«Χωρίς στέγη, χωρίς σόμπα. Και χωρίς ένα πιάτο φαΐ. Ετσι καλούνται να τα βγάλουν πέρα τον χειμώνα τουλάχιστον 18 εκατομμύρια Ευρωπαίοι (...) η οικονομική κρίση επιβαρύνει ακόμη περισσότερο 80 εκατομμύρια Ευρωπαίους που ήδη ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Και χιλιάδες άλλοι αναγκάζονται κάθε μέρα που περνά να μοιραστούν την ίδια μιζέρια με αυτούς (...) οι ίδιες χώρες που με τις πολιτικές τους πλημμύρισαν τις ευρωπαϊκές κοινωνίες με αστέγους, φτωχούς και πεινασμένους, αρνούνται σήμερα να περιμαζέψουν τα ανθρώπινα σκουπίδια τους. Και ζητούν την κατανόησή μας, επειδή έχουν και αυτές προβλήματα. Κάτι που μας θυμίζει εκείνο τον διάλογο από τα χρόνια της Γαλλικής Επανάστασης. "Από πού έρχεστε, δεσποσύνες μου;". "Μόλις επιστρέψαμε από τη λαιμητόμο. Θεούλη μου, πόσο ήταν θλιμμένος ο δύστυχος ο δήμιος!"» (από άρθρο στα ΝΕΑ).

«Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Κάθε δόση κι ένας ψυχοβγάλτης. Κάθε δόση και νέα μέτρα, που ήταν παλιά, αλλά δεν εφαρμόστηκαν, γιατί η κυβέρνηση άργησε ή δεν υπολόγισε καλά ή απέτυχε ή ό,τι άλλο θέλουν να μας πλασάρουν (...) έχουμε χάσει πλέον το λογαριασμό με την ακατάσχετη μετρολογία και μετροφοβία. Που πέφτουν όλα μαζί στο κεφάλι των πολιτών, με τη μέθοδο των διαρροών. Για να πάθουν κάποιου είδους μιθριδατισμό και στο τέλος να "αφαιρεθούν" ένα - δυο, για να αναφωνήσουν κάποιοι "ουφ, τα γλιτώσαμε", θυμίζοντας την ιστορία με την καλύβα του Χότζα (...) όμως, το "έργο" αυτό δεν κόβει πλέον εισιτήρια (...) αν ο πρωθυπουργός, ο υπουργός Οικονομικών και όλη η κυβέρνηση νομίζουν ότι οι πολίτες διαθέτουν απεριόριστες αντοχές, πλανώνται πλάνην οικτράν» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).