Παπαγεωργίου Βασίλης

«Η Νέα Δημοκρατία, συνεπής στη συμφωνία για τη δημιουργία και τη στήριξη της κυβέρνησης Παπαδήμου, δεν στηρίζει νέα μέτρα σε βάρος των χαμηλοσυνταξιούχων»(Ν. Νικολόπουλος - τομεάρχης Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης της ΝΔ).

Από πρώτη ματιά ίσως φαντάζει «αντιφατική» η στάση της ΝΔ, από τη μια δηλαδή να ζητά επιτακτικά την άμεση μείωση των εργοδοτικών εισφορών που δίνουν τη χαριστική βολή στα ασφαλιστικά ταμεία και από την άλλη να παριστάνει τον προστάτη των χαμηλοσυνταξιούχων. Ομως πρόκειται για τις δύο όψεις της ίδιας ενιαίας τακτικής που επιδιώκει να εξυπηρετήσει ταυτόχρονα δύο στόχους: Αφ' ενός να ασκήσει πίεση για επιτάχυνση των αντιδραστικών διαρθρωτικών αλλαγών, που τις προπαγανδίζει μονότονα ως «μονόδρομο» για την καπιταλιστική ανάκαμψη και ανάπτυξη και από την άλλη να πουλάει ψεύτικες ελπίδες και κάλπικη συμπάθεια και ευαισθησία για τα πλέον εξαθλιωμένα τμήματα του λαού.

Οπως είναι ευνόητο, η τακτική αυτή υπηρετεί την επιδίωξη της ηγεσίας της ΝΔ να αναλάβει την πρωτοκαθεδρία στη συμμαχική κυβέρνηση της αστικής τάξης που θα προκύψει μετά τις εκλογές και να αποτελέσει την αιχμή του δόρατος στην κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης, όπως αυτή έχει προαποφασιστεί από κοινού με την τρόικα (ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ). Για το σκοπό αυτό προετοιμάζεται πυρετωδώς.

Πρώτα απ' όλα προβάλλει ως δήθεν «αλλαγή» ή «τροποποίηση» της εφαρμοζόμενης πολιτικής πιο προωθημένες καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και διαρθρωτικές αλλαγές που ενισχύουν την επιχειρηματικότητα και την ανταγωνιστικότητα, συνθλίβοντας βέβαια τα εργασιακά δικαιώματα και καταστρέφοντας τη ζωή του λαού. Δίνοντας ξεκάθαρο μήνυμα, δε δίστασε να αναγορεύσει ως δικό της ευαγγέλιο για την ανάπτυξη την πρόταση της ηγεσίας του ΣΕΒ, όπως αποτυπώνεται στην πρόσφατη έκθεση του ΙΟΒΕ που επαγγέλλεται ανάπτυξη τύπου «Νοτιοανατολικής Ασίας».

«Η έκθεση του ΙΟΒΕ επιβεβαιώνει ότι το τετράπτυχο πόροι ΕΣΠΑ μαζί με ιδιωτικές επενδύσεις, αξιοποίηση κρατικής περιουσίας και ιδιωτικοποιήσεις, δημοσιονομική πειθαρχία με περαιτέρω μείωση των δημοσίων δαπανών και απελευθέρωση αγορών, επαγγελμάτων και άρση των εμποδίων στις επενδύσεις και την επιχειρηματική δραστηριότητα, παρέχει ένα επαρκές πλαίσιο για την ανάταξη της οικονομίας», δήλωσε χαρακτηριστικά ο αναπληρωτής τομεάρχης Οικονομίας Χρ. Σταϊκούρας, σπεύδοντας να επικροτήσει τις προτάσεις των μεγαλοβιομηχάνων, που θεωρεί ότι «θα πυροδοτήσουν την επανεκκίνηση της οικονομίας και την αναπτυξιακή διαδικασία», έχοντας προηγούμενα εξασφαλίσει φτηνότερους εργαζόμενους, σε άθλιες συνθήκες.

Στο ίδιο ακριβώς μήκος κύματος, ο ίδιος ο Α. Σαμαράς ήταν πιο συγκεκριμένος στην ομιλία του στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο, όπου παρουσίασε τις προτεραιότητες του κόμματός του «για να ξεπεράσουμε την κρίση»: Αμεση μείωση όλων των φορολογικών συντελεστών, αλλά «ας ξεκινήσουμε αμέσως από τη μείωση των φορολογικών συντελεστών για τα επιχειρηματικά κέρδη στο 15%», μείωση των εργοδοτικών εισφορών, πλήρη άρση του καμποτάζ, διεύρυνση του φαστ τρακ για τις επενδύσεις, εξασφάλιση ρευστότητας στο τραπεζικό σύστημα και τις επιχειρήσεις, άμεση απορρόφηση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ, λήψη μέτρων περικοπής της «σπατάλης» στο Δημόσιο...

Στα τελευταία περιλαμβάνει τα μέτρα που κατονομάζονται στο μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο, όπως εφεδρεία - απολύσεις για 150.000 εργαζομένους στο Δημόσιο, κατάργηση φορέων, βάρβαρες περικοπές στα κοινωνικά επιδόματα, την Υγεία, την Παιδεία, τις συντάξεις, τα φάρμακα... Αυτά, για προφανείς λόγους, δεν τα πολυδιαφημίζει η ηγεσία της ΝΔ, αλλά τα έχει προσυπογράψει, τα ψηφίζει και συμμετέχει ενεργά ως κυβερνητικός εταίρος στην εφαρμογή τους.

