Τα κερδοσκοπικά παιχνίδια, που στήνουν οι αλευροβιομήχανοι σε βάρος των σιτοπαραγωγών και των καταναλωτών για να εξυπηρετούν την κερδοφορία τους και ποιοι πράγματι είναι οι κερδισμένοι κάθε φορά που γίνεται λόγος για αύξηση της τιμής των σιτηρών αποκαλύπτουν τα ίδια τα επίσημα οικονομικά αποτελέσματα των αλευροβιομηχανιών. Αυτό προκύπτει από την έρευνα της ICAP, σχετικά με την εγχώρια αγορά αλεύρων, σύμφωνα με τα οποία 31 βιομηχανίες του κλάδου είχαν το 2008 σε σύγκριση με το 2007, τη χρονιά, δηλαδή που στο όνομα της αύξησης της τιμής των σιτηρών εκτίναξαν στα ύψη τις τιμές των αλεύρων, αύξηση κερδών της τάξης του 57,4% και αύξηση τζίρου 27,3%. Το στοιχείο αυτό καταδεικνύει με αδιάψευστο τρόπο την απάτη που επιχείρησαν να στήσουν σε βάρος των λαϊκών εισοδημάτων οι αλευροβιομήχανοι, όταν μετά το καλοκαίρι δήλωναν θρασύτατα ότι... «η αύξηση της τιμής στα άλευρα είναι επιβεβλημένη».

Σύμφωνα με την ICAP, στον κλάδο δραστηριοποιούνται αρκετές επιχειρήσεις κυρίως «μικρομεσαίου» μεγέθους, ωστόσο σημαντικές ποσότητες παράγονται από τις μεγάλου μεγέθους αλευροβιομηχανίες. Ο μεγαλύτερος όγκος των προϊόντων του κλάδου διατίθεται απευθείας στη βιοτεχνική αρτοποιία και σε βιομηχανίες ειδών διατροφής σε συσκευασίες των 50, 25 και 10 κιλών χύμα. Οι υπόλοιπες ποσότητες τυποποιούνται σε μικρές συσκευασίες για οικιακή χρήση και προωθούνται μέσω της λιανικής πώλησης.

Η συνολική ζήτηση των προϊόντων της αλευροβιομηχανίας, σημειώνεται, είναι ανελαστική ως προς το εισόδημα και τις μεταβολές των τιμών με δεδομένο ότι αποτελούν την πρώτη ύλη για την παραγωγή βασικών ειδών διατροφής.

Οσον αφορά στην παραγωγή του αλεύρου σίτου κατά την περίοδο 1992 - 2001 παρουσίασε ανοδική τάση με μέσο ετήσιο ρυθμό αύξησης 1,9%. Στη συνέχεια, παρουσίασε μικρές διακυμάνσεις από χρονιά σε χρονιά και την τελευταία διετία, 2008 - 2009 η συνολική παραγωγή μειώθηκε με μέσο ετήσιο ρυθμό μεταβολής 1,8% μετά από μια τριετία ανοδικής εξέλιξης.

Η εγχώρια κατανάλωση παρουσίασε γενικά ανοδική πορεία στην περίοδο 1992 - 2009, ενώ από τη συνολική κατανάλωση αλεύρων σίτου μόνο ένα ποσοστό της τάξης του 5% αντιστοιχεί σε τυποποιημένα άλευρα, που προορίζονται για διάθεση απευθείας στους καταναλωτές μέσω των σούπερ μάρκετ. Ακόμη, το μεγαλύτερο μέρος της ζήτησης καλύπτεται από την εγχώρια παραγωγή. Και οι εισαγωγές και οι εξαγωγές είναι περιορισμένες, κάτι το οποίο συνδέεται με τα ίδια τα χαρακτηριστικά του προϊόντος που κάνουν ασύμφορη τη μεταφορά του σε μεγάλες αποστάσεις. Σημειώνεται σχετικά ότι η εισαγωγική διείσδυση ήταν αμελητέα και οι εξαγωγές του κλάδου μειώθηκαν την τελευταία διετία, καλύπτοντας μόλις το 3% της παραγωγής το 2009.

Τέλος, η κατανάλωση σιμιγδαλιού εμφάνισε αυξητικές τάσεις τη χρονική περίοδο 1992 - 2004 και στη συνέχεια υποχώρησε με μέσο ετήσιο ρυθμό μείωσης 2,9%. Από τη συνολική κατανάλωση σιμιγδαλιού μόνο το 3% τυποποιείται σε συσκευασίες λιανικής.