Γρηγοριάδης Κώστας

Ταυτόχρονα, η αναφορά του πρωθυπουργού στο ενδεχόμενο πρόωρων εθνικών εκλογών, αν το ΠΑΣΟΚ δε βγει νικητής από την κάλπη του Νοέμβρη, πυροδότησε ένα βολικό για το σύστημα δικομματικό καυγά. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ επιδιώκουν να κρυφτεί η στρατηγική τους σύμπλευση πίσω από την πόλωση που τροφοδοτεί η εκλογολογία, για να συσπειρώσουν τους ψηφοφόρους τους και να σταματήσουν τη διαρροή ψήφων από τα λαϊκά στρώματα.

Σε κάθε περίπτωση, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, εκφράζοντας τις ανησυχίες και τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα ισχυρών μερίδων της ντόπιας και ξένης πλουτοκρατίας, επιδιώκουν να αποτρέψουν το λαό από το να δείξει και στην κάλπη τη δυσαρέσκεια για την πολιτική τους, να καταγραφούν εκλογικά οι θετικές διεργασίες που γίνονται στις λαϊκές συνειδήσεις.

Σε τελική ανάλυση, αυτό που τρομάζει το αστικό πολιτικό σύστημα και τους βασικούς του πυλώνες είναι το ενδεχόμενο να ενισχυθεί και εκλογικά το ΚΚΕ, με ταυτόχρονη ήττα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στην κάλπη του Νοέμβρη.

Από αυτή τη σκοπιά, το εφεύρημα της «αποσταθεροποίησης» ούτε τυχαίο είναι, ούτε συγκυριακό. Σκοπεύει κατευθείαν στην καρδιά των λαϊκών συνειδήσεων και στόχο έχει να τρομοκρατήσει όσους προβληματίζονται σοβαρά για τη βάρβαρη πολιτική που ενιαία υπηρετούν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και μπροστά στις κάλπες σκέφτονται και με την ψήφο να εκφράσουν την αντίθεσή τους.

Η αστική τάξη έχει πλήρη επίγνωση του τι θα σημάνει σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο ένα εκλογικό αποτέλεσμα όπως αυτό που επιδιώκει το ΚΚΕ και συνοψίζεται στο σύνθημα «Κάτω ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, πάνω το ΚΚΕ». Ξέρουν ότι η χειραφέτηση από την πολιτική του δικομματισμού μπορεί κάτω από προϋποθέσεις να γίνει ποτάμι που θα τους σαρώσει, πολύ περισσότερο όταν η ριζοσπαστικοποίηση για πλατιά λαϊκά στρώματα εκφραστεί σε συμπόρευση με το ΚΚΕ.

Αυτός, άλλωστε, είναι και ο λόγος που προετοιμάζουν με ένταση κυβερνητικά σενάρια διάδοχα της δικομματικής εναλλαγής, θέλοντας να διαχειριστούν τη δεδομένη λαϊκή δυσαρέσκεια με τρόπο ανώδυνο για την εξουσία των μονοπωλίων. Γι' αυτό βάζουν μπροστά «λαγούς» που προπαγανδίζουν την ανάγκη της συγκυβέρνησης μεταξύ των αστικών κομμάτων ή προετοιμάζουν νέα κόμματα που θα παίξουν τέτοιους και άλλους ρόλους στο μέλλον.

Με δεδομένα τα παραπάνω, είναι κρίσιμο ζήτημα να κατανοηθεί ότι μόνο η λαϊκή παρέμβαση μπορεί να τους χαλάσει τα σχέδια. Γι' αυτό επιστρατεύουν την τρομοκρατία της «αποσταθεροποίησης», όπως προηγούμενα έπαιξαν το χαρτί της χρεοκοπίας, ή της ζημιάς που δήθεν προκαλούν στον τουρισμό οι εργατικοί αγώνες και πάει λέγοντας.

Τι επιδιώκουν; Να σηκώσει ο λαός ψηλά τα χέρια και να πει «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω». Δεν τους αρκεί παθητικά να ξεσπάει η βάρβαρη πολιτική τους στο σβέρκο των λαϊκών στρωμάτων. Επιδιώκουν ταυτόχρονα την ενεργητική συμμετοχή του λαού στο ξεθεμέλιωμα των δικαιωμάτων του και στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Θέλουν το λαό συμμέτοχο και με την ψήφο του στο ξεκλήρισμα όσων κατακτήσεων έχουν απομείνει.

