Μια μέρα μόλις μετά τη μεγάλη πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 23 Φλεβάρη η κυβέρνηση ανακοίνωσε το 4ο κατά σειρά επικαιροποιημένο μνημόνιο. Δήλωσε δηλαδή με τον πιο απερίφραστο τρόπο ότι η αντιλαϊκή επίθεση θα βαθύνει ακόμα περισσότερο, ότι η κυβέρνηση, δρώντας ως υπηρέτης της πλουτοκρατίας, θα σύρει τον αντεργατικό χορό της μέχρι το τέλος.

Κεντρικός στόχος των νέων μέτρων που ετοιμάζει η κυβέρνηση είναι η λεγόμενη «Μεταρρύθμιση των κοινωνικών δαπανών», δηλαδή η περικοπή κοινωνικών επιδομάτων και κυρίως των επιδομάτων ανεργίας. Ηδη προχτές το υπουργείο Εργασίας έκανε γνωστό ότι μέχρι το τέλος Ιούνη θα κάνει επαναξιολόγηση των επιδομάτων τα οποία πλέον θα συνδεθούν με «εισοδηματικά κριτήρια». Αυτό σημαίνει μαχαίρι στα επιδόματα για περίπου 1,5 εκατομμύριο δικαιούχους και αφαίρεση 500 εκατομμυρίων ευρώ από το εισόδημα των πιο φτωχών στρωμάτων.

Στο στόχαστρο των περικοπών μπαίνουν κυρίως επιδόματα όπως της ανεργίας, τα οικογενειακά, το έκτακτο εποχικό, ειδικό επίδομα για νέες εργαζόμενες μετά τον τοκετό, αλλά και τα επιδόματα ενοικίου, κοινωνικού τουρισμού, επίδομα για αγορά βιβλίων, εισιτηρίων κινηματογράφου και θεάτρου, επίδομα βρεφονηπιακών σταθμών.

Οι νέες περικοπές που σχεδιάζονται θα γίνουν σε βάρος εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων και των οικογενειών τους. Ειδικά τα επιδόματα ανεργίας αφορούν πάνω από 670.000 εργαζόμενους ετησίως, ενώ άλλες 130.000 αφορούν τα ειδικά εποχιακά βοηθήματα ανεργίας, οι παροχές μητρότητας μαζί με τις οικογενειακές παροχές για τα παιδιά αφορούν περίπου 400.000 οικογένειες, η επιδότηση ενοικίου της Εργατικής Κατοικίας περίπου 140.000 οικογένειες. Συνολικά δηλαδή οι περικοπές στα επιδόματα των μεγάλων οργανισμών του υπουργείου Εργασίας θα θίξουν σχεδόν 1,5 εκατομμύριο δικαιούχους και τις οικογένειές τους.

Παράλληλα, νέα επίθεση σχεδιάζεται και ενάντια στους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα για τους οποίους η κυβέρνηση εκτιμά ότι οι αποδοχές τους είναι πάνω από των εργαζόμενων του ιδιωτικού τομέα, τη στιγμή που βρίσκεται σε εξέλιξη η επίθεση και στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα των οποίων οι μισθοί συμπιέζονται κάθε μέρα. Στα παραπάνω πρέπει να συνυπολογιστούν τα μέτρα που ετοιμάζονται για τις επικουρικές συντάξεις ιδιωτικού και δημόσιου, το σχέδιο ενάντια στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα (ΒΑΕ), οι ιδιωτικοποιήσεις, η μετατροπή των παροχών Υγείας σε πανάκριβο εμπόρευμα. Η αντεργατική λαίλαπα δε θα σταματήσει. Κυβέρνηση και πλουτοκρατία με τις ευλογίες της τρόικας θα στραγγίξουν μέχρι το μεδούλι το αίμα της εργατικής τάξης, της φτωχής αγροτιάς, των μικρών ΕΒΕ και των αυτοαπασχολούμενων.

Γι' αυτό η ενίσχυση των αγώνων, η κλιμάκωση της πάλης με όλες τις μορφές, η συσπείρωση και νέων δυνάμεων είναι ο μονόδρομος για τα λαϊκά στρώματα. Αλλη επιλογή δεν υπάρχει. Κάθε άλλη στάση ή αναμονή, ο συμβιβασμός, οδηγεί σε μεγαλύτερες απώλειες, σε νέες πιο βαριές ήττες για όλους τους εργαζόμενους. Ο αγώνας και μόνο ο αγώνας είναι σήμερα η πραγματική διέξοδος για τους εργάτες, για όλο το λαό. Ο αγώνας και η συσπείρωση δυνάμεων, στο εργοστάσιο, στην επιχείρηση, στη γειτονιά, στο σχολείο είναι τα δικά μας όπλα. Οσο πιο ισχυρό γίνει το λαϊκό οπλοστάσιο, τόσο πιο επίφοβο είναι για τον αντίπαλο.

Ταυτόχρονα, η μεγάλη απεργία του ΠΑΜΕ της περασμένης Τετάρτης έδειξε περίτρανα ότι υπάρχουν εκείνες οι δυνάμεις που αντιπαλεύουν αυτήν τη λαίλαπα. Οτι παρά το προπαγανδιστικό μπαράζ κυβέρνησης και πλουτοκρατίας με τα μέσα που διαθέτουν, οι εργαζόμενοι δεν κάμπτονται. Δεν τα διπλώνουν, δεν υποχωρούν. Οι χιλιάδες και χιλιάδες που απήργησαν και διαδήλωσαν με τα λάβαρα του ΠΑΜΕ, εμπιστεύτηκαν την ταξική γραμμή του, βλέπουν στις ταξικές δυνάμεις το στήριγμά τους, απέδειξαν ότι έχουν το κουράγιο και τα ηθικά αποθέματα να τα βγάλουν πέρα παλικαρίσια. Οσο δυναμώνει η γραμμή της ανυπακοής και της αντίστασης, όσο ισχυροποιούνται τα ταξικά συνδικάτα, όσο περισσότεροι αγωνιστές κερδίζονται με αυτή τη «γραμμή» τόσο θα γίνεται πιο αποφασιστική η λαϊκή παρέμβαση, θα δημιουργούνται οι προϋποθέσεις και να μπούνε εμπόδια στα νέα αντιλαϊκά μέτρα, αλλά και να βγούνε στο προσκήνιο η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της και να βάλουν τη δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις. Να χαράξουν το δικό τους δρόμο, προς όφελος των ίδιων των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.