Οι δηλώσεις των πολιτικών εκπροσώπων του κεφαλαίου (αξιωματούχοι της ΕΕ, υπουργοί χωρών) σχετικά τόσο με τη λεγόμενη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους όσο και την κατάσταση στην Ευρωζώνη αυτό που καταδεικνύουν, για άλλη μια φορά, είναι τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν στη διαχείριση της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, που θέλουν να παρουσιάζουν ως «κρίση χρέους».

Ο πρόεδρος της ΕΕ, Χέρμαν βαν Ρομπάι, με άρθρο του με τίτλο «Το καλοκαίρι της δυσαρέσκειας», που δημοσιεύεται στη γαλλόφωνη εφημερίδα του Βελγίου «L' Echo» και άλλες ευρωπαϊκές εφημερίδες, υπερασπίζεται το συμβιβασμό που επιτεύχθηκε στην Ευρωζώνη στις 21 Ιούλη. Σημειώνει χαρακτηριστικά: «Αναμφίβολα το χρέος της Ελλάδας παραμένει σε υψηλό επίπεδο, αλλά οπωσδήποτε σημαντικά μικρότερο από π.χ. το ιαπωνικό χρέος που ανέρχεται σε 225% του ΑΕΠ». Ισχυρίζεται ότι «οι αποφάσεις που ελήφθησαν θα μειώσουν τις οικονομικές ανάγκες της Ελλάδας έως το 2020, δίνοντας έτσι στη χώρα τον απαραίτητο χρόνο για να επιτύχει ανάπτυξη και να ξαναβρεί το δρόμο της προς τις αγορές» εφόσον «οι νόμοι που ψηφίστηκαν από το ελληνικό Κοινοβούλιο τεθούν σε εφαρμογή και εφόσον η τεχνική βοήθεια της ΕΕ αποδώσει καρπούς, ιδιαίτερα στον τομέα των επενδύσεων. Τότε πιστεύω ότι η Ελλάδα έχει πολλές πιθανότητες να εξέλθει από την κρίση». Δηλαδή, αυτό που ο αξιωματούχος της ΕΕ βλέπει ως ανάπτυξη γίνεται πάνω στα συντρίμμια που θέλουν για τους λαούς και για τον ελληνικό, με χτύπημα εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, ιδιωτικοποιήσεις και νέα πεδία κερδοφορίας για το κεφάλαιο.

Πάντως, ο Ρομπάι εκφράζει και ανησυχία για την κατάσταση στην Ιταλία και την Ισπανία, όχι βέβαια για τα λαϊκά στρώματα, αλλά για τη δυνατότητα του κεφαλαίου να ξεπεράσει την κρίση.

Σε συνέντευξη στη γερμανική εφημερίδα «Frankfurter Algemeine Zeitung», ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Β. Σόιμπλε, που εκφράζει εκείνη τη μερίδα του γερμανικού κεφαλαίου που κερδίζει από το ευρώ, σημείωσε χαρακτηριστικά: «Οταν υπάρχει οικονομική κοινότητα, τότε ορισμένα πράγματα τα μοιράζεται κανείς για το καλό όλων των συμμετεχόντων - και ιδίως όταν μιλάμε για τη γερμανική οικονομία, που αποκομίζει τα περισσότερα οφέλη από το κοινό νόμισμα. H επιχειρηματικότητα δεν θα ήταν εύρωστη αν δεν είχαμε το ευρώ. Εξάλλου, το 60% των εξαγωγών μας που προορίζεται για την ΕΕ, θα είχε να αντιμετωπίσει προβλήματα υποτίμησης».

«Το σχέδιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης» - για τη δήθεν διάσωση της Ελλάδας - «θα επιτύχει ακόμα κι αν αυτό πάρει καιρό», εκτιμά η γενική διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Κριστίν Λαγκάρντ, η οποία κάλεσε τους Ευρωπαίους ηγέτες «να μιλούν με μια φωνή».