Γι' αυτό απευθύνονται με θράσος στους εργαζόμενους, στους αυτοαπασχολούμενους, στους φτωχούς αγρότες, στη νεολαία και τους λένε πως είναι δική τους ευθύνη να μην ξεστρατίσει ούτε μια ψήφος από τον ντορό των δυνάμεων που στηρίζουν τη στρατηγική του μνημονίου. Γιατί τότε η χώρα θα αποσταθεροποιηθεί, οι «θυσίες» θα πάνε χαμένες και οι δανειστές καραδοκούν να μπλέξουν ξανά τη χώρα σε σενάρια χρεοκοπίας!

Ο Γ. Ραγκούσης, μάλιστα, έφτασε στο σημείο την Τετάρτη να δηλώσει σε συνέντευξή του ότι ισοδυναμεί με «εθνική τραγωδία αν η χώρα μπει σε συνθήκες αστάθειας», αν δηλαδή το ΠΑΣΟΚ δεν υπερψηφιστεί στις εκλογές του Νοέμβρη!

Τις ίδιες απειλές αναπαράγουν και οι σύμμαχοι της κυβέρνησης σε ΕΕ και ΔΝΤ, διαρρέοντας ότι τυχόν αποδοκιμασία της κυρίαρχης αντιλαϊκής πολιτικής στις εκλογές, θα σημάνει - ούτε λίγο, ούτε πολύ - χρεοκοπία της χώρας! Στο ίδιο πνεύμα, στελέχη του ΔΝΤ έλεγαν την Τετάρτη ότι ακόμα μια μικρή προεκλογική περίοδος θα μπορούσε να αποβεί μοιραία για τη χώρα.

Με άλλα λόγια, ακόμα και αυτό που θεωρείται η πεμπτουσία και το μεγαλύτερο άλλοθι στην αστική δημοκρατία τους, η έκφραση δηλαδή της λαϊκής βούλησης στις κάλπες, τώρα αναγορεύεται σε κίνδυνο, που μπορεί να δρομολογήσει εξελίξεις σε βάρος των συμφερόντων της πλουτοκρατίας. Ως εκεί φτάνει ο φόβος τους για το λαό, ξέροντας ότι είναι ικανός για τα πάντα, αν συνειδητοποιήσει τη δύναμή του και την μπολιάσει με τη ριζοσπαστική πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ.

Αποκαλυπτική ως προς αυτό είναι και η στάση της ΝΔ. Αφού ξιφούλκησε δημαγωγικά ενάντια δήθεν στο μνημόνιο, δέχτηκε επικρίσεις από τους εταίρους της στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα ακόμα και γι' αυτή την ανώδυνη ψευτοαντιπολίτευση, που για λόγους εσωτερικών αναγκών του συστήματος ασκεί στο ΠΑΣΟΚ.

Κάπως έτσι έφτασε ο Α. Σαμαράς το απόγευμα της Πέμπτης να κάνει διάγγελμα από τις Βρυξέλλες προς την ντόπια και ξένη πλουτοκρατία ότι στηρίζει το κυβερνητικό έργο και γι' αυτό το κόμμα του έχει ψηφίσει την πλειοψηφία των νομοσχεδίων που έφερε η κυβέρνηση στη Βουλή, με μέτρα εντός και εκτός μνημονίου.

Αυτή είναι η πολιτική σταθερότητα που προπαγανδίζουν. Αυτήν υπηρετούν γιατί αυτή ανταποκρίνεται στα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Θέλουν το αστικό πολιτικό σύστημα ακλόνητο από αναταράξεις, για να μπορούν να περνάνε μέτρα που ματώνουν το λαό και κάνουν τον εργάτη φτηνότερο για το κεφάλαιο. Αυτό έκαναν μέχρι τώρα, το ίδιο επιδιώκουν και για το μέλλον, ξέροντας πως τα χειρότερα είναι μπροστά για την εργατική λαϊκή οικογένεια, στο όνομα του να γίνουν πιο ανταγωνιστικά τα ντόπια και ευρωενωσιακά μονοπώλια.

