Από παλαιότερη κινητοποίηση των εργατών της Φίατ που είπαν «όχι» στο χτύπημα των εργατικών δικαιωμάτων, στο δημοψήφισμα - παγίδα που οργάνωσε η συμβιβασμένη Γενική Συνομοσπονδία

Στην Ιταλία, όπως και στη χώρα μας, αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, διεξάγεται συντονισμένη επίθεση κατά των εργαζομένων και τον λαϊκών στρωμάτων, με στόχο την παραπέρα συρρίκνωση των λαϊκών εισοδημάτων και την ανατροπή των όποιων κατακτήσεων έχουν απομείνει στο όνομα της αντιμετώπισης των μεγάλων δημοσιονομικών ελλειμμάτων, που δημιούργησε η ληστρική υπέρ του κεφαλαίου πολιτική.

Χτες, ο χρηματοπιστωτικός οργανισμός «Moodys» ανακοίνωσε πως θέτει υπό περιορισμό 23 μεγάλες ιταλικές επιχειρήσεις με μετοχές του Δημοσίου (Enel - ηλεκτρική ενέργεια, Poste Italiane - Ιταλικά Ταχυδρομεία, Eni - Επιχείρηση Υδρογονανθράκων, Terna - διανομή ηλεκτρικής ενέργειας, Finmeccanica - αμυντική βιομηχανία) καθώς και σειρά τοπικών αυτοδιοικήσεων της χώρας. Μέσα σε αυτό το κλίμα, η κυβέρνηση της Ιταλίας έλαβε χτες ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή των Αντιπροσώπων με τις ψήφους 317 βουλευτών, ενώ 293 τάχθηκαν κατά και 2 απείχαν.

Στο μεταξύ, στα «σκαριά» βρίσκεται η επιβολή νέων έκτακτων αντιλαϊκών μέτρων με στόχο, όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση, την «εξοικονόμηση 40 δισεκατομμυρίων ευρώ μέσα στην επόμενη τριετία», όπου κυρίως θα υπάρξουν περικοπές στον τομέα της υγείας και των κοινωνικών παροχών. Κάτι τέτοιο προβλέπεται να γίνει μέσω της λεγόμενης «αποκέντρωσης», καθώς μεγάλοι οργανισμοί που συνδέονται με τη δημόσια περίθαλψη και τις μεταφορές περνούν στην αρμοδιότητα των δήμων, οι οποίοι αναμένεται να επιβάλουν νέους δυσβάσταχτους φόρους στους εργαζόμενους. Την άμεση έγκριση τέτοιων μέτρων σημείωσε σε παρέμβασή της σε ημερίδα που οργάνωσαν επιχειρηματίες του Τορίνου η πρόεδρος της Ενωσης Βιομηχάνων Ιταλίας «Confindustria» Εμα Μαρτσεγκάλια, υποστηρίζοντας πως θα πρέπει να αναθεωρηθούν οι διάφορες κατηγορίες που χαίρουν φοροαπαλλαγών, αλλά και να σημειωθεί μια αύξηση στο φόρο προστιθέμενης αξίας. Και, φυσικά, η αστική τάξη και οι φορείς της βρίσκουν σύμμαχους στην αντιλαϊκή πολιτική τις ηγεσίες των συμβιβασμένων συνδικάτων που για χρόνια καλούν τους εργάτες να υποταχτούν στον δήθεν ρεαλισμό του μονόδρομου της ...καπιταλιστικής βαρβαρότητας.