Ο ομιλητής προχώρησε σε μια διεξοδική παρουσίαση της κατάστασης και των γεγονότων σχετικά με την Κομμούνα του Παρισιού, τονίζοντας πως ήταν αποτέλεσμα της επαναστατικής δράσης της εργατικής τάξης του Παρισιού, εν μέσω πολέμου της Γαλλίας με την Πρωσία, για τη διεκδίκηση εδαφών στην ευρύτερη περιοχή της Γερμανίας.

Η αστική τάξη της Γαλλίας, όταν άρχισε να χάνει τον πόλεμο, προκειμένου να διασωθεί, ήρθε σε συμφωνία με τους Πρώσους, σε βάρος της εργατικής τάξης. Τότε, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Remi Gossez, διακόσιες χιλιάδες ελεύθεροι άνθρωποι συγκεντρώθηκαν για να διακηρύξουν την ελευθερία τους και να διαδηλώσουν μέσα στο θόρυβο των κανονιών τη δημιουργία ενός νέου θεσμού, αυτού της Κομμούνας.

Οπως υπογράμμιζε ο Μαρξ, «η πάλη της εργατικής τάξης με την τάξη των κεφαλαιοκρατών και με το κράτος της μπήκε σε νέα φάση χάρη στον παρισινό αγώνα. Οποια κι αν είναι η άμεση έκβαση της υπόθεσης, έχει πια κερδηθεί ένα καινούριο σημείο αφετηρίας κοσμοϊστορικής σημασίας».

Η Παρισινή Κομμούνα μπορεί τελικά να πνίγηκε στο αίμα, πληρώνοντας και τις δικές της αδυναμίες, ωστόσο - όπως έγραψε ο Λένιν - η Κομμούνα αποτελεί το πιο υψηλό παράδειγμα του πιο περίλαμπρου προλεταριακού κινήματος του 19ου αιώνα.

Μάλιστα, επισήμανε σχετικά: Δύο όμως λάθη κατάστρεψαν τους καρπούς της λαμπρής νίκης. Το προλεταριάτο σταμάτησε στη μέση του δρόμου: Αντί να αρχίσει την «απαλλοτρίωση των απαλλοτριωτών», παρασύρθηκε από το όνειρο να εγκαθιδρύσει ανώτερη Δικαιοσύνη σε μια χώρα που να την ενώνει το πανεθνικό καθήκον. Δεν κατέλαβε, λ.χ., τέτοια ιδρύματα, σαν την Τράπεζα, οι θεωρίες των προυντονιστών για «δίκαιη ανταλλαγή» κτλ. επικρατούσαν ακόμα ανάμεσα στους σοσιαλιστές.

Το δεύτερο λάθος είναι η υπερβολική μεγαλοψυχία του προλεταριάτου: Επρεπε να εξοντώσει τους εχθρούς του. Απεναντίας, το προλεταριάτο του Παρισιού προσπαθούσε να επιδράσει ηθικά επάνω τους, περιφρόνησε τη σημασία των καθαρά πολεμικών ενεργειών στον εμφύλιο πόλεμο και, αντί να στεφανώσει τη νίκη του στο Παρίσι με αποφασιστική επίθεση ενάντια στις Βερσαλλίες, αργοπόρησε κι έδωσε στην κυβέρνηση των Βερσαλλιών τον καιρό να συγκεντρώσει τις σκοτεινές δυνάμεις και να προετοιμαστεί για τη ματωμένη βδομάδα του Μάη.

Οι επισκέπτες του Φεστιβάλ είχαν την ευκαιρία να προβληματιστούν πάνω στα διδάγματα της Παρισινής Κομμούνας και στην αντίστοιχη έκθεση των ταμπλό που υπήρχε κοντά στην κεντρική είσοδο του πάρκου, αλλά και σε ένα σχετικό καλλιτεχνικό πρόγραμμα στη Διεθνούπολη την Παρασκευή.