Εντείνονται οι ανταγωνισμοί και οι αντιπαραθέσεις μεταξύ των διαφόρων μερίδων της πλουτοκρατίας και μεταξύ των κρατών - μελών της Ευρωζώνης με αιχμή τον επιμερισμό της ζημιάς από την ελεγχόμενη - μέχρι στιγμής - ελληνική χρεοκοπία. Στο επίκεντρο των αντιπαραθέσεων βρίσκονται τόσο τα ευρωομόλογα, ως εργαλείο για μερίδες της πλουτοκρατίας που επιδιώκουν να δανείζονται φθηνότερα, όσο και η συμφωνία Ελλάδας - Φινλανδίας, για την παροχή χρηματικών εγγυήσεων προκειμένου η δεύτερη να συμμετέχει στη δανειοδότηση της Ελλάδας.

Ενδεικτικό του πρόσκαιρου χαρακτήρα των όποιων συμφωνιών στο πλαίσιο της ευρωενωσιακής λυκοσυμμαχίας, είναι ότι μετά τη συμφωνία για την παροχή χρηματικών εγγυήσεων στη Φινλανδία, ήδη η Ολλανδία, η Αυστρία, η Σλοβακία και η Σλοβενία εγείρουν αντίστοιχες αξιώσεις. Επιχειρώντας να «κλείσει» το θέμα της αξίωσης εγγυήσεων για τη συμμετοχή των κρατών - μελών στο δεύτερο δάνειο για την Ελλάδα, ο εκπρόσωπος της Κομισιόν, Αμαντέο Αλταφάζ, καλεί τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης να μη μιμηθούν το παράδειγμα της Φινλανδίας, σημειώνοντας ότι η συμφωνία για παροχή εγγυήσεων στην τελευταία εξετάζεται και πρέπει τα κράτη - μέλη να αποφασίσουν αν ευθυγραμμίζεται με τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής.

«Θα πρέπει να αποφύγουμε να υπάρχουν πολλές δεσμεύσεις, πολλές εξαρτήσεις από όρους, πολλές εγγυοδοσίες», ισχυρίζεται ο Α. Αλταφάζ, τονίζοντας ότι «θα θέλαμε ως τα τέλη Αυγούστου να έχουν οριστικοποιηθεί όλα τα τεχνικά σημεία της συμφωνίας». Πάντως, ο εκπρόσωπος της Κομισιόν υπογραμμίζει ότι εκείνο που είναι απαραίτητο είναι να εφαρμοστεί άμεσα και στο ολόκληρο η απόφαση της Συνόδου Κορυφής, δηλαδή, η αποτελεσματική προώθηση των αιματηρών αντιλαϊκών μέτρων και των αποκρατικοποιήσεων που απαιτεί το μεγάλο κεφάλαιο.

Ως προς τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τις σύνθετες αντιθέσεις, είναι χαρακτηριστικό το σχόλιο στη γερμανική «Sueddeutsche Zeitung»: «Πού θα βρουν τα ευρώ οι Ελληνες που βρίσκονται σε τόσο δυσχερή οικονομική θέση, ώστε να τα δώσουν στους Φινλανδούς; Τα χρήματα θα έρθουν από τα άλλα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης. Το κύριο βάρος των πιστώσεων το φέρουν η Γερμανία, η Γαλλία και η Ιταλία ως οι μεγαλύτεροι πιστωτές της Αθήνας. Τώρα θέλει η Φινλανδία άλλες συμφωνίες. Είναι πιθανόν και άλλες μικρές χώρες της Ευρωζώνης να θελήσουν να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Φινλανδίας και να ζητήσουν ανταλλάγματα για την προθυμία τους να βοηθήσουν. Η Ολλανδία, η Αυστρία, η Σλοβακία δυσκολεύονται να συναινέσουν στη βοήθεια προς την Ελλάδα, την οποία κανένα Κοινοβούλιο στην Ευρωζώνη δεν έχει επικυρώσει».

Από την πλευρά της, η υπουργός Οικονομικών της Φινλανδίας, Γ. Ουρπιλάινεν, απαντώντας στους ομολόγους της, ξεκαθαρίζει ότι τα υπόλοιπα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης δεν μπορούν να παρέμβουν σε μια συμφωνία μεταξύ δυο κρατών - μελών.

