Η εργασία κοστίζει, αλλά λιγότερο από άλλους παράγοντες που σχετίζονται με την ανταγωνιστικότητα, η οποία πρέπει να ενισχυθεί! Αυτό σε αδρές γραμμές είναι το «ρεζουμέ» της τοποθέτησης χτες στη Βουλή του επικεφαλής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρα, κατά τη διάρκεια συζήτησης Επίκαιρης Ερώτησής του στον πρωθυπουργό, όπου υιοθέτησε ουσιαστικά τη δηλητηριώδη προπαγάνδα στην οποία στηρίζονται τα νέα μέτρα σφαγιασμού μισθών και δικαιωμάτων. Θεωρώντας και αυτός -όπως η κυβέρνηση, οι εργοδότες και οι εργατοπατέρες- την εργασία σαν «κόστος», ο Αλ. Τσίπρας έδωσε καλές πάσες στον πρωθυπουργό, ισχυριζόμενος μεταξύ άλλων: «Πολύ καλύτερα από εμένα ως οικονομολόγος γνωρίζετε ότι η ανταγωνιστικότητα τιμής καθορίζεται από τρεις παράγοντες. Από το μοναδιαίο κόστος εργασίας αλλά και από τα περιθώρια κέρδους, καθώς και την ονομαστική σταθμισμένη συναλλαγματική ισοτιμία. Δηλαδή, η αντιπληθωριστική πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είναι αυτή που έχει φταίξει περισσότερο απ' ότι οι εργαζόμενοι που έχουν υψηλές αποδοχές». Στην ίδια συζήτηση, ο Παπαδήμος χρησιμοποίησε σαν κεντρικό επιχείρημα για την επίθεση σε μισθούς και Συμβάσεις το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι παίρνουν μεγάλους μισθούς στην Ελλάδα, θέση που σπεύδει να νομιμοποιήσει ο Τσίπρας.

Του παραχώρησε ακόμη κι εξαιρετικά άλλοθι παρουσιάζοντας την κυβέρνησή του περίπου σαν «θύμα» των πιστωτών, που εμφανίζεται να μην «έχει καμία εναλλακτική προοπτική» και «να τα αποδέχεται όλα» σε μια «άνευ όρων παράδοση στις απαιτήσεις των πιστωτών». Απευθυνόμενος στον Λ. Παπαδήμο ανέφερε: «Αν κύριε πρωθυπουργέ είναι έτσι τα πράγματα και δεν έχετε εναλλακτικό σχέδιο, η μεγαλύτερη συνεισφορά σας στον τόπο είναι να οδηγήσετε τη χώρα σε δημοκρατικές διαδικασίες», δηλαδή εκλογές για αλλαγή φρουράς στη διαχείριση της αστικής εξουσίας. Σαν να μην είναι εδώ και δεκαετίες το ένα και μοναδικό σχέδιο της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της το σμπαράλιασμα μισθών και δικαιωμάτων, για να γίνουν φθηνότερα τα εργατικά χέρια και πιο ανταγωνιστικές, δηλαδή κερδοφόρες, οι μεγαλοεπιχειρήσεις. Ακόμα και αυτά καθαυτά τα αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα, ο Αλ. Τσίπρας τα σχολίασε απ' τη σκοπιά της επίδρασης που θα έχουν στην «ανάκαμψη της οικονομίας» και την «ανάπτυξη», λέγοντας ότι «το να σκέφτεται κανείς τη μείωση των μισθών ως ένεση για την ανάκαμψη της οικονομίας και της ανταγωνιστικότητας, μάλλον ξεπερνά κάθε λογική (...) όσο επιμένετε στις πολιτικές της λιτότητας (...) καμία πιθανότητα ανάπτυξης και παραγωγικής ανασυγκρότησης». Βέβαια, ο καημός του για την επαναφορά του κεφαλαίου σε τροχιά ανάπτυξης, επιβεβαιώνει ότι είναι κροκοδείλια τα δάκρυα τους για το εισόδημα και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Ο σφαγιασμός τους είναι προϋπόθεση μεγαλύτερης κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας στην περίοδο της αναιμικής ανάπτυξης που θα διαδεχτεί την κρίση.