Σταγόνα στον ωκεανό αποδεικνύονται και στην πράξη τα ...«ευεργετήματα» του νόμου περί ρύθμισης οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων, που τόσο διαφήμισε η κυβέρνηση για τη ...ρηξικέλευθη τάχα παρέμβασή της προς όφελος των εκατοντάδων χιλιάδων νοικοκυριών που βρίσκονται σε αδυναμία να ξεπληρώσουν δάνεια προς τις τράπεζες. Αυτό προκύπτει από τα στοιχεία που επικαλείται η Ελληνική Ενωση Τραπεζών, απαντώντας στις καταγγελίες της ΕΚΠΟΙΖΩ ότι οι τράπεζες εμφανίζονται απρόθυμες να παραλάβουν και να εξετάσουν τα αιτήματα για εξωδικαστική ρύθμιση, που, υποχρεωτικά, σύμφωνα με το νόμο, πρέπει να έχει προηγηθεί και να έχει αποτύχει προκειμένου κάποιος να προσφύγει δικαστικά.

Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της ΕΕΤ, οι σχετικές ρυθμίσεις αφορούν τυπικά περισσότερους από 250.000 δανειολήπτες, των οποίων το ύψος των οφειλών ξεπερνάει τα 4 δισ. ευρώ. Από την έναρξη ισχύος του νόμου, το Σεπτέμβρη, οι τράπεζες έχουν δεχτεί να παραλάβουν συνολικά 25.000 αιτήματα που έχουν υποβληθεί, χωρίς να διευκρινίζεται αν αποδέχτηκαν κάποια ρύθμιση.

Αντιλαμβάνεται ο καθένας ότι ο αριθμός αυτός είναι αμελητέος μπροστά στις εκατοντάδες χιλιάδες των νοικοκυριών που βρίσκονται σε αδιέξοδο και αντιμετωπίζουν τεράστιες δυσκολίες, προκειμένου να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των τραπεζών. Ας επισημάνουμε, επιπλέον, ότι ακόμα κι αν κάποιοι τελικώς ενταχθούν σε κάποιες ρυθμίσεις, αυτό δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα αποδειχθούν μακροπρόθεσμα πράγματι συμφέρουσες, για τους ίδιους, αλλά για τις τράπεζες. Αλλωστε, όπως ξεκαθαρίζει η ΕΕΤ, αφ' ενός «κάθε τράπεζα έχει τη δική της μεθοδολογία και πολιτική σε ό,τι αφορά την αξιολόγηση και τη λήψη της απόφασης επί των αιτήσεων που της υποβάλλονται», αφ' ετέρου γνώμονας για τις τράπεζες είναι σε κάθε περίπτωση «να μη διακυβεύονται τα εύλογα και θεμιτά συμφέροντα των μετόχων τους».

Κατά τα άλλα, στις αιτιάσεις της η ΕΕΤ αναφέρει ότι στο στάδιο της επεξεργασίας των αιτημάτων διαπιστώνεται ότι οι φάκελοι δε συνοδεύονται από τα απαραίτητα δικαιολογητικά, έχουν υποβληθεί από εμπόρους που δεν εντάσσονται στις διατάξεις του νόμου, είναι ανυπόγραφα ή υποβάλλονται από οφειλέτες που κατά το χρόνο υποβολής του αιτήματος δεν είχαν ληξιπρόθεσμες οφειλές και εξυπηρετούσαν εμπρόθεσμα τις δόσεις τους. Επίσης, ότι τα δύο τρίτα των αιτημάτων δεν περιλαμβάνουν καμία πρόταση διευθέτησης ή ακόμη ότι και στις περιπτώσεις που οι τράπεζες ζητούν τα στοιχεία που λείπουν δεν προσκομίζονται.