Τον κρίσιμο ρόλο, που αναλαμβάνουν για την υπονόμευση των εργατικών αγώνων επιβεβαιώνουν καθημερινά οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Και μάλιστα σε μια περίοδο που τα αντιλαϊκά μέτρα θα αποκτήσουν μορφή χιονοστοιβάδας και κάθε αναμονή ή επανάπαυση των εργαζομένων ισοδυναμεί με τη θανατική τους καταδίκη.

Ετσι, στα «Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα» ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ ανέβαλαν κινητοποιήσεις που είχαν προγραμματιστεί για μη καταβολή δεδουλευμένων, με το επιχείρημα ότι ...θα επιδεινωθεί η κατάσταση της εταιρείας μας. Πριν από λίγους μήνες η ΟΜΕ - ΟΤΕ (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - ΑΠ) έτρεξε να υπογράψει σύμβαση εργασίας για μείωση μισθών, όταν ο Ομιλος καταγράφει αύξηση κερδών κατά 49,9% μόνο για το πρώτο 9μηνο του 2011. Στην ΑΔΕΔΥ, επίσης, η ηγεσία ανέβαλε προγραμματισμένες κινητοποιήσεις με το σκεπτικό να ...δούμε τα νέα πολιτικά δεδομένα, καλλιεργώντας την αυταπάτη ότι είναι δυνατόν η νέα κυβέρνηση να ασκήσει φιλεργατική πολιτική.

Πασχίζουν κι αυτοί για να δεθεί η εργατική τάξη στο άρμα της «κοινωνικής συναίνεσης» και «ηρεμίας», να πετύχει δηλαδή ένας βασικός στόχος, για τον οποίο συγκροτήθηκε το νέο κυβερνητικό σχήμα. Να σκύψουν οι εργαζόμενοι το κεφάλι στο νέο τσεκούρωμα της ζωής τους. Να παραιτηθούν από την πάλη για την ικανοποίηση των αναγκών των οικογενειών τους, όταν αυξάνεται ο πλούτος που οι ίδιοι παράγουν και τους ανήκει, αλλά τον κλέβουν οι καπιταλιστές. Γι' αυτό και η πάλη για αλλαγή του συσχετισμού δύναμης στα συνδικάτα, για απομόνωση και αποδυνάμωση των εργατοπατέρων, για ολόπλευρη ενίσχυση του ΠΑΜΕ είναι βασικός όρος για την απόκρουση της αντιλαϊκής επίθεσης.