Με βαθιά υποκρισία και κυνισμό, που πηγάζει από την αποστολή της να διασφαλίσει και να επεκτείνει τα συμφέροντα της ντόπιας αστικής τάξης στη Β. Αφρική, η ελληνική κυβέρνηση συμμετέχει στην επιχείρηση προπαγάνδας που συνοδεύει το ιμπεριαλιστικό μακέλεμα του λαού της Λιβύης και την κατακρεούργηση του δικαιώματος που έχει, μόνον αυτός με την πάλη του να αλλάζει τους συσχετισμούς και να επιλέγει καθεστώς διακυβέρνησης και κοινωνικό - οικονομικό σύστημα.

Παραληρώντας υπέρ του ΝΑΤΟ και της ελληνικής συμμετοχής στο ιμπεριαλιστικό έγκλημα, ο ΥΠΕΞ Σταύρος Λαμπρινίδης προχώρησε την Τρίτη στην αναγνώριση του Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου στη Λιβύη «ως νόμιμου φορέα που θα καθοδηγήσει το λιβυκό λαό στην κρίσιμη νέα φάση της μεταβατικής διαδικασίας, προς όφελος της Λιβύης και της ειρήνης και σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή». Η ελληνική κυβέρνηση έσπευσε να αναγνωρίσει την εξουσία των πρώην συνεργατών του Καντάφι, του συμμάχου των ιμπεριαλιστών, που, ακολουθώντας τη ΝΑΤΟική επέλαση, ολοκληρώνουν το λουτρό αίματος σε βάρος του λιβυκού λαού.

Μόλις την προηγούμενη βδομάδα, πριν την κορύφωση των εξελίξεων στη Λιβύη, ο υφυπουργός Εξωτερικών Δ. Δόλλης συναντήθηκε με τον βοηθό υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, αρμόδιο για θέματα Βόρειας Αφρικής και Μέσης Ανατολής, Τζ. Φέλτμαν, με μοναδικό αντικείμενο συζήτησης τα γεγονότα στη Λιβύη.

Προκαλώντας το κοινό αίσθημα, ο Στ. Λαμπρινίδης ισχυρίστηκε ότι «η Ελλάδα, από την πρώτη στιγμή που εκδηλώθηκε αυτή η κρίση, αγωνίστηκε για τον τερματισμό των εχθροπραξιών (...) Στηρίξαμε ενεργά τις επιχειρήσεις για την προστασία των αμάχων». Πρόκειται για κοροϊδία και πλήρη διαστροφή της πραγματικότητας. Η ελληνική συμμετοχή στόχο είχε να τελεσφορήσουν και όχι, βέβαια, να τερματιστούν οι στρατιωτικές επιδρομές στη Λιβύη, ή να προστατευτούν οι άμαχοι, τους οποίους κατά χιλιάδες ενταφίασαν τις προηγούμενες μέρες οι ΝΑΤΟικές βόμβες.

Η Ελλάδα ήταν από τις χώρες που πρώτες συντάχθηκαν με την ιμπεριαλιστική ομάδα κρούσης σε βάρος του λαού της Λιβύης. Από τις πρώτες ώρες των στρατιωτικών επιχειρήσεων, διέθεσε στις χώρες του ΝΑΤΟ τη βάση της Σούδας και τα αεροδρόμια του Ακτίου και της Ανδραβίδας, για τη «στάθμευση» πολεμικών αεροσκαφών που χρησιμοποιούνται στους βομβαρδισμούς. Επιπλέον, φρεγάτες του Πολεμικού Ναυτικού βρίσκονται σε μόνιμη βάση στη θαλάσσια περιοχή όπου εξελίσσονται οι πολεμικές επιχειρήσεις και εμπλέκονται άμεσα στον πολεμικό σχεδιασμό, καθώς τα οπλικά τους συστήματα ενεργοποιούνται στοχοποιώντας το λιβυκό έδαφος.

Επίσης, στο πλαίσιο της ελληνικής πολεμικής συνδρομής, διατέθηκε ένα αεροσκάφος εναέριας προειδοποίησης και ελέγχου (ιπτάμενο ραντάρ), το «Erieye EMB-145 AEW&C», ένα ελικόπτερο της Πολεμικής Αεροπορίας για την «επιβολή ζώνης απαγόρευσης πτήσεων» πάνω από τη Λιβύη και ελικόπτερα «Σούπερ Πούμα» για «έρευνα και διάσωση» επί του λιβυκού εδάφους και στο θαλάσσιο χώρο για την περισυλλογή πληρωμάτων μαχητικών αεροσκαφών που ενδεχομένως να καταρρίπτονταν από τη λιβυκή αεράμυνα.

Ολα τα παραπάνω, όπως και η αναγνώριση από την πλευρά των Αμερικάνων και των άλλων ΝΑΤΟικών της σημασίας που έχει η ελληνική συνδρομή και, κυρίως, η βάση της Σούδας στην εκτέλεση των αποστολών της λυκοσυμμαχίας καθιστούν κενό γράμμα και διπλά ψεύτικες τις δηλώσεις του Γ. Παπανδρέου στο Υπουργικό Συμβούλιο της περασμένης βδομάδας ότι «αγωνιστήκαμε από την αρχή για τον τερματισμό των εχθροπραξιών».

Ο ίδιος εμφάνισε την κυβέρνηση σαν υπέρμαχο όσων στη Λιβύη ζητούσαν «περισσότερη δημοκρατία, δικαιώματα, δικαιοσύνη», για να κρύψει την ενεργό ανάμειξη των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στα εσωτερικά της χώρας και τη μεθοδική υποστήριξη των λεγόμενων «αντικαθεστωτικών», που κορυφώθηκε με τη φονική στρατιωτική επιδρομή. Δε δίστασε, μάλιστα, να πει με θράσος ότι «η Ελλάδα θα συνεχίσει να στηρίζει αυτήν την προσπάθεια (σ.σ. «εκδημοκρατισμού» της Λιβύης), θυμίζοντας πάντα την ανάγκη σεβασμού της κυριαρχίας της Λιβύης και της βούλησης του λιβυκού λαού»!

Σε ό,τι αφορά την επόμενη μέρα, ο πρωθυπουργός διαφήμισε τη δυνατότητα της Ελλάδας «να παίξει ένα σημαντικό ρόλο στη δημοκρατική μετάβαση, μέσα από τη δική της εμπειρία και τεχνογνωσία και ως χώρα που έχει περάσει τις δικές της περιπέτειες, αλλά και ως ευρωπαϊκή χώρα. Αλλά και μέσω της εμπειρίας μας στα Βαλκάνια με τις "μεταβάσεις" σ' αυτόν τον χώρο». Διαβεβαίωσε, δηλαδή, ότι η στάση της κυβέρνησης θα είναι αντίστοιχη με αυτήν που κράτησε στο διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας και στο βομβαρδισμό του λαού της, για να μπορούν σήμερα οι ελληνικές μεγαλοεπιχειρήσεις να εξάγουν κεφάλαια και να κάνουν κερδοφόρες επενδύσεις στα Βαλκάνια.