Ιδιαίτερη κινητικότητα παρατηρείται στο θέμα... της «κινητικότητας» στον τομέα του πολιτισμού, με ένα σεμινάριο «επιμόρφωσης» που ξεκινά σήμερα στο υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού και αφορά στην «κινητικότητα» των μουσειακών συλλογών και μια ημερίδα στις 11/10 του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου για την «προώθηση» στο εξωτερικό του ελληνικού θεάτρου.

Οι παραπάνω διοργανώσεις εντάσσονται στο γενικότερο αντιδραστικό σχέδιο της ΕΕ για την πλήρη εμπορευματοποίηση του πολιτισμού, τη μετατροπή του δημιουργού σε υπάλληλο των μονοπωλίων, του καλλιτεχνικού έργου και της πολιτιστικής κληρονομιάς σε εμπορικό προϊόν και του κοινού σε καταναλωτή του. Εφαρμόζονται και στον πολιτιστικό τομέα οι «περίφημες» «ελευθερίες» κίνησης που δίνει το κεφάλαιο στον εαυτό του: Κεφαλαίου, εμπορευμάτων, υπηρεσιών, εργατικού δυναμικού. Εφαρμόζει δηλαδή και στον πολιτισμό το «δικαίωμά» του στην εμβάθυνση της εκμετάλλευσης. Και το κάνει με πολύ συγκεκριμένα βήματα. Ας θυμηθούμε τα πρόσφατα:

1) Στα βασικά συμπεράσματα του Συμβουλίου των υπουργών Πολιτισμού της ΕΕ τον περασμένο Μάιο επαναβεβαιώθηκε η συμφωνία για πλήρη πρόσδεση του πολιτισμού στη στρατηγική «Ευρώπη 2020» που εμβαθύνει τη «Στρατηγική της Λισαβόνας» με επίθεση στις κατακτήσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων με «εργαλείο» και την «κινητικότητα». Συζητήθηκαν οι «υπηρεσίες πληροφόρησης για την κινητικότητα των καλλιτεχνών και των επαγγελματιών του πολιτισμού» υπογραμμίζοντας ότι «η βελτιωμένη κινητικότητα μπορεί επίσης να συμβάλει στην επίτευξη των στόχων της στρατηγικής της Ευρώπης το 2020»!

2) Είχε προηγηθεί, το Φεβρουάριο, η ανακοίνωση για τη χρηματοδότηση της «πολιτιστικής» πολιτικής της ΕΕ μέχρι και το 2013 (ύψους 400 εκατ. ευρώ) με άμεσους στόχους την προώθηση της «κινητικότητας» των εργαζομένων στον πολιτιστικό τομέα και τη διεύρυνση της «διαθεσιμότητας των πολιτιστικών - καλλιτεχνικών προϊόντων».

Αρα, η διακρατική «κινητικότητα» καλλιτεχνών ή στοιχείων της πολιτιστικής κληρονομιάς, κάθε άλλο παρά στοχεύουν στην «προώθηση του διαπολιτισμικού διαλόγου» - όπως μονότονα επαναλαμβάνει η ΕΕ - αλλά στην προώθηση των επικίνδυνων, για δημιουργούς και λαούς, στόχους της στον πολιτισμό.