Το δικό της μανιφέστο για την αντιμετώπιση της κρίσης προς όφελος των μεγαλοεπιχειρηματιών έδωσε χτες στη δημοσιότητα η διοίκηση του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου της Αθήνας. Με τίτλο «σχέδιο με στόχο τη δραστική μείωση του δημόσιου χρέους και την απεμπλοκή της χώρας από το μνημόνιο» οι εμποροβιομήχανοι έστειλαν επιστολή προς τον πρωθυπουργό και στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, στην οποία προβάλλουν τις αξιώσεις τους. Στην πραγματικότητα οι εμποροβιομήχανοι, με γνώμονα τη διάσωση του κεφαλαίου που εκπροσωπούν, απαιτούν την άμεση προώθηση μιας σειράς αντιδραστικών - αντιλαϊκών μέτρων που εν πολλοίς αποτελούν και δεσμεύσεις της κυβέρνησης απέναντι στην τρόικα και την πλουτοκρατία.

Κεντρικός άξονας των μέτρων και των πολιτικών είναι οι αξιώσεις του μεγάλου κεφαλαίου και μαζί η παραπέρα ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, η μείωση των μισθών μέχρι εκεί που τους θεωρούν «εύλογους» οι εργοδότες, μείωση του κράτους στο πλαίσιο που το χρειάζεται για να εξυπηρετεί τις ανάγκες του κεφαλαίου, και όλα αυτά με τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση των πολιτικών κομμάτων.

Μεταξύ άλλων ζητούν:

• Να καταρτιστεί αναλυτικός πίνακας με τα προς «αξιοποίηση» περιουσιακά στοιχεία του κράτους, εξαιρώντας, λένε, τα... «πολιτιστικά αγαθά» και τα δίκτυα, και να «αξιοποιηθούν» είτε με άμεση ιδιωτικοποίηση, είτε με μίσθωση, είτε με εκχώρηση του δικαιώματος εκμετάλλευσης μέχρι 99 χρόνια. Το δε ξεπούλημα να γίνει με «ταχύτατη προώθηση» που προϋποθέσει «ευρύτατη πολιτική συμφωνία» και «απλό σύστημα αδειοδότησης και αντιγραφειοκρατικές επενδυτικές διαδικασίες»!
• Πάντα σε συνεργασία με τα κόμματα της πλουτοκρατίας, «χάραξη ενός νέου, δυναμικού, αναπτυξιακού προγράμματος με βασικό μοχλό την ιδιωτική επιχείρηση». Ετσι, ισχυρίζονται θρασύτατα και... γενναιόδωρα, «θα αποκατασταθούν σταδιακά οι εισοδηματικές απώλειες των δύο τελευταίων χρόνων των ασθενέστερων εισοδηματικά τάξεων και θα επαναφερθούν σε ισχύ δίκαια κοινωνικά κεκτημένα». Το τι εννοούν είναι σαφές, καθώς διευκρινίζουν: «... με εξαίρεση κρατικές σπατάλες, προκλητικές αμοιβές και συντεχνιακές υπερβολές».
• «Μικρότερο, ευέλικτο και αποτελεσματικότερο κράτος», δηλαδή, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των επιχειρηματιών.