Αλλος ένας χρόνος έχει αρχίσει την αντίστροφη μέτρησή του πριν μας αποχαιρετήσει... Το 2000 η πρώτη χρονιά της νέας χιλιετίας ή η τελευταία της παλιάς για κάποιους άλλους, μετράει ήδη τις τελευταίες ημέρες του. Μια εβδομάδα περίπου πριν μας αποχαιρετήσει, όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, σκόπιμο είναι να κάνουμε μια αναδρομή στο χρόνο που πέρασε και ειδικότερα στις μεγαλύτερες στιγμές του, όσον αφορά τον αθλητικό τομέα.

Στο πρώτο αφιέρωμα του «Ρ», που αφορά στην ανασκόπηση της χρονιάς, δε θα μπορούσαμε να μην αρχίσουμε από το σημαντικότερο γεγονός του 2000, τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αλλωστε, όπως έχει επικρατήσει, κάθε χρονιά που περιλαμβάνει Ολυμπιακούς στιγματίζεται σαν... ολυμπιακό έτος, άρα λοιπόν εκεί πέφτει και το μεγαλύτερο βάρος του ενδιαφέροντος. Πόσο μάλλον περισσότερο όταν η χώρα μας στους Ολυμπιακούς του Σίδνεϊ έζησε μερικές από τις πιο μεγάλες στιγμές του ελληνικού αθλητισμού μέχρι σήμερα και βέβαια δεν ήταν και λίγες...

Συνυφασμένοι λοιπόν με το πνεύμα των ημερών θα πατήσουμε το κουμπί της επανάληψης, προκειμένου να κάνουμε ένα «φλας μπακ» σε όσα ζήσαμε κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων. Στις χαρές, στις λύπες, στις απογοητεύσεις και σε όλες εκείνες τις στιγμές που θα μείνουν χαραγμένες στη μνήμη μας.

Για πολλούς ο αριθμός 13 θεωρείται... γρουσούζικος. Για την ελληνική αποστολή όμως, που συμμετείχε στους Ολυμπιακούς του Σίδνεϊ, κάθε άλλο παρά τέτοιος ήταν. Αλλωστε 13 μετάλλια σε διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων δεν είναι και λίγα. Ασε δηλαδή που μπορούσαν να είναι και περισσότερα... Η γνωστή ομάδα των επιτυχιών στην Αρση Βαρών, ο στίβος, τα ελπιδοφόρα κορίτσια του ανσάμπλ αλλά ακόμα και η πάλη μετά από αρκετά χρόνια και το ταε κβο ντο ήταν αυτά που χάρισαν στη χώρα μας τα μετάλλια και έφεραν 13 φορές την ελληνική σημαία στο ιστό είτε σαν πρώτη είτε σαν δεύτερη ή τρίτη.

Στις 28 Σεπτέμβρη 2000 γράφτηκε μια από τις πιο μεγάλες στιγμές του ελληνικού αθλητισμού. Περίπου 90 χιλ. θεατές που βρέθηκαν στις εξέδρες του Ολυμπιακού Σταδίου στο Σίδνεϊ και δισ. τηλεθεατές σε ολόκληρο τον πλανήτη είδαν τον Κώστα Κεντέρη να κόβει πρώτος το νήμα στα 200 μέτρα με χρόνο 20.09. Ο αθλητής από τη Μυτιλήνη μετά από 88 χρόνια πέρασε στο πάνθεον, αφού από τον Κώστα Τσικλητήρα, το 1912, η χώρα μας είχε να πάρει χρυσό στο στίβο στους άνδρες. Ο Κώστας Κεντέρης απέναντι σε επτά κυριάρχους του αγωνίσματος -- Ντάρεν Κάμπελ (20.14), Ατο Μπόλντον (20.20), Ομπαντέλε Τόμπσον (20.20), Κρίστιαν Μάλκομ (20.23), Κλαντινέ ντα Σίλβα (20.28), Κόμπι Μίλερ (20.35) και Τζον Κέιμπελ (20.49)-- ήταν ο νικητής και έγραψε ιστορία...

Και οι γυναίκες των ελληνικών σπριντ δεν έμειναν έξω από το χορό των επιτυχιών για τα ελληνική χρώματα. Η Κατερίνα Θάνου, που ήταν μια από τις μεγαλύτερες ελπίδες της χώρας μας στο στίβο για μετάλλιο, δικαίωσε τις προσδοκίες. Στα 100μ έδωσε σκληρή μάχη για το χρυσό μετάλλιο με το «φαινόμενο» του αγωνίσματος που ακούει στο όνομα Μάριον Τζόουνς. Στον τελικό η Κατερίνα Θάνου έκανε το καλύτερο δυνατό και πήρε το αργυρό μετάλλιο με χρόνο 11.12. Επιτυχίες όμως δεν είχαμε μόνο στις κούρσες, αλλά και σε άλλα αγωνίσματα του στίβου και συγκριμένα στις ρίψεις. Στη δισκοβολία η Αναστασία Κελεσίδου «χρωστούσε» κάτι σε όλους και στον εαυτό της. Ενα μετάλλιο. Και κατάφερε να το πάρει. Η Ελληνίδα δισκοβόλος κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο, με 65.71 μέτρα.

