Η παραγωγή και οι παραγωγοί αγελαδινού γάλακτος μειώθηκαν ακόμα περισσότερο τη γαλακτοκομική περίοδο 2010 - 2011, σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της ΕΕ. Τη γαλακτοκομική περίοδο 2010 - 2011 η παραγωγή αγελαδινού γάλακτος μειώθηκε στους 666.124 τόνους από 682.517 τόνους την περίοδο 2009 - 2010. Αντίστοιχα, ο αριθμός των παραγωγών μειώθηκε σε 4.275 από 4.590. Από την άλλη, όμως, τα μονοπώλια γάλακτος σε Ελλάδα και ΕΕ γιγαντώνονται και αυξάνουν συνεχώς τα κέρδη τους.

Οι αγελαδοτρόφοι αποτελούν ένα τρανταχτό παράδειγμα μαζικού ξεκληρίσματος των μικρομεσαίων παραγωγών. Από 12.400 που ήταν το 2010 έφτασαν να είναι το 2011 4.275. Δηλαδή, υπήρξε μείωση 65,5%! Ταυτόχρονα, η χώρα είναι ελλειμματική σε αγελαδινό γάλα, αλλά η παραγωγή δεν μπορεί να αναπτυχθεί για να καλύψει τις εγχώριες ανάγκες εξαιτίας της ΚΑΠ, των ποσοστώσεων, των κερδοσκοπικών παιχνιδιών των γαλακτοβιομηχανιών - καρτέλ και της κατακόρυφης αύξησης του κόστους παραγωγής σε συνδυασμό με τις εξευτελιστικές τιμές παραγωγού. Η ποσόστωση αγελαδινού γάλακτος στην Ελλάδα είναι 840.000 τόνοι, αλλά οι ανάγκες της χώρας ξεπερνούν, όπως εκτιμάται, τους 1.200.000 τόνους. Με άλλα λόγια, η χώρα εισάγει περισσότερους από 600.000 τόνους αγελαδινού γάλακτος! Ταυτόχρονα, οι αγελαδοτρόφοι δίνουν το γάλα τους σε εξευτελιστικές τιμές και οι γαλακτοβιομήχανοι το πουλούν πανάκριβα σε τριπλάσια και τετραπλάσια τιμή.

Η χώρα μπορεί να αποκτήσει αυτάρκεια σε αγελαδινό γάλα, όπως και στα υπόλοιπα αγροτικά προϊόντα, και να αυξήσει και τις εξαγωγές. Μπορεί να παράγει φτηνά και υγιεινά προϊόντα σε όφελος του λαού. Αλλά όχι υπό συνθήκες καπιταλιστικής παραγωγής, ξεκληρίσματος των μικρομεσαίων παραγωγών και πολιτικής ενίσχυσης των κερδών των μονοπωλίων. Ούτε φυσικά εντός της ΕΕ και σε καθεστώς μνημονίου. Οσο συνεχίζεται αυτή η πολιτική οι αγελαδοτρόφοι θα υφίστανται ανελέητη εκμετάλλευση από τα μονοπώλια γάλακτος και θα οδηγούνται στη φτώχεια και το ξεκλήρισμα, όπως αντίστοιχα συμβαίνει και με τους εργάτες, τους οποίους αντίστοιχα εκμεταλλεύονται ανελέητα τα μονοπώλια και τους οδηγούν μαζικά στη φτώχεια και την ανεργία. Η κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει προς το καλύτερο για τους αγελαδοτρόφους και συνολικά αγροτοκτηνοτρόφους αν δεν υπάρξουν: Εγγυημένες τιμές παραγωγού και επιδοτήσεις που θα διασφαλίζουν βιώσιμο εισόδημα. Μείωση του κόστους παραγωγής. Προστασία της εγχώριας παραγωγής από τις αθρόες εισαγωγές.

Ανάπτυξη, όμως, της εγχώριας παραγωγής και αλλαγή της ακολουθούμενης ολέθριας πολιτικής σε όφελος των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων και των λαϊκών στρωμάτων θα υπάρξει μόνο όταν την εξουσία θα έχει πραγματικά ο λαός. Στο πλαίσιο αυτό θα οργανωθεί η οικονομία με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες και θα εφαρμόζεται μια πολιτική που θα στηρίζεται στις καθετοποιημένες κρατικές αγροτικές επιχειρήσεις και τους παραγωγικούς συνεταιρισμούς των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων, με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και της γης.