Τις αυξήσεις που αποφάσισε πρόσφατα η διοίκηση του ΟΤΕ στα αστικά τιμολόγια, θα ακολουθήσουν κι άλλες. Η αστική μονάδα θα αυξηθεί μέχρι την τιμή της υπεραστικής. Στην ακρίβεια θα συμβάλει και η παροχή υπηρεσιών σταθερής τηλεφωνίας από ιδιώτες, που δε θα ωφελήσει τα νοικοκυριά.

Σύμφωνα με συνδικαλιστές του ΟΤΕ, ο μέσος όρος ενός πραγματικού λογαριασμού ανά δίμηνο, ήταν το 1996 5.856 δρχ,. για να εκτιναχτεί το 2000 στις 33.851. Το ποσό αυτό θα αυξηθεί, με τις νέες αυξήσεις που θα ισχύσουν από Φλεβάρη - η αστική μονάδα στις 10,5 δρχ./λεπτό (αύξηση 16,7%) και πάγιο 2.800 δρχ./μήνα (αύξηση 16,7%). Θυμίζουμε ότι τα πέντε τελευταία χρόνια, το ποσό που πληρώνει κάποιος για ένα λεπτό αστικού τηλεφωνήματος αυξήθηκε κατά 250%.

Η διοίκηση του ΟΤΕ προσανατολίζεται στην ενιαία χρέωση για όλη την Ελλάδα, εξομοιώνοντας την αστική με την υπεραστική μονάδα και πραγματοποιώντας τις ανάλογες αυξήσεις. Από το φθινόπωρο θα έχουμε και νέα, πολλαπλάσια του πληθωρισμού αύξηση στην τιμή της αστικής μονάδας. Οι αυξήσεις θα συνεχιστούν στο πλαίσιο της «απελευθερωμένης» αγοράς, με την είσοδο ιδιωτών και την παροχή από μέρους τους υπηρεσιών ενσύρματης σταθερής τηλεφωνίας.

Οι υπέρμαχοι της λεγόμενης απελευθέρωσης ισχυρίζονται ότι θα βοηθήσει στη μείωση των τιμολογίων. Η πραγματικότητα δείχνει άλλα: Στην 6η ετήσια έκθεση της ΕΕ για την πορεία της «απελευθέρωσης» των τηλεπικοινωνιών αναφέρεται ότι στο διάστημα Αύγουστος 1997 - Αύγουστος 2000, ο μέσος όρος δαπανών των εθνικών κλήσεων (αστικών και υπεραστικών), μειώθηκε κατά 9,5% για τους αστικούς χρήστες και κατά 20% για τους επιχειρηματίες.

Η ΕΕ εξυπνακίστικα αναφέρεται σε «δαπάνες» και όχι τιμές. Οι δαπάνες για τα λαϊκά στρώματα δε μειώνονται μόνο με μειώσεις τιμών, αλλά και με περικοπές δαπανών, λόγω μακρόχρονης, μονόπλευρης οικονομικής λιτότητας (η ελληνική περίπτωση είναι χαρακτηριστική). Πληρώνουν λιγότερα, επειδή αναγκάζονται να αγοράζουν λιγότερα, λόγω των πανάκριβων αστικών τιμολογίων που ισχύουν για τους οικιακούς χρήστες.

Δεν ισχύει το ίδιο για τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Αυτοί δε μειώνουν τις κλήσεις τους, αλλά αντίθετα, σε ένα περιβάλλον που απαιτεί την ανταλλαγή πληροφοριών και δεδομένων, χρειάζονται ακόμα περισσότερο τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες. Πληρώνουν λιγότερα, επειδή τα τιμολόγια που τους αφορούν (υπεραστικά, διεθνή και αστικά για «μεγάλους» χρήστες), για να προωθούν τις δουλιές τους και τα συμφέροντά τους, όντως μειώνονται.

Και εδώ, η ελληνική περίπτωση είναι χαρακτηριστική, με τα υπεραστικά και διεθνή τιμολόγια του ΟΤΕ να μειώνονται διαρκώς τα τελευταία χρόνια. Τα τιμολόγια, δηλαδή, που αφορούν κυρίως το μεγάλο κεφάλαιο.

Σημειώστε το γεγονός ότι ακόμα και στην εποπτεύουσα τον κλάδο Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων - που κόπτεται υπέρ της «απελευθέρωσης» - παραδέχονται ότι στο εξωτερικό «οι επιχειρησιακοί χρήστες έχουν ωφεληθεί περισσότερο από την "απελευθέρωση" των αγορών σε σχέση με τους "καταναλωτές" των τοπικών κλήσεων όσον αφορά τις τιμές, καθώς η συνήθης πρακτική των νεοεισερχόμενων εταιριών (σ.σ.: παροχής τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών) είναι να απευθύνονται αρχικά στους επιχειρησιακούς χρήστες».