Αλλη μια ελπίδα της χώρας μας, που δικαίωσε τις προσδοκίες για διάκριση, ήταν η Μιρέλλα Τζελίλη, στον ακοντισμό, με την οποία έκλεισε ο «χορός» των επιτυχιών για την Ελλάδα, αφού η δισκοβολία των γυναικών ήταν από τα τελευταία αγωνίσματα που διεξάχθηκαν. Η πρώην κάτοχος του παγκόσμιου ρεκόρ, έριξε δύο φορές στα 67.51 μέτρα, που είναι νέο Πανελλήνιο ρεκόρ και κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο. Η Ελληνίδα πρωταθλήτρια δεν μπόρεσε να πάρει το χρυσό μετάλλιο, αφού η Τρίνε Χάτεσταντ το 2000 είχε καταρρίψει το δικό της Παγκόσμιο ρεκόρ δύο φορές.

Για άλλη μια φορά οι δυνατοί της ελληνικής ομάδας κατάφεραν να σηκώσουν τα... βάρη της διάκρισης για την Ελλάδα. Ο Πύρρος Δήμας, ο Κάχι Καχιασβίλι, ο Λεωνίδας Σαμπάνης, ο Βίκτορας Μήτρου, αλλά και η Ιωάννα Χατζηιωάννου και όλα τα υπόλοιπα παιδιά του Χρήστου Ιακώβου έκαναν το καθήκον τους... Και βέβαια αυτό δεν ήταν άλλο από το να προσφέρουν καινούριες επιτυχίες και να σταθεροποιήσουν την ελληνική άρση βαρών στις μεγάλες δυνάμεις του αθλήματος παγκοσμίως.

Στην κατηγορία των 94κ ο Κάχι Καχιασβίλι κατάφερε να πάρει το χρυσό μετά από συγκλονιστικό αγώνα, που θύμισε αγώνα σκάκι και θριάμβευσε στο τέλος η έξυπνη τακτική του Χρήστου Ιακώβου. Ο Καχιασβίλι σηκώνοντας με μία μόνο προσπάθεια 220 κιλά στο ζετέ ανέβηκε στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου. Ο τρεις φορές χρυσός Ολυμπιονίκης είχε τραυματιστεί μετά από την προσπάθειά του στο αρασέ και έτσι ο κίνδυνος να χάσει το χρυσό μετάλλιο ήταν μεγάλος, αφού βέβαια το σωματικό του βάρος ήταν μεγαλύτερο σε σχέση με τα άλλα φαβορί για τα μετάλλια. Ο ομοσπονδιακός προπονητής όμως παραπλάνησε τους αντιπάλους και κυριολεκτικά έβαλε στην πρώτη θέση του βάθρου τον Ακάκιο, σηκώνοντας συνολικά στο σύνολο 405 κιλά!

«Σίγουρο χαρτί» αποτελούσε πριν τους αγώνες ο Πύρρος Δήμας, αλλά λίγο έλειψε να αποδειχθεί το αντίθετο. Τέλος καλό, όμως, όλα καλά και ο Πύρρος κατάφερε να κατακτήσει ένα από τα πιο δύσκολα μετάλλια στην καριέρα του, στην κατηγορία των 85κ. Ο Δήμας έχασε την πρώτη προσπάθεια στο αρασέ, που ήταν στα 175 κιλά, από χρόνο, και έκανε το ίδιο και στη δεύτερη από νευρικότητα. Στην τρίτη και τελευταία προσπάθεια έπρεπε να σηκώσει τα κιλά. Ο πρωταθλητής κόσμου τα κατάφερε και μετά η κίνηση του ζετέ ήταν... τυπική διαδικασία. Ανέβηκε για τρίτη φορά στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

Ατυχος για μια ακόμη φορά ήταν ο Βίκτορας Μήτρου και την αχίλλειο πτέρνα του αποτέλεσε και πάλι το σωματικό του βάρος. Ο Ελληνας πρωταθλητής των 77 κιλών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ έχασε το χρυσό μετάλλιο για μόλις 280 γραμμάρια περισσότερα σωματικού βάρους, από τον Κινέζο Ξουκάνγκ Ζανγκ, που πήρε το χρυσό μετάλλιο. (Κάτι παρόμοιο είχε συμβεί και στην Ατλάντα με τη μόνη διαφορά ότι στην Ολυμπιάδα της Αυστραλίας ανέβηκε στο δεύτερο σκαλί του βάθρου κατακτώντας το αργυρό μετάλλιο). Ο Μήτρου, παρά τα συνολικά 367,5 κιλά που σήκωσε, πήρε τη δεύτερη θέση.

