1. Το όνομα της Ιφιγένειας, δανεισμένο από το γνωστό αρχαίο μύθο, συμβολίζει τη θυσία της νιότης... για την εξυπηρέτηση στόχων της «ώριμης» γενιάς, θεμιτών ή μη.

2. Δηλώσεις του υπουργού Παιδείας (8/9/2000) προς τους δημοσιογράφους, πληκτρολογημένο κείμενο 10 σελίδων.

3. Μόνο σε ένα φυλλάδιο για την Αξιολόγηση της Ιστορίας, είδα ότι οι συντάκτες του αντιμετώπισαν υπεύθυνα το ζήτημα στον τομέα τους.

4. Διαπιστώνοντας αυτή την ανακολουθία επιχειρήσαμε να προσεγγίσουμε το θέμα «κριτική ικανότητα» στο βιβλίο «Φιλοσοφία της Εκπαίδευσης».

5. Ακολουθεί ειδική ανάλυση με το άρθρο «Παιδεία Αφιλοσόφητη».

6. Αριστοτέλης Πολιτικά 1332 - 1333. Λεπτομέρειες στο βιβλίο της σημείωσης 4.

7. Είχε προβλεφτεί με άρθρο που δημοσίευσε η «Ελευθεροτυπία» (20.7.1998) υπό τον τίτλο «Ενιαίο Λύκειο Αποπομπής των πολλών (28% απορρίφτηκαν πέρσι, 18% φέτος, έφηβοι Β` Λυκείου).

8. Τέτοια συμπτώματα θλιβερά αποδεικνύουν την επιτυχία του εκπαιδευτικού θεσμού ή αποκαλύπτουν τραγωδία;

9. Ενδεικτικά θυμίζω δύο - τρία από την πλευρά μου «Triennium horrible» (φρικιαστική τριετία) εφημ. «Μακεδονία» (22.1.2000), «Στοιχεία Τραγωδίας στην Ελληνική Παιδεία» (εφημ. «Ριζοσπάστης», 3.4.2000). Και πολλά άλλα στο μηνιαίο φύλλο «Εκπαιδευτικά Θέματα», ενδεικτικά θυμίζουμε στο φύλλο Σεπτέμβρη «Εξεταστέα Μαθήματα για τους υποψήφιους τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης», φύλλο Αυγούστου «Μεταρρύθμιση για την ουσία της Αρρυθμίας».

10. Η αντίφαση συγκαλύπτει επιφανειακά, αλλά δεν αφανίζει, δε θεραπεύει την αδικαίωτη ταύτιση δύο διαφορετικών στόχων (λήψη Απολυτηρίου - Πρόσβαση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση) που είναι μια από τις πηγές της εκπαιδευτικής παιδαγωγικής τραγωδίας των τελευταίων χρόνων. Θα αφιερώσουμε χωριστό άρθρο με τίτλο «Σύγχυση εκπαιδευτικών στόχων παράγει ασυναρτησία στις διαδικασίες».

11. Από ευλάβεια αποφεύγω τον όρο λάθη.

12. Ορος αναγκαίος, όταν οι τελικές εξετάσεις διεξάγονται από φορέα εξωσχολικό.

13. Που είναι προβληματικές σε κατανόηση και δε συνοδεύονται από ανάλογη εποπτεία στο σχολείο, αφού ο θεσμός του σχολικού συμβούλου καρκινοβατεί από το 1983, με αποκλειστική ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας και σιωπηρή ανοχή της συνδικαλιστικής ηγεσίας των εκπαιδευτικών.

14. Για τη μη διδαξιμότητα αρκετών βιβλίων έχουμε γράψει σε χρόνο ανύποπτο. Ενδεικτικά θυμίζουμε έναν ορισμό από την πρώτη σελίδα του βιβλίου Ιστορία των Κοινωνικών Επιστημών «Επιστήμη» (από το ρήμα επίσταμαι - γνωρίζω) ήταν αρχαία ελληνική παράδοση η βέβαιη (σε αντίθεση προς τη δόξα = γνώμη δηλαδή υποκειμενική άποψη για το θέμα) γνώση. Αυτά προσφέρονται για πρώτη ενημέρωση και έλξη του νέου σε αυτό το γνωστικό πεδίο... σύγχυση. (Αναλυτικά στο περιοδικό «Εκπαιδευτικά» τεύχη 49-50, 53-54).