Ακόμη ένα «καρφί» στο «φέρετρο» της Γυάρου ως ιστορικού τόπου και, ταυτόχρονα, παράδοσή της στα επιχειρηματικά συμφέροντα αποτελεί η προχτεσινή, ομόφωνη, γνωμοδότηση του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού - Τουρισμού (ΥΠΠΟ-Τ) για την «οριοθέτηση του ιστορικού τόπου της νήσου Γυάρου».

Διά της «οριοθέτησης» το ΥΠΠΟ-Τ περιορίζει τον ιστορικό χαρακτήρα του τόπου μόνο στους πέντε όρμους του νησιού, με όσα περιλαμβάνουν (στρατόπεδο, εγκαταστάσεις, κτίρια κλπ.), δηλαδή ό,τι χαρακτηρίστηκε ως διατηρητέο από το τότε υπουργείο Αιγαίου (Σεπτέμβρης 2001). Χαρακτηρισμός που συμπλήρωνε την υπουργική απόφαση του ΥΠΠΟ (2001) για χαρακτηρισμό όλου του νησιού ως ιστορικού τόπου.

Με τη γνωμοδότηση αυτή, λοιπόν, προκύπτουν τα εξής επικίνδυνα ζητήματα: 1) Το νησί παύει πλέον να αποτελεί στο σύνολό του ιστορικό τόπο, αφού η οριοθέτηση το «τεμαχίζει». 2) Ο τεμαχισμός σημαίνει ότι γίνεται ευκολότερη η αγοραία χρήση του. 3) Λόγω της αγοραίας χρήσης θα απαξιωθούν και θα κινδυνεύσουν άμεσα και τα οριοθετημένα και «προστατευμένα» τμήματα του νησιού.

Ως προς το τελευταίο ειπώθηκε στο ΚΑΣ ότι ο χαρακτηρισμός του «ιστορικού τόπου» δεν αποκλείει την «επενδυτική» δραστηριότητα, αν γίνεται με τους όρους της αρχαιολογικής νομοθεσίας και μετά από γνωμοδότηση των συμβουλίων του ΥΠΠΟ-Τ. Αυτό υπογραμμίζει απλώς το πώς η νομοθεσία του αστικού κράτους, που υποτίθεται ότι προστατεύει την πολιτιστική κληρονομιά, αφήνει «πόρτες» ανοιχτές για την εξυπηρέτηση του κεφαλαίου. Γι' αυτό ακριβώς οι αγωνιστές που φυλακίστηκαν στη Γυάρο πίεσαν και κατάφεραν το Γενάρη του 2002 να συμμετάσχουν σε επιτροπή του υπουργείου Αιγαίου, η οποία κατέληξε ομόφωνα στην πρόταση να μην υπάρξει στο νησί οποιαδήποτε επιχειρηματική δραστηριότητα. Αρα, αν ήθελε πραγματικά το ΥΠΠΟΤ να προστατεύσει τη Γυάρο μπορούσε να το κάνει.

Το γεγονός ότι όλες οι κυβερνήσεις επί χρόνια άφησαν το νησί απροστάτευτο, ερμηνεύεται από το έντονο ενδιαφέρον, τα τελευταία χρόνια, μονοπωλιακών ομίλων αιολικής ενέργειας. «Σύμμαχο» βρήκαν στο νεοσύστατο Δήμο Σύρου - Ερμούπολης, που τους τελευταίους μήνες με αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου και γραπτή του παρέμβαση στην προχτεσινή συνεδρίαση του ΚΣΝΜ προβάλλει την ...«αδυναμία προστασίας και ανάδειξης του μνημείου» από το κράτος σαν «επιχείρημα» για να υποστηρίξει τη «συμβατότητα» μεταξύ προστασίας και ανάδειξης των μνημείων, ταυτόχρονα με την «αξιοποίηση» από «αξιόπιστους επενδυτές» της αιολικής ενέργειας του νησιού!

Απέναντι σε αυτό το εφιαλτικό μέλλον του νησιού στέκονται οι αγωνιστές που πέρασαν από τη Γυάρο, αλλά και η «Λαϊκή Συσπείρωση» του Δήμου Σύρου - Ερμούπολης, που είχε καταψηφίσει τις σχετικές αποφάσεις του ΔΣ. Οι εκπρόσωποι του Συνδέσμου Φυλακισθέντων - Εξορισθέντων Αντιστασιακών (ΣΦΕΑ 1967-1974) και «Γυάρος - Ιστορική Μνήμη» δήλωσαν στο Συμβούλιο ότι το ζήτημα «ανακινήθηκε από το Δήμο Σύρου - Ερμούπολης, που υιοθέτησε με πρόσφατη απόφασή του τα αιτήματα μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στον τομέα της εκμετάλλευσης της αιολικής ενέργειας και επιθυμούν να τοποθετήσουν ανεμογεννήτριες στη Γυάρο».

Πρόσθεσαν ότι το θέμα έχει ρυθμιστεί με την ΥΑ του 2002, με την οποία το σύνολο του νησιού χαρακτηρίστηκε τόπος Ιστορικής Μνήμης και πως «υιοθέτηση του αιτήματος των επιχειρηματικών ομίλων θα σημάνει την ολοκληρωτική αλλοίωση της μορφολογίας του νησιού, με την κατασκευή μεγάλου λιμενικού έργου, τη διάνοιξη δρόμων, την τοποθέτηση ενός μεγάλου αριθμού ανεμογεννητριών ή και συστημάτων φωτοβολταϊκών κλπ.».

Ζήτησαν, τέλος, από το ΚΣΝΜ «να μη συγκατατεθεί στην άσκηση επιχειρηματικής δραστηριότητας στη Γυάρο, να μην συγκατατεθεί στην προσβολή της Ιστορικής Μνήμης».