Τι κέρδισε ο λαός από τη σταθερότητα που χαρακτήριζε μέχρι τώρα το αστικό πολιτικό σύστημα, από την πολιτική κυριαρχία του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ; Μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, εξοντωτική φορολογία, ιδιωτικοποιήσεις σε Υγεία - Πρόνοια - Παιδεία, ανεργία, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, τσάκισμα του δικαιώματος στη σταθερή με πλήρη δικαιώματα εργασία, περιστολή των κοινωνικών δικαιωμάτων, καταστολή και εμπόδισμα των εργατικών αγώνων.

Μ' αυτή τη «σταθερότητα» θέλει να συνεχίζει να πορεύεται η αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό το επόμενο διάστημα, για να προωθήσει τα μέτρα που επιβάλλει η αντιλαϊκή στρατηγική της.

Την ίδια ώρα, οι αναφορές κυβέρνησης και ΝΔ στο «εξωτερικό», δηλαδή στους ιμπεριαλιστές συμμάχους τους που παρακολουθούν την πορεία της χώρας, δείχνει τις ισχυρές δεσμεύσεις που έχουν τα δυο αυτά κόμματα και οι παραφυάδες τους προς την πλουτοκρατία και τους υπερεθνικούς σχηματισμούς της, υπηρετώντας ενιαία τη στρατηγική της.

Απειλούν ότι η χώρα θα πτωχεύσει όταν ολοένα και περισσότεροι κατανοούν ότι η πολιτική τους έχει ήδη οδηγήσει σε πτώχευση το λαό, που χάνει δουλειά και εισόδημα, πληρώνει για Υγεία και Παιδεία, δουλεύει τζάμπα για τον εργοδότη με τα προγράμματα της επιδοτούμενης απασχόλησης.

Χιλιάδες νοικοκυριά αδυνατούν να ανταποκριθούν σε στοιχειώδεις ανάγκες της καθημερινότητας και ο αριθμός τους θα αυξάνει όσο το αστικό πολιτικό σύστημα απολαμβάνει σταθερότητα και η πολιτική ΠΑΣΟΚ - ΝΔ βρίσκει τόπο να σταθεί.

Η αποσταθεροποίηση του αστικού πολιτικού συστήματος, η αποδυνάμωση της ικανότητας κυβέρνησης και αντιπολίτευσης με μοιρασμένους ρόλους να περνάνε αντιλαϊκά μέτρα, είναι αυτή που συμφέρει το λαό. Γι' αυτό όχι μόνο δεν πρέπει να τη φοβάται, αλλά αντίθετα έχει κάθε λόγο να την επιδιώκει. Εχει κάθε συμφέρον να δυναμώνει με την πάλη και την ψήφο του κάθε αναταραχή που κλονίζει και ανησυχεί την εξουσία των μονοπωλίων. Να συγκεντρώνει οργανωμένα τις δυνάμεις του με στόχο την ανατροπή της.

Οι εκλογές του Νοέμβρη πρέπει να καταγράψουν την παλικαρίσια για το λαό διάθεση να αλλάξει ο σε βάρος του συσχετισμός δύναμης, που τον κρατάει στριμωγμένο στη γωνία.

Τα φτωχά λαϊκά στρώματα μόνο να κερδίσουν έχουν από τις χαραμάδες που ανοίγει η πάλη τους στο σύστημα, το οποίο με νύχια και δόντια προσπαθεί να θωρακίσει η αστική τάξη και τα κόμματά της. Οσο οι χαραμάδες αυτές μεγαλώνουν με τη μαζική πολιτική πάλη του λαού, τόσο πιο καθαρά θα προβάλλει ο ρεαλισμός και η αναγκαιότητα του άλλου δρόμου ανάπτυξης που προτείνει το ΚΚΕ.

Οι κάλπες του Νοέμβρη μπορούν και πρέπει να βάλουν το δικό τους λιθαράκι στην ανάταση και αντεπίθεση του λαού. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι να χάσουν χιλιάδες λαϊκές ψήφους το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, να ενισχυθεί όσο γίνεται περισσότερο η «Λαϊκή Συσπείρωση» που στηρίζει το ΚΚΕ. Ο λαός κρατάει στα χέρια του και το πεπόνι και το μαχαίρι.