Ταυτόχρονα, η υπουργός Οικονομικών της Αυστρίας, Μαρία Φέκτερ, χαρακτηρίζει «μη αποδεκτή» τη συμφωνία Ελλάδας - Φινλανδίας, τονίζοντας ότι, μέσω αυτής, όλες οι χώρες της Ευρωζώνης θα πρέπει να επιβαρυνθούν περαιτέρω για να λάβει η Φινλανδία τις εγγυήσεις. Η Αυστρία κατέθεσε «συμβιβαστική» - όπως τη χαρακτηρίζει - πρόταση, με βάση την οποία το ύψος των εγγυήσεων προς τις χώρες που συμμετέχουν στο πακέτο θα συνδέεται με το ύψος της συμμετοχής των ιδιωτών πιστωτών (δηλαδή των τραπεζών και ασφαλιστικών εταιρειών κάθε χώρας) στην ανταλλαγή ομολόγων.

Με βάση αυτό το σχέδιο, τα κράτη της Ευρωζώνης των οποίων οι ιδιώτες πιστωτές έχουν υψηλό ποσοστό συμμετοχής, δε θα πρέπει να λαμβάνουν εγγυήσεις, ενώ, αντίθετα, τα κράτη - μέλη των οποίων η πλουτοκρατία δεν είναι εκτεθειμένη άμεσα στο ελληνικό χρέος θα πρέπει να απολαμβάνουν εγγυήσεων.

Η Μ. Φέκτερ σημειώνει ότι «αν όλοι απαιτήσουν εγγυήσεις τότε η Ελλάδα δε θα μπορέσει να λάβει το δεύτερο πακέτο», αλλά υποστηρίζει ότι η Αυστρία, της οποίας οι τράπεζες και ασφαλιστικές έχουν χαμηλή έκθεση στην Ελλάδα, θα έπρεπε να λάβει εγγυήσεις. Η Αυστρία κατέθεσε την πρότασή της στα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης για έγκριση. Από την πλευρά του, ο υπουργός Οικονομικών της Εσθονίας, Γιούργκεν Λίγκι, επισημαίνει ότι «οι ειδικοί όροι παραβιάζουν την κοινή πολιτική».

Πάντως, ο Ρέιγιο Κάρχινεν, διευθύνων σύμβουλος του δεύτερου μεγαλύτερου τραπεζικού - ασφαλιστικού ομίλου της Φινλανδίας, εκτιμά ότι «καμία χώρα δεν είναι πιθανό να λάβει εγγύηση για το δάνειο που θα δώσει στην Ελλάδα» και συνεπώς, σημειώνει, η Φινλανδία μάλλον δε θα συμμετέχει στο δεύτερο δάνειο. «Για πρώτη φορά ανησυχώ ότι το ευρωσύστημα μπορεί να αποτύχει», προσθέτει ο Φινλανδός τραπεζίτης.

Την ίδια στιγμή, στα απόνερα της συνάντησης Μέρκελ - Σαρκοζί και των ενστάσεων που εγείρουν τα κράτη - μέλη της ΕΕ και της Ευρωζώνης στις προτάσεις που προβλέπουν, μεταξύ άλλων, συνταγματική ή νομική κατοχύρωση «φρένου χρέους», ο Πρόεδρος της Πορτογαλίας, Ανιμπαλ Καβάκο Σίλβα, σημειώνει ότι η συγκεκριμένη πρόταση αποτελεί δείγμα ότι οι Μέρκελ και Σαρκοζί δεν εμπιστεύονται τις δικές τους αποφάσεις για τον προϋπολογισμό. Ακόμα, ο Φίλιπ Ρέσλερ, υπουργός Οικονομίας της Γερμανίας, διευκρινίζει ότι συμφωνεί με την πρόταση Μέρκελ - Σαρκοζί για την επιβολή φόρου στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές, αρκεί ένας τέτοιος φόρος να επιβληθεί σε ολόκληρη την ΕΕ και όχι μόνο στα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης.

