Εκραζε χτες το συγκρότημα Αλαφούζου για μια ακόμα φορά περί νομιμότητας και θεσμών. Αφορμή αυτή τη φορά στάθηκε η απόφαση της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου Αθηνών ενάντια στο σχέδιο του νόμου - πλαισίου και ιδιαίτερα στο σημείο της απόφασης που λέει ότι ακόμα κι αν ψηφιστεί ο νόμος δεν θα τον εφαρμόσει. Για το κύριο άρθρο της «Καθημερινής» η απόφαση της Συγκλήτου είναι «ανεξήγητη», όπως ανεξήγητη είναι εξάλλου και κάθε είδους κινητοποίηση και κάθε μορφή αντίστασης στη βάρβαρη επίθεση που δέχεται ο λαός και τα δικαιώματά του.

«Η Δημοκρατία στη χώρα μας λειτουργεί και το Σύνταγμά της προβλέπει ποιος ψηφίζει και ποιος εφαρμόζει τους νόμους» αναφωνεί η «Καθημερινή» και κάνει λόγο για «απαξίωση θεσμών»! Οταν μπλέκεις με τους αστικούς θεσμούς, όμως, τα μπερδεύεις σκόπιμα αλλιώς δεν μπορείς να φέρεις στα μέτρα σου το στόχο, γιατί τελικά... η συγκεκριμένη Σύγκλητος απαξιώνει το «θεσμό» του νόμου ή ο συγκεκριμένος νόμος απαξιώνει το «θεσμό» της Συγκλήτου;

Πέρα από το αστείο της υπόθεσης όμως, στο ρεπορτάζ της εφημερίδας για το ίδιο θέμα, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο επικίνδυνα, καθώς τίθεται το ερώτημα: «Πώς ένα θεσμικό όργανο δηλώνει χωρίς συνέπειες ότι δεν θα εφαρμόσει τον νόμο»; Δηλαδή, σύμφωνα με το «Αλαφουζέικο», ακόμα και η δήλωση, ακόμα και η έκφραση αντίθεσης στο νόμο είναι... ποινικά κολάσιμη και θα έπρεπε να επισείει... συνέπειες. Ποινικοποιούν ακόμα και τη σκέψη δηλαδή, αφού πρακτικά, ούτε νόμος υπάρχει ακόμα, ούτε καμιά «πράξη» ανυπακοής σε νόμο.