***

Βέβαια, όλη αυτή ιστορία των «θαυματουργών» και «άγιων» αντικειμένων, που περιφέρονται εδώ και 2000 χρόνια για να «υπενθυμίσουν» την ύπαρξη του Θεού στους πιστούς, είναι παλιά. Δεν περίμεναν τον κ. Χριστόδουλο οι ομοϊδεάτες του για να εξασκηθούν στο εν λόγω εμπόριο.

Για το εμπόριο της απάτης πρόκειται. Βαριά κουβέντα και γι' αυτό θα προσκομίσουμε τις αναγκαίες αποδείξεις για του λόγου το αληθές. Για όποιον, λοιπόν, έχει αμφιβολία ότι η επίσημη Εκκλησία έχει καταστήσει μια τεράστια μπίζνα εξαπάτησης την υπόθεση των κάθε φορά εκτιθέμενων φετίχ της χριστιανοσύνης, τον καλούμε να διαβάσει δυο πολύ ενδιαφέροντα βιβλία, που - ανάμεσα σε πλήθος άλλων - προσφέρουν συγκεντρωτικά στοιχεία για το εν λόγω εμπόριο. Το ένα είναι το βιβλίο «Αντιγνώση - τα δεκανίκια του καπιταλισμού» της Λιλής Ζωγράφου (εκδόσεις «Αλεξάνδρεια») και το δεύτερο του Γιαρουσλάφσκι με τίτλο «Πώς γεννιούνται και πώς πεθαίνουν οι θεοί και οι θεές» (εκδόσεις «Γνώσεις»).