Το ίδιο ισχύει και για τα μέτρα που στοχεύουν στη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, μέσω της δραστικής συμπίεσης της τιμής της εργατικής δύναμης. Θεωρεί αυτονόητη τη θεσμοθέτηση των επιχειρησιακών - ατομικών συμβάσεων και γενικά την επέκταση των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων και έχει βάλει πλάτες για την εφαρμογή τους. Δεν είναι τυχαίο βέβαια ότι δεν έχει αρθρώσει καμία φραστική διαφωνία για την κατάργηση της εθνικής συλλογικής σύμβασης και του κατώτατου μισθού, όπως έχει προαποφασιστεί από κοινού από την τρόικα.

Εξάλλου, η φραστική κριτική που ασκεί, γίνεται πάντοτε από τη σκοπιά της καθυστέρησης στην υλοποίηση των διαρθρωτικών αλλαγών, ακριβώς για να μεγιστοποιήσει την πίεση στην κατεύθυνση της επιτάχυνσης των ρυθμών και βέβαια να ενισχύσει την εικόνα του «μονόδρομου». Ταυτίζεται απόλυτα με τις διαπιστώσεις που κάνουν με τις επικαιροποιημένες εκθέσεις τους το ΔΝΤ και η Κομισιόν, όπως ότι «οι διαρθρωτικές αλλαγές είτε δεν πραγματοποιούνται είτε δεν υλοποιούνται είτε προχωρούν με πολύ αργό ρυθμό», «αποκρατικοποιήσεις δεν πραγματοποιούνται», «οι δημοσιονομικοί στόχοι δεν επιτυγχάνονται»...

Ταυτόχρονα, η ΝΔ σηκώνει ψηλά τη σημαία της επιχειρηματικότητας και της ανταγωνιστικότητας, επιχειρώντας ταυτόχρονα να καταξιωθεί ως αυθεντικός εκφραστής και διαχειριστής των συμφερόντων της πλουτοκρατίας. Σε κάθε ευκαιρία, ο πρόεδρος της ΝΔ ζητάει «απενοχοποίηση της επιχειρηματικότητας», αναπαράγοντας το προπαγανδιστικό ιδεολόγημα της ηγεσίας του ΣΕΒ ότι τάχα σήμερα στη χώρα υπάρχει «επιχειρησιακός μεσαίωνας»!

Εξίσου αποκαλυπτική είναι η δήλωση που έκανε ο γραμματέας Προγράμματος Ευρ. Στυλιανίδης, δίνοντας το στίγμα του κυβερνητικού προγράμματος που εκπονεί το επιτελείο της ΝΔ: «Η οικονομική μας πολιτική απενοχοποιεί το κέρδος και τη φιλοδοξία, καθιστώντας τις δυνάμεις δημιουργίας. Η πολιτική μας στοχεύει στην περιστολή των δημοσίων δαπανών, στον εξορθολογισμό της δημόσιας διοίκησης και στην επιβολή και εφαρμογή κανόνων, που θα επιβάλλουν στο ιδιωτικό συμφέρον να διέρχεται μέσα από το Δημόσιο», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Την ίδια στιγμή, όμως, πουλάει ψεύτικες ελπίδες και μπόλικη συμπάθεια στα πλέον εξαθλιωμένα τμήματα του λαού, επιχειρώντας να υφαρπάξει τη λαϊκή ψήφο. Ψηφοθηρικά δολώματα είναι επίσης τα κάλπικα «όχι οριζόντιες περικοπές» σε μισθούς και συντάξεις ή σε νέους φόρους, αφού οι διαρθρωτικές αλλαγές που στηρίζει, οδηγούν σε πιο άγρια σφαγή μισθών και συντάξεων και προκαλούν μεγαλύτερη καταστροφή στη ζωή του λαού.

Εξόφθαλμα ψηφοθηρικό πυροτέχνημα είναι και το «όχι στα νέα μέτρα», που έχει την ίδια αξία με το κάλπικο «όχι» στο μνημόνιο και το μεσοπρόθεσμο. Η ηγεσία της ΝΔ κάθε άλλο παρά διαφωνεί με τα νέα μέτρα, αλλά θέλει να τα πάρει η ίδια μετά τις εκλογές. Το ομολογεί άλλωστε ευθέως ο Α. Σαμαράς όταν δηλώνει ότι «για να προχωρήσουν οι μεγάλες αλλαγές που πρέπει να γίνουν στον τόπο, χρειάζεται κυβέρνηση με σαφή και ισχυρή εντολή από το λαό».

Την ίδια στιγμή εμφανίζεται πανέτοιμη να προσυπογράψει φαρδιά πλατιά τα νέα αντιλαϊκά μέτρα του νέου πολυετούς μνημονίου, που συνοδεύει τη νέα δανειακή σύμβαση, για τους ίδιους ακριβώς λόγους που επικαλέστηκε δικαιολογώντας τη συμμετοχή της στην συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου: Την επόμενη δόση του δανείου (80 δισ.) και τη διασφάλιση της παραμονής στο ευρώ.

Είναι φανερό ότι τα κόμματα της πλουτοκρατίας μόνο προς το χειρότερο μπορούν να αλλάξουν, καθώς κάνουν τα πάντα για να υπερασπιστούν την κερδοφορία του κεφαλαίου, ανταγωνιζόμενα μεταξύ τους για την πρωτοκαθεδρία στην αντιλαϊκή επίθεση, γεγονός που εκφράζει και συγκρουόμενα συμφέροντα στο εσωτερικό της αστικής τάξης. Είναι φανερό ότι ο λαός δεν έχει τίποτα να περιμένει από την αλλαγή διαχειριστή της πολιτικής εξουσίας του κεφαλαίου. Προϋπόθεση για την ευημερία του είναι όχι να αλλάξει το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου, αλλά με οργάνωση και ισχυρό ΚΚΕ να απαλλαγεί από την ίδια την εξουσία του, να πετάξει τα μονοπώλια από την παραγωγή.