1. Συχνά οι δημοσιογράφοι μού θυμίζουν τους ιεραποστόλους που επισκέπτονταν στη ζούγκλα άγνωστες φυλές με σκοπό τον προσηλυτισμό. Στη δική μας περίπτωση, αντί για καθρεφτάκια και χάντρες, μας πουλάνε πληροφορίες που έχουν κοσκινίσει προσεκτικά οι τεχνικοί της εξουσίας.

2. Αρκεί μια ματιά σ' έναν μεγαλόσχημο δημοσιογράφο για να καταλάβεις τι εστί φαρισαϊκό πνεύμα. Αυτή η «ξεχωριστή» τάξη πουλά την αποκλειστική πληροφορία στον πολίτη χωρίς να μοιράζεται και την τύχη του, αφού δεν θεωρεί εαυτόν μέρος του κόσμου. Παίρνει τη θέση του τυπικού θεατή που ανήκει σε μια απολιθωμένη κάστα, της οποίας μέλημα είναι να διατηρηθεί αμετάβλητη μέσα στα εκάστοτε κέντρα εξουσίας.

3. Κάθε δελτίο ειδήσεων είναι κι ένα κακό συναπάντημα, που ο πολίτης αδυνατεί να αποφύγει: από τα πρώτα κιόλας λεπτά διακρίνεις την έλλειψη ενδιαφέροντος από την πλευρά του επιφορτισμένου για την ενημέρωση, προς το κοινό στο οποίο απευθύνεται. Η είδηση απλώς μεταφέρεται με εκφράσεις κλισέ, συνοδεία εκείνου του βλέμματος αυταρέσκειας του ηλίθιου που πιστεύει πως έκανε θαύμα μετατρέποντας το κρασί σε νερό.

4. Δεν είναι τυχαία η κοινή «απέχθεια» των δημοσιογραφικών κύκλων για οτιδήποτε έχει σχέση με το απεργιακό κίνημα ή τους κομμουνιστές. Χρησιμοποιούν τις ίδιες φράσεις, το ίδιο μένος, τον ίδιο παραλογισμό, αθροίζοντας νέες συκοφαντίες. Αν είχαν τη δυνατότητα, θα έκαναν αφορισμούς. Παράλληλα εκτρέφουν φόβους, φήμες, ενισχύουν την εικόνα των μπάτσων, που με τη σειρά τους πέφτουν πάνω στον κουρασμένο κόσμο εκβιάζοντάς τον για να συνεχίσει να πληρώνει τα γουρούνια.

5. Ο δημοσιογράφος συνομιλεί μόνο με τον εαυτό του ακόμα κι όταν μιλά δημόσια. Η κρυφή του απόλαυση είναι να εισχωρεί στα γεγονότα και να καταλαμβάνει την πρώτη θέση ώστε να έχει μια ολική θέα του δράματος.

6. Η φετιχοποίηση του ευρώ ανατέθηκε εξ ολοκλήρου στους μεγαλόσχημους δημοσιογράφους, που ξεπέρασαν τον καλύτερό τους εαυτό. Μοιράζοντας απλόχερα φόβο, στήριξαν ένα νόμισμα χάρη στο οποίο γνωρίσαμε τη δημοκρατία των συσσιτίων.

7. Η αναζήτηση σκανδάλου ολοκληρώνει το έργο κάθε αξιοσέβαστου δημοσιογράφου. Πρόκειται για μια συνήθη άσκηση που εκτελείται από κεκτημένη ταχύτητα. Και η ζωή ανταποκρίνεται απλόχερα παρέχοντας στον ειδήμονα κάθε ωμότητα, η οποία θρέφει χωρίς περιστροφές την πείνα και τη δίψα μας για φόβο.