Στην εισηγητική έκθεση του νομοσχεδίου το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης επαίρεται για το σαφή προσδιορισμό των πειθαρχικών παραπτωμάτων. Στην πραγματικότητα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Αναλυτικότερα:

• Το νομοσχέδιο διατηρεί τη διάταξη του προηγούμενου πειθαρχικού δικαίου που θεωρεί πειθαρχικό παράπτωμα «πράξεις με τις οποίες εκδηλώνεται άρνηση αναγνώρισης του Συντάγματος ή έλλειψη αφοσίωσης στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία». Η γενικότητα αυτής της διάταξης ουσιαστικά απαγορεύει στο δημόσιο υπάλληλο να έχει γνώμη για το Σύνταγμα και μπορεί να τον οδηγήσει σε πειθαρχική δίωξη επειδή επιθυμεί και επιδιώκει την αλλαγή του ισχύοντος Συντάγματος ή αρνείται να υποστηρίζει την έννοια της Πατρίδας και της Δημοκρατίας με τον τρόπο που την εννοεί η κυρίαρχη ιδεολογία. Πολύ περισσότερο, του απαγορεύει να αγωνίζεται και να πιστεύει σε μια άλλου τύπου Δημοκρατία από τη σημερινή.
• Επιβάλει τον έλεγχο της συμπεριφοράς του υπαλλήλου και εκτός υπηρεσίας, κάτι που δεν μπορεί να ελεγχθεί διαφορετικά παρά μόνο με μεθόδους χαφιεδισμού. Στην ουσία η υπόλοιπη κοινωνία καλείται να ελέγχει τους δημόσιους υπάλληλους για τη συμπεριφορά τους εκτός υπηρεσίας και να ενημερώνει αρμοδίως... Παραπτώματα, επίσης, θεωρούνται η παραβίαση της εχεμύθειας, η απείθεια, η, με οποιοδήποτε τρόπο, άσκηση κριτικής στις πράξης της προϊστάμενης αρχής, η μη τήρηση του ωραρίου. Ετσι το νομοσχέδιο διαμορφώνει το πρότυπου ενός δημοσίου υπαλλήλου πειθήνιου και άβουλου, ευκολοχειραγώγητου και ευάλωτου στις διαθέσεις των ανωτέρων.

Στο πλαίσιο αυτό είναι απολύτως λογικό το αρμόδιο υπουργείο να χαρακτηρίζει στην εισηγητική έκθεση «σημαντική καινοτομία» τη «μη συμμετοχή αιρετών υπαλλήλων στα πειθαρχικά συμβούλια», τα οποία σημειωτέον διαχωρίζονται πλήρως από τα σημερινά υπηρεσιακά συμβούλια, καθώς τα τελευταία παύουν πλέον να ασκούν οποιονδήποτε πειθαρχικό έλεγχο.

Βάσει του νομοσχεδίου τα πρωτοβάθμια πειθαρχικά συμβούλια θα αποτελούνται από ένα δικαστικό λειτουργό ως πρόεδρο, δύο μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, και δύο προϊστάμενους Διευθύνσεων που θα προέρχονται από υπηρεσίες διαφορετικές από αυτήν στην οποία ανήκει ο πειθαρχικά διωκόμενος υπάλληλος.