Συντονισμό μεταξύ των επιχειρήσεων του κλάδου ιχθυοκαλλιέργειας προτείνει το Ιδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) στην κλαδική του μελέτη, για να ξεπεραστεί η δυσκολία της προώθησης του φρέσκου ελληνικού ψαριού ως επώνυμου προϊόντος.

Στη μελέτη εντοπίζονται μια σειρά από αδυναμίες του κλάδου, όπως: Η επισφαλής χρηματοοικονομική κατάσταση πολλών επιχειρήσεων, λόγω υψηλής δανειακής πίεσης και των μεγάλων αποθεμάτων μετά από την πτώση των τιμών και της ζήτησης τη διετία 2008-2009, περίοδο ραγδαίας αύξησης και του παραγωγικού δυναμικού. Η μικρότερη συγκέντρωση του κλάδου σε σχέση με το λιανικό εμπόριο ψαριών, με αποτέλεσμα τη χαμηλή διαπραγματευτική δύναμη έναντι των αγοραστών και τη συμπίεση περιθωρίων κέρδους και αποδοτικότητας, σύμφωνα με τη μελέτη.

Αναφέρεται, επίσης, ότι η καινοτομία στον κλάδο περνά μέσα από τη διαφοροποίηση των ειδών και προτείνεται η σύμπραξη με μεγάλους ξένους ομίλους που εξειδικεύονται στην εκτροφή σολομού ή η απόκτηση εξειδικευμένων στελεχών από αυτές τις επιχειρήσεις.

Η Ελλάδα κατέχει ηγετική θέση στις ιχθυοκαλλιέργειες τσιπούρας και λαβρακίου, με μεγαλύτερους ανταγωνιστές τις Τουρκία, Ισπανία, Ιταλία. Σε διεθνές επίπεδο, με παραγωγή (2010) 123 χιλ. τόνων από τους οποίους οι 40 χιλ. ήταν λαβράκι, είναι ο σημαντικότερος παραγωγός με μερίδιο 48,6%. Στην τσιπούρα το μερίδιο αυξάνεται στο 54%! Είναι επίσης ο μεγαλύτερος εξαγωγέας τσιπούρας με 103 χιλ. τόνους το 2009 και μέσο ετήσιο ρυθμό αύξησης από το 2006 στο 11%.

Στον κλάδο και ειδικά στα μεσογειακά είδη εκτιμάται ότι δραστηριοποιήθηκαν 177 εταιρείες και όμιλοι το 2009 με σύνολο πωλήσεων τον ίδιο χρόνο τα 726 εκατ. ευρώ και εξαγωγές 324 εκατ. ευρώ. Η απασχόληση κινείται στα 10.000 άτομα. Για το 2011 εκτιμάται βελτίωση των δεικτών του κλάδου, με αύξηση όμως των απειλών από τις ανταγωνίστριες χώρες και κυρίως την Τουρκία.