(2ο μέρος)
«Ολοι οι παίκτες θα έπρεπε να γνωρίζουν και να σέβονται τις βασικές αρχές καθώς και τις συγκριτικές αξίες των κομματιών. Συχνά προκύπτουν μη σταθερές καταστάσεις και ισορροπία, όπου το σωστό σχέδιο συχνά βρίσκεται από προαίσθηση και πείρα. Ενα παράδειγμα τέτοιας εμπειρίας ακολουθεί από το παιχνίδι Μιχαήλ Ταλ - Οσκαρ Πάουνο (1958). Πριν ολοκληρωθεί η ανάπτυξη οι αντίπαλοι άρχισαν μια άγρια σύγκρουση, οπότε η υλική ισορροπία των δυνάμεων χάνει την αρχική σπουδαιότητά της και γίνεται τελείως ασταθής. Το ζωτικό μέρος τώρα, είναι να εκτιμήσεις σωστά την πραγματική αξία των κομματιών. Μετά τη θέση - βλέπε διάγραμμα - σειρά να παίξει είχε ο μαύρος 18... Ιβ3 19. Ιγ6! Τα λευκά απειλούν τη βασίλισσα, αλλά το υλικό που δίνουν είναι μεγαλύτερο. 19... Ια1 20. Ιδ8 Αζ5! 21. Βζ3 Παδ8 22. Πε7 Αβ1 23. Αζ4 Πδ4. Είναι φανερό ότι το αποτέλεσμα της μάχης εξαρτάται από την κινητικότητα της βασίλισσας, διαφορετικά ο μαύρος έχει αντάλλαγμα για τη Β που έχασε. 5+5+9+4=23 έναντι 9+5+3+5=22 του λευκού. 24. Βη4 Αη6 25. Βε6 + Αζ7 26. Βζ5 Ιγ2 27. β3 Αη6. Ισως καλύτερο το 27... Πδ1 + Ρθ2 Ιδ2!; 28. Πη7 + Ρη7 29. Αθ6 + Ρθ6 30. Βζ8 + Ρη5 31. βγ4 βγ4 32. η3 Αε4 33. θ4 + Ρη4 34. Ρθ2 Αζ5! Η άμυνα του μαύρου είναι υπέροχη, αν 35. ζ3+;! Ρζ3 36. Βζ5 + Ρε3! και ο μαύρος Ρουά περνά στην πλευρά της βασίλισσας. Αν 37. Βγ2 Πδ2+ και 0-1. 35. Βζ6 θ6 36. Βε5 Πε4 37. Βη7 + Ρζ3 38. Βγ3 + Ιε3. Μια απλή ισοπαλία θα ήταν 38... Ρζ2 39. Βγ2 + Ρζ3 39. Ρη1 Αη4 40. ζε3 θ5 41. Βε1 Πε3. Ενας άλλος δρόμος για ισοπαλία θα ήταν 41... Πε6 42. ε4 γ3 42. Βζ1 + Ρε4 43. Βγ4 + Ρζ3 44. Βζ1 + Ρε4 45. Βα6.
Τώρα η λευκή Β έχει έναν ισχυρό βοηθό. Αυτό το πιόνι έκρινε το αποτέλεσμα του αγώνα, γιατί το «α2» είναι ελεύθερο πιόνι. Αυτό όμως είναι θέμα ενός άλλου μαθήματος».