Σε τρία πολύ διαφορετικά μεταξύ τους βιβλία θα σταθεί η εκπομπή «Από τη σμίλη στο Γουτεμβέργιο» που θα μεταδοθεί σήμερα στις 12 το μεσημέρι από τον «902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ στα FM». Θα παρουσιαστεί η μικρή συνοπτική και εκλαϊκευμένη εργασία του Μαρξ Μισθωτή εργασία και κεφάλαιο (εκδ. «Σύγχρονη Εποχή»). Ο Ενγκελς στην εισαγωγή του θα τονίσει, ότι ο άνθρωπος που βρήκε διέξοδο στο αδιάλυτο ως τότε πρόβλημα των οικονομολόγων σχετικά με το ζήτημα, αν οι εργάτες πουλάνε την εργασία τους ή την εργατική τους δύναμη, ήταν ο Καρλ Μαρξ λύνοντας, έτσι, το «μυστήριο» της υπεραξίας, των κερδών των κεφαλαιοκρατών.

Το δεύτερο βιβλίο είναι το Η ζωή του Τζόναθαν Ουάιλντ του Μεγάλου του Χένρι Φίλντινγκ (εκδ. «Σύγχρονη Εποχή») με μετάφραση και πολύ κατατοπιστική για το ιστορικό - κοινωνικό πλαίσιο της υπόθεσης, εισαγωγή της Ιωάννας Καρατζαφέρη.

Το τρίτο βιβλίο πραγματεύεται την προσφυγιά της Τσεχίας. Πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά της Τασούλας Ζησάκη - Healey, με τίτλο Ο ελληνισμός της Τσεχίας, με πλούσιο φωτογραφικό υλικό, πολλές μαρτυρίες και ντοκουμέντα.

Μια διαφορετική ματιά σε μερικά από τα σημαντικότερα έργα του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ (27 Ιανουαρίου 1756 - 5 Δεκεμβρίου 1791) θα επιχειρήσει να ρίξει η εκπομπή «Ποιητική Αδεία» που επιμελείται και παρουσιάζει ο Γιώργος Μηλιώνης την Κυριακή 1 με 3 το μεσημέρι.

Ξεπερνώντας το «παιδί - θαύμα», έγινε μοναδικός και σε αυτό έγκειται η σημασία της προσωπικότητας του Μότσαρτ που δώρισε στην ανθρωπότητα ορισμένα αθάνατα έργα της μουσικής, τα οποία αντανακλούσαν το πνεύμα της επαναστατικής θύελλας του 1789 που ωρίμαζε, ενώ ταυτόχρονα «προανήγγειλαν» τον «ερχομό» του Μπετόβεν και του Σοπέν.

Συνομήλικος του Σίλερ και του επαναστατικού πνεύματος που στρεφόταν κατά της απολυταρχίας, ο Μότσαρτ δεν έφθασε βέβαια στην επαναστατική άρνηση της εξουσίας των ηγεμόνων, όμως η ψυχή του ήταν ποτισμένη από το όραμα της ελευθερίας.

Τα καλύτερα έργα του είναι εκείνα που έγραψε «εκτός παραγγελίας», όταν συνομιλούσε με τον εαυτό του, και πριν αναπαυθεί στον τόπο, που καμία πινακίδα και κανένα άνθος δεν τον προσδιόρισε, γιατί ήταν ομαδικός τάφος απόρων, μέσα από τις νότες του ύμνησε την ομορφιά και το πάθος της ψυχής που εξεγείρεται κατά της μοίρας.