Δεν υπάρχει σύνδρομο των Βαλκανίων, παρά μόνο αυτό της σιωπής. Ο καινούριος χρόνος αρχίζει μπροστά σ' έναν πίνακα του Βερονέζε: «Η ανάσταση του νέου στη Ναΐν». Ο Βερονέζε κατάφερε να πιάσει το βλέμμα του Ιησού σαν ένα σοβαρό παιδί, που ξέρει πως αυτός ο κόσμος δεν είναι άλλος. Ανάμεσα στο είναι και δεν είναι, συνέρχεται ο κόσμος και ζητά το παιδί που εξόρισαν από μέσα του.

Κόσμος δεν είναι ό,τι μας αρέσει. Το σοβαρό παιδί του Βερονέζε εξελίχθηκε σε κάποιον που μας έκρυψαν. Οπως υποστηρίζει ο καθηγητής Μπράντον, «η σιωπή των Ευαγγελίων για τους Ζηλωτές πρέπει ασφαλώς να είναι ένδειξη της σχέσης μεταξύ του Ιησού και αυτών των πατριωτών, την οποία προτίμησαν να μην αποκαλύψουν οι Ευαγγελιστές. Οποιαδήποτε και αν ήταν η σχέση του με τους Ζηλωτές, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ιησούς σταυρώθηκε ως Ζηλωτής. Πράγματι, οι δύο άντρες που σταυρώθηκαν μαζί του περιγράφονται ολοκάθαρα ως "λησταί", με την ονομασία, δηλαδή, που ήταν γνωστοί στους Ρωμαίους οι Ζηλωτές. Δεν είναι πιθανόν να ήταν Ζηλωτής, ο ίδιος ο Ιησούς, αλλά σε περίεργες στιγμές στα Ευαγγέλια επιδεικνύει μια επιθετική μαχητικότητα που μπορεί να συγκριθεί με τη δική τους. Σε ένα πασίγνωστο επίμαχο σημείο, ανακοινώνει ότι δεν ήρθε να φέρει την ειρήνη, αλλά το σπαθί (...). Ο Σίμων Πέτρος φοράει το σπαθί του, όταν συλλαμβάνεται ο Ιησούς στο Τέταρτο Ευαγγέλιο. Είναι πολύ δύσκολο να συμβιβαστούν αυτές οι αναφορές με τη συμβατική εικόνα ενός πράου ειρηνιστή σωτήρα».

Τα λόγια αυτά πέφτουν αργά μέσα στο δάσος της Καισαριανής, ανάμεσα σε χτυπήματα από ξύλινα σπαθιά που ανταλλάσσαμε όταν ήμασταν παιδιά. Μετά πηγαίναμε στον κινηματογράφο «Αιολία» για να δούμε τη ζωή του επαναστάτη Ινδιάνου Τζερόνιμο. Πόσο δίκιο είχαμε τότε και τώρα για ό,τι διαλέξαμε! Ο ήρωας ήταν ο Ινδιάνος, που έδωσε τη θέση του στον Βιετναμέζο, στον Σέρβο, στον Παλαιστίνιο, μ' ένα κοινό σε όλους χαρακτηριστικό: Την παιδικότητα, την οποία βλέπεις καθαρά στην περίπτωση του Τζερόνιμο, διαβάζοντας τα Απομνημονεύματά του. Είναι η στιγμή, που οι Λευκοί Ανθρωποι τον σέρνουν σε μια διεθνή έκθεση, σαν ένα σπάνιο θηρίο που πρέπει όλοι να δουν. Προλαβαίνει και ρίχνει κλεφτές ματιές: «Σ' ένα από αυτά τα θεάματα, παράξενοι άνθρωποι με κόκκινα σκουφιά κι αλλόκοτα σπαθιά έκαναν σαν να 'θελαν να χτυπηθούν μεταξύ τους. Προσπαθούσαν να χτυπήσουν στο κεφάλι με αυτά τα σπαθιά και περίμενα ότι θα πληγώνονταν και οι δυο κι ότι θα σκοτώνονταν, αλλά τελικά κανείς τους δεν τραυματίστηκε. Θα πρέπει να είναι πολύ δύσκολο να σκοτώσεις αυτούς τους ανθρώπους σε μάχη σώμα με σώμα! Σε μια άλλη παράσταση, ήταν ένας νέγρος με παράξενη όψη. Του έδεσαν τα χέρια σε μια καρέκλα. Ηταν πολύ γερά δεμένος και το γνωρίζω, γιατί το επαλήθευσα προσωπικά και δε φανταζόμουν ότι θα μπορούσε να λυθεί. Μετά αυτός που τον είχε δέσει, του είπε να προσπαθήσει να ξεφύγει. Κουλουριάστηκε στην καρέκλα του για μια στιγμή και μετά σηκώθηκε. Τα σκοινιά ήταν ακόμα στη θέση τους, αλλά αυτός είχε απελευθερωθεί. Μετά ήρθε μια γυναίκα, μπήκε σε ένα καλάθι, κι ένας άντρας τη σκέπασε με ύφασμα. Πήρε ένα μεγάλο σπαθί, διαπέρασε και τις δύο πλευρές του καλαθιού και το σφήνωσε μες στο πανί που το σκέπαζε. Ακουσα το σπαθί να μπαίνει στο σώμα της γυναίκας και τον άντρα να λέει ότι είναι νεκρή. Αλλά, όταν αφαίρεσαν το ύφασμα από το καλάθι, η γυναίκα βγήκε έξω χαμογελαστή κι έφυγε από τη σκηνή. Θα ήθελα να καταλάβω πώς γιατρεύτηκε τόσο γρήγορα και πώς δεν πέθανε από τις πληγές της...».