Σε αυτή την προσπάθεια οφείλουμε να έχουμε κατά νου ότι οι μαθητές, οι οποίοι ποτέ δε μάσησαν, πολύ περισσότερο δε χώνεψαν τη μεταρρύθμιση - «original» Αρσενική ή μεταποιημένη - συνεχίζουν σταθερά να τη «σιχτιρίζουν» γενικά, αλλά και να την αντιπαλεύουν συγκεκριμένα. Επιπλέον, παρά το γεγονός ότι στα τρία χρόνια που «κρατάει αυτή η κολόνια» ο μαθητικός πληθυσμός έχει ανανεωθεί σε σημαντικό βαθμό, έτσι ώστε μια νέα φουρνιά μαθητών να βρίσκεται στο Ενιαίο Λύκειο (ΕΛ) και στα ΤΕΕ, σ' αυτό το αντιπάλεμα αξιοποιείται πάντα, έστω και αυθόρμητα κάποιες φορές, η εμπειρία των προηγούμενων αγώνων. Ετσι εξετάζουμε τους φετινούς αγώνες και ως συνέχεια των προηγούμενων.

Την ίδια στιγμή δε δικαιούμαστε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι παρά τις συνεχείς... μεταρρυθμίσεις της, η «μεταρρύθμιση» έχει επιβάλει μια κατάσταση ολότελα διαφορετική απ' ό,τι πριν τρία χρόνια. Γιατί μπορεί στη συνείδηση των μαθητών σε μεγάλο βαθμό η «μεταρρύθμιση» να μην «έχει περάσει», πολύ περισσότερο, να μην έχει γίνει αποδεκτή ως κάτι θετικό, όμως οι δεκάδες χιλιάδες μαθητές που οδηγήθηκαν στα ΤΕΕ και «εγκλωβίστηκαν» εκεί είναι γεγονός, όπως γεγονός είναι και οι πολλές χιλιάδες μαθητών που πετάχτηκαν εντελώς έξω απ' το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα, οι εξοντωτικοί ρυθμοί στα Ενιαία, που κάνουν τις Δέσμες να φαντάζουν διακοπές και τόσα άλλα. Πρέπει, λοιπόν, να 'χουμε ξεκάθαρο ότι η κατάσταση στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, άρα και το κίνημα των μαθητών, παρότι αποτελεί τη φυσική και άρρηκτη συνέχεια αυτού των τελευταίων χρόνων, βρίσκεται σε μια νέα φάση.

Ετσι, οι εξοντωτικοί ρυθμοί στα Ενιαία, που κρατάνε απ' το Σεπτέμβρη και που κορυφώθηκαν το προηγούμενο διάστημα με τα τετράμηνα τεστ, και το «φτύσιμο» στους μαθητές των ΤΕΕ, που ξεπέρασε κάθε όριο με την κοροϊδία της δήθεν πρόσβασης στα ΤΕΙ μέσω του θολού και ουσιαστικά ανύπαρκτου προπαρασκευαστικού εξαμήνου, οδήγησαν στη γενικευμένη «βαβούρα» του τελευταίου μήνα που εκφράστηκε με Γενικές Συνελεύσεις, συναντήσεις συντονιστικών, καταλήψεις, τοπικές και κεντρικές κινητοποιήσεις. Υπό την πίεση του κλίματος που υπάρχει στα ΤΕΕ συναντήθηκε και το Συντονιστικό Αγώνα των ΤΕΕ για να εκφράσει τις διαθέσεις.

Είναι απαραίτητο να κατανοηθεί ότι αυτός ο αγώνας θα είναι μακρύς, ότι είναι ο ίδιος αγώνας αφού η συνέχειά του δεν καθορίζεται από τις μορφές, την έντασή του ή ό,τι άλλο, αλλά πρώτα και κύρια από το περιεχόμενο, τα αιτήματά του.

Αυτή τη στιγμή το βάρος πρέπει να πέσει στη δουλιά με τα τοπικά συντονιστικά, στην πολύμορφη παρέμβαση μέσα στο σχολείο, στο μάθημα, με πολιτιστικές δραστηριότητες, για την ολόπλευρη ανάδειξη όχι μόνο του προφανούς, της αντιδραστικότητας, της ασκούμενης πολιτικής όσο των αιτιών της αλλά και της διεξόδου, της ρεαλιστικότητας επιβολής αυτής της διεξόδου. Μέσα από αυτή τη ζύμωση θα επιτευχθεί και η αναγκαία πλατιά συσπείρωση δυνάμεων από μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικούς, εργαζόμενους, φορείς του λαϊκού κινήματος, θα εμπεδωθεί η ενότητα αντίληψης και δράσης τους μέσα από την καθημερινή πάλη που θα εκφραστεί αργά ή (μάλλον) γρήγορα και κεντρικά.