Στον κουρνιαχτό της συζήτησης γύρω από την οικονομική διακυβέρνηση στην Ευρωζώνη και την έξοδο κρατών από αυτήν, ο μεγαλοεπενδυτής, Τζορτζ Σόρος, εκτιμά ότι η Ελλάδα έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να παραμείνει στο ευρώ, παρά να φύγει από την Ευρωζώνη. Σύμφωνα με τον ίδιο, η συνάντηση Μέρκελ - Σαρκοζί απέδειξε ότι «τα μεγάλα κράτη θέλουν να κάνουν ό,τι είναι δυνατόν» για να την κρατήσουν στο ευρώ. Ο ίδιος επαναλαμβάνει ότι αν τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης δεν εκδώσουν κοινό ευρωομόλογο, τότε η Κοινότητα θα χάσει την αξιοπιστία της και κάτι τέτοιο θα έχει «ανυπολόγιστες συνέπειες» στην παγκόσμια οικονομία και το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Αντίθετος στην έκδοση ευρωομόλογου δηλώνει και ο επικεφαλής οικονομολόγος της ΕΚΤ, Γιούργκεν Σταρκ, ο οποίος εκτιμά ότι τα ευρωομόλογα αντιμετωπίζουν «τα συμπτώματα και όχι τα αίτια» της οικονομικής κρίσης και θέτει ως όρο για την έκδοσή τους την ενιαία οικονομική διακυβέρνηση της Ευρωζώνης. Ο ίδιος σημειώνει ότι η έκδοση κοινών ευρωομολόγων «αποτελεί μεταφορά της πιστοληπτικής ικανότητας σταθερών οικονομικά κρατών σε κράτη με οικονομική αστάθεια» και με αυτόν τον τρόπο τα «προβληματικά» κράτη θα περιορίσουν τις προσπάθειές τους για μείωση των ελλειμμάτων τους.

Ακόμα, ο Γ. Σταρκ προειδοποιεί ότι η διατήρηση από την ΕΚΤ χαμηλών επιτοκίων για μεγάλο χρονικό διάστημα «δημιουργεί υπερβολική επιθυμία για ρίσκο και λανθασμένες επενδύσεις και αυτό διαβρώνει την ανάπτυξη μιας οικονομίας».

Σύμφωνα με επιστολή του Κοινοτικού επιτρόπου, Ολι Ρεν, προς το Ευρωκοινοβούλιο, η Κομισιόν θα προχωρήσει στην παρουσίαση έκθεσης σχετικά με την έκδοση ευρωομόλογου, η οποία, αν κριθεί απαραίτητο, θα συνοδεύεται και από νομοθετικές προτάσεις. Να θυμίσουμε ότι αυτήν την πρωτοβουλία είχαν επισημάνει, σε κοινή τους ανακοίνωση, ο Ο. Ρεν και ο Ζ. Μπαρόζο στον απόηχο της Συνάντησης Κορυφής Μέρκελ - Σαρκοζί, οι οποίοι, ωστόσο, απορρίπτουν, μέχρι στιγμής, ακόμα και τη συζήτηση για το ευρωομόλογο.

Πάντως, σύμφωνα με δημοσκόπηση του πρακτορείου «Reuters», η πλειοψηφία των οικονομολόγων που ρωτήθηκαν, θεωρεί ότι οι ηγέτες της Ευρωζώνης τελικά θα προχωρήσουν στην έκδοση ευρωομόλογου ακόμα και μέσα στο 2012. Οι 41 από τους 59 οικονομολόγους που συμμετείχαν στην έρευνα εκτιμούν ότι πρέπει να εκδοθούν ευρωομόλογα και μάλιστα οι περισσότεροι αναμένουν την έκδοσή τους το 2012 ή το 2013.

Τέλος, όπως σχολιάζει ο Νόρμπερτ Μπρεμς, οικονομολόγος της «Oppenheim Reserach», «μια προϋπόθεση για την έκδοση κοινών ευρωομολόγων είναι η πρόσβαση της ΕΕ σε μηχανισμούς δημοσιονομικού ελέγχου στις χώρες», οι οποίοι - όπως εξηγεί - θα μπορούσαν να συμπεριλαμβάνουν αυτόματες διαδικασίες «τιμωρίας» της παραβίασης των κανόνων όσον αφορά τους εθνικούς προϋπολογισμούς και τη θέσπιση ορίου χρέους στα Συντάγματα των κρατών - μελών.