Πολύς λόγος γίνεται το τελευταίο διάστημα για τη γειτονική Βουλγαρία. Η κυβέρνηση κάνει επικλήσεις για την ανταγωνιστικότητα που πρέπει να πετύχει η ελληνική οικονομία απέναντι στα γειτονικά κράτη εφαρμόζοντας σαρωτικές ανατροπές για να ρίξουν τους μισθούς στα επίπεδα μισθών Βουλγαρίας και Ρουμανίας προς χάριν της κερδοφορίας των μονοπωλίων.

Η Βουλγαρία περνάει το δικό της Γολγοθά. Σε ολοένα και χειρότερη μοίρα βρίσκεται ο βουλγαρικός λαός μετά τις ανατροπές που σημειώθηκαν πριν από 20 χρόνια και την καπιταλιστική παλινόρθωση, καθώς οι διαδοχικές κυβερνήσεις - δεξιές, κεντροδεξιές ή αυτοαποκαλούμενες σοσιαλιστικές - έσπευσαν «δημοκρατικά» και «ελεύθερα» να επιβάλουν αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα προς το συμφέρον της άρχουσας τάξης και του κεφαλαίου.

Ηδη φέτος, η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Μπόικο Μπορίσοφ έχει προχωρήσει στη μείωση κατά 10% των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, στο «πάγωμα» των μισθών τους για την περίοδο 2011-2013, στο «κόψιμο» του επιδόματος Χριστουγέννων, ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία απόλυσης πάνω από το 10% των δημοσίων υπαλλήλων, η σταδιακή αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, ώστε το 2020 οι γυναίκες να αναγκάζονται να δουλεύουν 37 (από 34 που ισχύει) και οι άνδρες 40 (από 37) χρόνια για να λάβουν μια πλήρη, αλλά πετσοκομμένη σύνταξη. Σήμερα, οι γυναίκες και οι άνδρες μπορούν να συνταξιοδοτούνται στα 60 και στα 63 έτη, αντίστοιχα, πράγμα που θα αλλάξει από το 2021, καθώς θα αυξηθεί το όριο σε 63 και 65, με το προσδόκιμο ζωής για τους άνδρες να είναι μόλις τα 69,48 χρόνια (εκτιμήσεις του 2009). Εξάλλου, από πέρσι έχει περικόψει κατά 20% τις κρατικές δαπάνες (στις συντάξεις, στην υγεία, στην εκπαίδευση), ενώ σε εξέλιξη βρίσκεται μπαράζ νέων ιδιωτικοποιήσεων, συνολικά 11 εταιρειών, στις οποίες το βουλγαρικό κράτος κατέχει τουλάχιστον το 50% του μετοχικού κεφαλαίου με στόχο την ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ανάμεσα σε αυτές έχει τεθεί επί τάπητος η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών εμπορευματικών μεταφορών του οργανισμού σιδηροδρόμων «BDZ», η πλήρη ιδιωτικοποίηση της αμυντικής βιομηχανίας «VMZ» στο Σόποτ της κεντρικής Βουλγαρίας, η διαδικασία ξεπουλήματος της εταιρείας ύδρευσης «Σοφίσκα Βαντά» στο γαλλικό μονοπώλιο «Veolia Environment». Εκτός των άλλων, το 82% των τραπεζών στη Βουλγαρία βρίσκεται στα χέρια ξένων επιχειρήσεων.

Δυσβάστακτες είναι οι αυξήσεις στα τρόφιμα από τις αρχές του 2011, που όπως δείχνουν τα επίσημα στοιχεία η ζάχαρη, το μαγειρικό λάδι και το αλεύρι έχουν αυξηθεί κατά 50% ενώ η τιμή της πατάτας κατά 200%! Η εταιρεία ηλεκτρισμού «CEZ» που παρέχει ρεύμα στη δυτική Βουλγαρία αύξησε το τιμολόγιο της τιμής του ηλεκτρισμού κατά 13% εξαπολύοντας παράλληλα προειδοποιήσεις πως θα κόψει το ρεύμα σε όποιον δεν πληρώσει. Οι αυξήσεις αυτές σε συνδυασμό με την αντιλαϊκή πολιτική λιτότητας έχουν οδηγήσει μεγάλο μέρος του Βουλγάρων σε απόγνωση καθώς δεν μπορούν να αποκτήσουν τα βασικά αγαθά. Το 55,5% των ιδιωτών και των νοικοκυριών δεν μπορεί να αποκτήσει τα βασικά αγαθά, όπως προκύπτει από έρευνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Πρόκειται για το μερίδιο του πληθυσμού που δεν έχει τη δυνατότητα να αγοράσει ή να ανταποκριθεί οικονομικά σε 3 από τα 9 ακόλουθα αντικείμενα - υπηρεσίες: ξαφνικά έξοδα, διακοπές μιας βδομάδας μακριά από το σπίτι, πληρωμή λογαριασμών επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας ή ενυπόθηκου δανείου, πληρωμή λογαριασμού θέρμανσης, κατοχή πλυντηρίου, κατοχή έγχρωμης τηλεόρασης, κατοχή τηλεφώνου ή προσωπικού αυτοκινήτου. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του 2008, το 21,8% του πληθυσμού βρίσκεται κάτω από τα όρια της φτώχειας, ενώ οι συνδικαλιστικές οργανώσεις σημειώνουν πως ένας στους πέντε Βούλγαρους ζει κάτω από το επίσημο επίπεδο φτώχειας των 95 ευρώ.

Μέσα σ' αυτή το ζοφερή εικόνα, πρόσφατα είδαν το φως της δημοσιότητας τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (NSI) σύμφωνα με τα οποία ένα παιδί και δύο ενήλικες αυτοκτονούν κατά μέσο όρο καθημερινά στη χώρα. Πρόκειται για φαινόμενα που οφείλονται στις συνέπειες της καπιταλιστικής παλινόρθωσης μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού, τις οποίες καθημερινά βιώνει ο λαός με την υποχώρηση του βιοτικού επιπέδου, τη φτώχεια, την ανασφάλεια, την ανεργία.

Με τα στοιχεία του 2008 να δείχνουν πως το μέσο καθαρό μηνιαίο εισόδημα να κυμαίνεται στα 250 ευρώ - το χαμηλότερο στην Ευρώπη μετά την Αλβανία - το οποίο είναι ακόμα λιγότερο (165 ευρώ) στον αγροτικό τομέα και στις ξενοδοχειακές υπηρεσίες, ο βουλγάρικος λαός των περίπου 7 εκατομμυρίων κατοίκων καλείται να προσέλθει στις κάλπες στις 23 Οκτώβρη για τις προεδρικές και δημοτικές εκλογές. Χωρίς να υπάρχει κανένας υποψήφιος για το προεδρικό αξίωμα που να υπερασπίζεται και να διεκδικεί τα συμφέροντα του λαού και της εργατικής τάξης, όποιος τελικά εκλεγεί νέος Πρόεδρος της χώρας θα συνεχίσει την ίδια αντιλαϊκή πολιτική για την εξασφάλιση των συμφερόντων των κυρίαρχων δυνάμεων.