• Η Κλερμόν και η Σαρόλ είναι δυο γαλλικές πόλεις. Μέχρι εδώ, τίποτα το παράξενο. Το παράξενο βρίσκεται στο γεγονός ότι στις εκκλησίες των δυο αυτών πόλεων καλούνταν οι πιστοί να δουν με τα ...μάτια τους τον «άγιο ομφαλό» του Χριστού. Επομένως, ο Ιησούς δεν είχε έναν, αλλά ...δυο ομφαλούς. Αλλά έχει και συνέχεια. Διότι, έλα που υπάρχει και τρίτος «άγιος ομφαλός»! Αυτός ο τελευταίος, όμως, είναι ...κομμένος στα δυο. Το ένα του μέρος βρίσκεται στον καθεδρικό ναό της Ρώμης Λατεράν, το άλλο του μέρος στη Σάντα Μαρία. Πρέπει να ...μοιράζεται η δουλιά, βλέπετε.
• Πέραν του «ομφαλού», πολυπληθή είναι, απ' ό,τι φαίνεται, και τα «άγια σπάργανα» του Ιησού, αφού και εδώ υπάρχουν περισσότερα του ενός. Οπως μας πληροφορούν τα αναγνώσματα που αναφέραμε, η μια «άγια» αλλαξιά βρίσκεται στην εκκλησία του Αγίου Παύλου, στη Ρώμη. Υπάρχει, όμως, κι άλλη αλλαξιά. Στον καθεδρικό ναό της πόλης Ααχεν... Πάλι καλά, που δε δημιούργησαν ολόκληρη ...γκαρνταρόμπα οι απατεώνες.
• Στη Γένοβα, τώρα, αλλά και σε μερικές ακόμα εκκλησίες της Λωραίνης, το «χριστεμποριο» γίνεται με ...άχυρα. Πρόκειται, φυσικά, για «άγια άχυρα», προερχόμενα, λέει, από το παχνί στο οποίο γεννήθηκε ο Ιησούς και επί των οποίων ξάπλωσε το βρέφος...
• Προσέξτε τώρα το ακόλουθο «θαύμα». Ο Ιησούς ήταν, ως γνωστόν, Εβραίος. Ως εκ τούτου, κατά τη γέννησή του, υπέστη την περιτομή. Αν νομίζετε ότι το κομμάτι του δέρματος που αφαιρέθηκε από τον Ιησού είναι ένα, πλανάσθε. Ετσι μαθαίνουμε ότι στα χέρια διαφόρων μοναχών διαφόρων εκκλησιών υπάρχει κι από ένα κομμάτι αυτού του περιτμημένου δέρματος. Σύνολο; Ούτε ένα ούτε δυο, αλλά δεκαεφτά (!) τέτοια κομματάκια «αγίου» δέρματος από την περιτομή του Ιησού εκτίθενται ανά τις εκκλησίες.
• Γνωστό είναι, επίσης, ότι κατά την παράδοση του χριστιανισμού ο Ιησούς έκανε και θαύματα. Ενα από τα θαύματα ήταν και εκείνο της Κανά. Εκεί, δηλαδή, που οι 5 στάμνες με το νερό μεταμορφώθηκαν σε στάμνες με κρασί. Ελα, όμως, που, 2000 χρόνια αργότερα, μπορεί να μη γίνονται θαύματα με το περιεχόμενο της στάμνας, αλλά γίνονται θαύματα με τις στάμνες αυτές καθ' εαυτές! Ετσι, αν πιστέψουμε τους διάφορους κατόχους «άγιας» στάμνας από την Κανά, τότε οι στάμνες, από 5 που ήταν επί εποχής Ιησού, με την πάροδο του χρόνου ...πολλαπλασιάστηκαν και έγιναν 14. Τόσες υπάρχουν και εκτίθενται σε προσκυνήματα σε διάφορες εκκλησίες στην Πίζα, στη Ραβένα, στη Βενετία, στο Παρίσι κ. α.
• Θα 'λεγε κανείς, όμως, ότι όλα τα παραπάνω ωχριούν μπροστά στην εφευρετικότητα των παπάδων της πόλης της Βαντόμ. Αυτοί, όπως ισχυρίζονται, κατέχουν, λέει, ...δάκρυα του Χριστού. Από εκεί και πέρα, έχουμε και λέμε: Στην εκκλησία Ευαγγελισμός της Μόσχας υπάρχουν, λέει, «τρίχες από τα γένια» του Ιησού, αλλά και αίμα από το πλευρό του. Στο μοναστήρι του Αγίου Βερνάρδου υπάρχει ένα δόντι της παιδικής ηλικίας του Ιησού. Στον καθεδρικό ναό της Κλερμόν υπάρχουν μαλλάκια και νύχια του Ιησού από τη βρεφική του ηλικία.
• Κλείνοντας αυτή την περιήγηση στον κόσμο των «αγίων» εκθεμάτων, προσθέτουμε ότι, αν προσθέσουμε τα ανά τη Γη εκθέματα εκ μέρους των κομπογιαννιτών της πίστης, προκύπτει ότι: α)Το σφουγγάρι με το οποίο ποτίστηκε ξίδι ο Ιησούς στο σταυρό δεν είναι ένα, αλλά έξι(!), β)οι «άγιοι» χιτώνες του ανέρχονται σε ντουζίνες, (γ) τα καρφιά που τον σταύρωσαν δεν είναι ούτε δυο, ούτε τρία, ούτε 4, αλλά ...32! Οσο για το ακάνθινο στεφάνι, έχει κι αυτό πολλαπλασιαστεί. Το πρώτο εμφανίστηκε να δωρίζεται στα 1588 από τον πατριάρχη Ιερεμία στον τσάρο Θεόδωρο. Ενα άλλο, όμως, είχε αγοραστεί και από τον Λουδοβίκο τον 15ο. Σιγά σιγά, όμως, ο πολλαπλασιασμός παράγινε κι έτσι είναι 800 (!) οι εκκλησίες, που ισχυρίζονται ότι διαθέτουν κι από ένα κομμάτι του ακάνθινου στέφανου...

***

Είναι ώρα να κλείσουμε το θέμα, προσκομίζοντας μια ακόμα απόδειξη για το εμπόριο που έχει στηθεί γύρω από ναούς με την καθοδήγηση των συγκαιρινών μας Μακαριοτάτων Πατέρων. Ο εκφέρων τα κάτωθι λόγια είναι υπεράνω πάσης υποψίας, αφού πρόκειται για τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό. Ιδού, λοιπόν, τι έγραφε ο Ναζιανζηνός στον Αγιο Ιερώνυμο και ας το λάβουν υπόψη τους οι ενδιαφερόμενοι:

«Εχουμε ανάγκη από όσο το δυνατόν περισσότερους μύθους για να μπορούμε να εντυπωσιάζουμε τον όχλο. Οσο λιγότερο καταλαβαίνει ο όχλος, τόσο πιο ενθουσιώδης γίνεται...».