Ο Λεωνίδας Σαμπάνης ήταν αυτός που άνοιξε το χορό των μεταλλίων, στο Σίδνεϊ. Ο Ελληνας αρσιβαρίστας τη δεύτερη ημέρα της διοργάνωσης κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο σηκώνοντας συνολικά 317,5 κιλά και έδωσε το μήνυμα για τη συνέχεια... Ο Σαμπάνης παρά το τράβηγμα που υπέστη στο πόδι του κατά τη διάρκεια του αγώνα, κατάφερε να ανέβει στο δεύτερο σκαλί του βάθρου.

Στο Σίδνεϊ η γυναικεία άρση βαρών εντάχθηκε για πρώτη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες και η χώρα μας κατάφερε να πάρει μετάλλιο. Η Ιωάννα Χατζηιωάννου, αν και αρκετοί τη θεωρούσαν αουτσάιντερ, κατάφερε να κατακτήσει το χάλκινο μετάλλιο νικώντας, εκτός από τις αντιπάλους της, και τους ανυπόφορους πόνους στη μέση της. Η Ελληνίδα αρσιβαρίστρια σήκωσε 222,5 κιλά και σε συνδυασμό με το βάρος της, που την ευνόησε, αφού ήταν η ελαφρύτερη από τις αθλήτριες της κατηγορίας, ανέβηκε στο βάθρο.

Ο Δημοσθένης Ταμπάκος και τα κορίτσια του ανσάμπλ ήταν αυτοί που χάρισαν τις επιτυχίες από πλευράς γυμναστικής στη χώρα μας. Ο Ταμπάκος, πήρε το αργυρό μετάλλιο στον τελικό των κρίκων συγκεντρώνοντας από τους κριτές 9.752 βαθμούς. Ο Ελληνας αθλητής έκανε ένα πολύ καλό πρόγραμμα, αλλά ο Ούγγρος, Τσολάνι, που αγωνίστηκε τελευταίος, από τους οκτώ συνολικά αθλητές που πήραν μέρος στον τελικό των κρίκων, πραγματοποίησε εντυπωσιακή εμφάνιση και πήρε το χρυσό μετάλλιο, που μέχρι τότε κρατούσε ο Δημοσθένης Ταμπάκος. Τρία λάθη στο πρόγραμμα με τις κορύνες κόστισαν στην Εθνική μας ομάδα του ανσάμπλ το χρυσό μετάλλιο. Οι νεαρές πρωταθλήτριες του ανσάμπλ τελικά πήραν το χάλκινο μετάλλιο πραγματοποιώντας εκπληκτικό πρόγραμμα στις τρεις κορδέλες και δύο στεφάνια και πήραν τη μεγαλύτερη βαθμολογία από όλες τις ομάδες του τελικού. Το άγχος του φαβορί φαίνεται πως άγχωσε τις πρωταθλήτριές μας, Ειρήνη Αϊνδηλή, Εύα Χριστοδούλου, Μαρία Γεωργάτου, Χαρά Καρυάμη, Χαρίκλεια Πανταζή και Αννα Πολλάτου, και στο πρόγραμμα με τις δέκα κορύνες το χρυσό μετάλλιο... έπεσε από τα χέρια τους, μαζί με τις τρεις κορύνες στο έδαφος... Το χρυσό μετάλλιο πήρε η Ρωσία με 39.500 βαθμούς, το αργυρό η Λευκορωσία με τους ίδιους βαθμούς, ενώ η ελληνική ομάδα πήρε το χάλκινο μετάλλιο με 39.223 βαθμούς.

Μετά από 12 χρόνια η πάλη πρόσφερε επιτυχίες ξανά στη χώρα μας. Ο Αμιράν Καρντάνοφ κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στην κατηγορία των 54κ της ελευθέρας. Ο 24χρονος παλαιστής στο μικρό τελικό πήρε παλικαρίσια νίκη απέναντι στο Λευκορώσο Τζέρμαν Κοντόεφ με 5-4 στα σημεία και κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο. Το μετάλλιο αυτό, είναι το πρώτο της ελληνικής πάλης σε Ολυμπιακούς Αγώνες μετά το 1988, στη Σεούλ, όπου ο Μπάμπης Χολίδης είχε κατακτήσει το χάλκινο μετάλλιο στα 57 κιλά ελληνορωμαϊκής πάλης.

Ο Μιχάλης Μουρούτσος ήταν αυτός που χάρισε στη χώρα μας το τρίτο χρυσό μετάλλιο και ίσως το πιο... αναπάντεχο. Ο 20χρονος αθλητής εκπροσώπησε την Ελλάδα σε ένα άθλημα που για πρώτη φορά εντάχθηκε σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Το ταε κβο ντο ήταν λίγο - πολύ άγνωστο στη χώρα μας, αλλά με το χρυσό μετάλλιο του Μιχάλη Μουρούτσου έγινε διάσημο. Στον τελικό κέρδισε τον Ισπανό Εσπάρζα με 4-2 και άνοιξε δρόμο για νέες διακρίσεις.