Επίσης, στη «χαλάρωση» των κανονισμών της ΕΕ που αφορούν στις εκταμιεύσεις κεφαλαίων (ΕΣΠΑ κ.ά.) προχώρησε χτες η Κομισιόν. Η «διευκόλυνση» αφορά στις κυβερνήσεις και την πλουτοκρατία Ελλάδας, Ιρλανδίας, Πορτογαλίας καθώς και τις εκτός Ευρωζώνης, Ρουμανία, Λετονία και Ουγγαρία. Με βάση τις νέες αποφάσεις τους μειώνεται το ποσοστό της εθνικής συμμετοχής για τα εκτελούμενα έργα και υποδομές που παραδίδονται στο μεγάλο κεφάλαιο, μέχρις ότου «τα κράτη - μέλη σταματήσουν να λαμβάνουν υποστήριξη από τα προγράμματα χρηματοδοτικής βοήθειας». Η Κομισιόν, ειδικά για την περίπτωση της Ελλάδας, αποφάσισε τη συγκρότηση ειδικής ομάδας (task force) για τη στήριξη της κυβέρνησης και για την ταχύτερη απορρόφηση των πόρων.

Στο 9,9% διατηρήθηκε τον Ιούνη το ποσοστό της ανεργίας στην Ευρωζώνη, δηλαδή 15,46 εκατομμύρια άνεργοι, όπως ανακοίνωσε η Eurostat, με τα γνωστά στοιχεία που συνήθως υποτιμούν την πραγματικότητα αφού και 1 μέρα τη βδομάδα θεωρείται εργασία.

Στο «παραπέντε» επιτεύχθηκε τελικά η συμφωνία μεταξύ Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικανών για την αύξηση του ορίου του χρέους (14,3 τρισ. δολάρια) - που αναμένει την έγκριση Κογκρέσου και Βουλής Αντιπροσώπων - και το βέβαιο είναι ότι η «μαύρη τρύπα» στην οποία έχουν πέσει οι Αμερικανοί εργαζόμενοι μεγαλώνει.

Ο συμβιβασμός που επιτεύχθηκε την Κυριακή προβλέπει την αύξηση του ορίου του χρέους κατά τουλάχιστον 2,1 τρισεκατομμύρια δολάρια ούτως ώστε οι ΗΠΑ να μπορέσουν να δανειστούν και να αποπληρώσουν τους πιστωτές τους μέχρι το 2013. Παράλληλα όμως θα μειωθούν οι δαπάνες - χωρίς αύξηση των φόρων - κατά 1 τρισεκατομμύριο. Θα συσταθεί κατόπιν μια ειδική διακομματική επιτροπή που θα αναλάβει να προτείνει, πριν από τις 23 Νοέμβρη, περαιτέρω περικοπές στις δαπάνες, ύψους 1,5 τρισεκατομμυρίου δολαρίων.

Στην περίπτωση που η επιτροπή δεν καταλήξει σε συμφωνία θα τεθεί σε εφαρμογή ένας μηχανισμός που θα επιβάλει αυτόματα περικοπές.

Πάντως, τη συμφωνία χαιρέτισαν η Γερμανία, η Γαλλία και μία σειρά άλλων χωρών. Η κινεζική τηλεόραση επέκρινε το συμβιβασμό ως «πολιτικό θέαμα» για εσωτερική χρήση και εξέφρασε ανησυχία. Καθόλου τυχαία αφού η Κίνα είναι μακράν ο μεγαλύτερος πιστωτής των ΗΠΑ με ομόλογα ύψους 1,16 τρισ. δολαρίων.

Τέλος, ο πρωθυπουργός της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν, εκφράζοντας το κεφάλαιο της χώρας του, κατηγόρησε τις ΗΠΑ ότι «παρασιτούν» σε βάρος της παγκόσμιας οικονομίας με το χρέος τους, και ότι ο συμβιβασμός που επιτεύχθηκε απλώς «μεταθέτει τη λήψη αποφάσεων για τη ρύθμιση του προβλήματος».