυτό μας κλείνοντας τα μάτια. Η φοβερή επιρροή της πραγματικότητας μόνο μ' έναν ευθύ λόγο μπορεί ν' ανατραπεί. Λόγο μακριά από κάθε ψυχαναλυτική ερμηνεία ή ευσυγκίνητη εξομολόγηση.

5. Ούτε δυνατός είναι ο πολίτης, ούτε αδύνατος. Ξένος είναι προς τη ζωή του.

6. Ο πολίτης έγινε εύκολη λεία από τη στιγμή που παραμυθιάστηκε ότι το μόνο που αξίζει σ' αυτόν τον μάταιο κόσμο είναι η προσωπική του ευημερία. Παρ' όλα αυτά, δεν κατάφερε τίποτα με το ν' ακολουθεί σαν σκυλί τις αρχές των αφεντικών του. Δεν είναι μόνο ότι δεν είχε τα κότσια τους, που συχνά θυμίζουν μαφιόζικη ταινία γαλλικού νουάρ, αλλά και τα ίδια τα αφεντικά, αφού τον χρησιμοποίησαν, τον πέταξαν στην άκρη ισχυριζόμενοι πως δεν άξιζε την ευκαιρία που του έδωσαν.

7. Εν αρχή ην η πράξη και όχι ο λόγος. Το βάρος την ημερών δε χάθηκε με κάποιον αινιγματικό τρόπο ή μέσα σ' ένα περίπλοκο παιχνίδι. Από τη στιγμή που εγκαταλείψαμε την πράξη, ήταν βέβαιο πως θα γινόμασταν διακοσμητικά στοιχεία που τυχαία στολίζουν την πένθιμη γιορτή των ημερών.

8. Είπε ο Μέγγιος: «Μισώ ό,τι μοιάζει να είναι αλλά δεν είναι. Μισώ την κολακεία, γιατί φοβάμαι μην την μπερδέψουμε με τη δικαιοσύνη. Μισώ την ετυμολογία γιατί φοβάμαι μην την μπερδέψουμε με την ειλικρίνεια. Μισώ το πορφυρό, γιατί φοβάμαι μην το μπερδέψουμε με το αγνό κόκκινο».