Με δυναμική, μαζική αγωνιστική κινητοποίηση οι κάτοικοι του νησιού της Σαντορίνης «σφράγισαν» χτες το πρωί τη «μαύρη επέτειο» του τραγικού ναυαγίου του κρουαζιερόπλοιου «SEA DIAMOND» του ομίλου ΛΟΥΗ. Το πλοίο, εξαιτίας των σοβαρότατων προβλημάτων που είχε σε ό,τι αφορά στην αξιοπλοΐα του, στις 5 Απρίλη του 2007 βούλιαξε μισό μίλι από το λιμάνι της Σαντορίνης. Απολογισμός, 2 αγνοούμενοι επιβάτες και θαλάσσια ρύπανση της περιοχής και όχι μόνο αυτό. Η ρύπανση, όπως αποκαλύπτει μελέτη του Πανεπιστημίου Κρήτης, παραμένει σε πλήρη εξέλιξη, επιβαρύνοντας διαρκώς με τοξικά απόβλητα το θαλάσσιο περιβάλλον. Και το κυριότερο: Στη μελέτη περιέχεται η προειδοποίηση ότι κάθε καθυστέρηση στην ανέλκυση του ναυαγίου ή στη με οποιονδήποτε τρόπο εξουδετέρωσή του «θα έχει ως αποτέλεσμα την οικολογική και όχι μόνον καταστροφή της Καλντέρας»!

Τη χτεσινή συγκέντρωση των κατοίκων της Σαντορίνης, που έγινε στα Φηρά, διοργάνωσε η Συντονιστική Επιτροπή που συγκρότησαν κάτοικοι και φορείς του νησιού από την επομένη του ναυαγίου, ενώ η μαζικότητα της κινητοποίησης ξεπέρασε τις προσδοκίες. Ξεχωριστή ήταν η παρουσία των μαθητών από τα σχολεία του νησιού και της νεολαίας, ενώ τα συνθήματα που αντηχούσαν αναδείκνυαν το πάνδημο αίτημα για άμεση ανέλκυση και απομάκρυνση του ναυαγίου από τη θάλασσα του νησιού. Κεντρικός ομιλητής της συγκέντρωσης ήταν από την πλευρά της Συντονιστικής ο καθηγητής Λουκάς Λυγνός. Χαιρετισμό, ανάμεσα σε άλλους, απηύθυνε ο Βαγγέλης Σιγάλας, περιφερειακός σύμβουλος εκλεγμένος με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, ο οποίος ανέφερε ότι το ναυάγιο που ταλαιπωρεί το νησί είναι και αυτό ένα από τα αποτελέσματα της αντιλαϊκής πολιτικής των ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΕΕ που αποθρασύνει τους εφοπλιστές, ώστε ταυτόχρονα με την άγρια εκμετάλλευση των ναυτεργατών, να απειλούν με την ασύδοτη δράση τους την προστασία της ανθρώπινης ζωής στα καράβια και το περιβάλλον, ενώ από πάνω για τα «εγκλήματα», όπως του «SEA DIAMOND», να μη δίνουν λογαριασμό σε κανέναν.

Σε ό,τι αφορά στη μελέτη του Πανεπιστημίου Κρήτης, αναφέρονται συγκεκριμένα στοιχεία για τα βαρέα μέταλλα, τους πετρελαϊκούς υδρογονάνθρακες και άλλα, που συνεχώς επιβαρύνουν τη θαλάσσια περιοχή, ενώ υπογραμμίζεται ειδικά για τα δεύτερα συστατικά που συνεχώς διαρρέουν από το ναυάγιο ότι «δεν συγκεντρώνονται εξ ολοκλήρου στο αντιρρυπαντικό φράγμα (σ.σ. που υπάρχει στη περιοχή από τη μέρα του ναυαγίου), αλλά ένα σημαντικό μέρος τους διαφεύγει, σύμφωνα με τη διεύθυνση που επικρατεί», και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το «αντιρρυπαντικό φράγμα καθίσταται αναποτελεσματικό». Ενώ επαναλαμβάνεται συχνά η παράγραφος η οποία είναι ιδιαίτερα υπογραμμισμένη, ότι «σε περίπτωση ολίσθησης του ναυαγίου σε μεγαλύτερα βάθη (π.χ. λόγω σεισμού) πέραν του ότι θα καταστήσει την αναγκαία ανέλκυση δυσκολότερη, ίσως και ανέφικτη, θα επέλθει λόγω της σίγουρης δημιουργίας μεγαλύτερων από τις ήδη υπάρχουσες ρηγματώσεων στο κέλυφος του πλοίου εντονότερη διαρροή πετρελαιοειδών, ενώ στη χειρότερη δυνατή περίπτωση της αποκοπής του σκάφους στα δύο θα επέλθει σοβαρός οικολογικός αντίκτυπος, με εντονότατες διαρροές και μεγάλες ζημιές στην αλιεία και τον τουρισμό του νησιού».