Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ βρήκε αφορμή και σαν έτοιμη από καιρό, έβαλε μπροστά τους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Οι αστυνομικές δυνάμεις προχώρησαν σε ένα όργιο καταστολής όπως: αποκλεισμός για ένα 24ωρο του κέντρου της πόλης, έλεγχοι, προσαγωγές, συλλήψεις, ρίψη χημικών που μετέτρεψαν όλη τη νύχτα προχτές σε θάλαμο αερίων κ.ά. Θυμίζουμε ότι το Δεκέμβρη του 2008 η τότε κυβέρνηση της ΝΔ, με αφορμή προβοκατόρικες δράσεις, έθεσε σε εφαρμογή μια σειρά μέτρα σε βάρος του οργανωμένου λαϊκού κινήματος (φακέλωμα μέσω του DNA, παρακολούθηση κινητών τηλεφώνων κ.ά.).

Επιπλέον, τα περιβόητα SMS που έφταναν σε κινητά τηλέφωνα μαθητών (σ.σ. με την υποσημείωση να το στείλουν σε όσους περισσότερους μπορούν) καλούσαν παιδιά να κάνουν πορείες με προορισμό αστυνομικά τμήματα... Ενέργεια που επαναλήφθηκε φέτος, αφού και πέρυσι έγιναν τα ίδια, ενώ είναι νωπές οι μνήμες από το Δεκέμβρη του 2008 που η ίδια η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - ούτε λίγο ούτε πολύ - προέτρεπε μαθητές, μικρά παιδιά, να κάνουν έφοδο στα αστυνομικά τμήματα με τίτλους σε ρεπορτάζ όπως: Μάθημα 1ο Εφοδος στα Τμήματα».

Και έγινε πολύ φανερό (σ.σ. κάτι που αποδείχτηκε και από την εξέλιξη της προχτεσινής κινητοποίησης των μαθητών) ότι, η με αυτόν τον τρόπο παρέμβαση στο μαθητικό κίνημα, εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους. Η εμφάνιση μιας μερίδας κουκουλοφόρων στα Προπύλαια και η απόπειρα να στήσουν γενικευμένα επεισόδια πριν ξεκινήσει η προχτεσινή πορεία, είναι η απόδειξη του τι ήθελαν να στήσουν. Τα παιδιά, οι μαθητές που ήταν συγκεντρωμένοι στα Προπύλαια φώναζαν, ενώ ήταν σε εξέλιξη αυτή η προσπάθεια: «Μην πετάτε αντικείμενα, γιατί η αστυνομία δε θα μας αφήσει να κάνουμε πορεία».

Εναν χρόνο μετά τη δολοφονία, πέρυσι το Δεκέμβρη του 2009, είχαν επιχειρήσει να στήσουν παρόμοιο σκηνικό. Εμφάνιζαν σαν επετειακό απολογισμό το ότι η νεολαία έκανε εξέγερση και μάλιστα έφερναν τους νέους σε αντιπαράθεση με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Τα ίδια γράφουν και φέτος: "...ζούμε σε μια χώρα που δεν νοιάζεται για τα παιδιά της" λέει σε ένα από τα ρεπορτάζ της αστική εφημερίδα. Λες και οι νέοι δεν είναι παιδιά λαϊκών εργατικών οικογενειών και δεν έχουν κοινά συμφέροντα με τους πατεράδες και τις μανάδες τους. Λες και ο αγώνας του εργατικού λαϊκού κινήματος δεν αφορά και τα προβλήματα των νέων της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Αραγε έπιασε τον πόνο τις αστικές εφημερίδες και τα συγκροτήματα του Τύπου (ιδιοκτησία των καπιταλιστών εκμεταλλευτών) για το μέλλον των νέων; Το αντίθετο: το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα το βολεύει να προβάλλει ανώδυνες λύσεις ως διέξοδο από την καπιταλιστική εκμετάλλευση που τσακίζει τη ζωή του εργάτη, του αυτοαπασχολούμενου, του φτωχού αγρότη, της γυναίκας, του συνταξιούχου, του νέου. Τον κοινό αγώνα όλων αυτών θέλουν να χτυπήσουν και να διασπάσουν. Αυτό φοβούνται. Γιατί ο ενωμένος, μαζικός, ταξικός αγώνας μπορεί να δώσει διέξοδο. Μέχρι την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και της εξουσίας των μονοπωλίων.