Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, πρόεδρος της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσικής Ομοσπονδίας και υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές, κατεβαίνει στις εκλογές μ' ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, που υποστηρίζει ότι θα το υλοποιήσει η «κυβέρνηση συνασπισμού λαϊκής εμπιστοσύνης», όπως την ονομάζει, που θα αποτελείται από «επαγγελματίες και πατριώτες».

Βασικό της μέλημα «η σωτηρία της χώρας», ώστε «να ξεπεράσει τις πέντε κυριότερες απειλές που κρέμονται πάνω από τη Ρωσία». Ως τέτοιες προσδιορίζονται: «Η τεράστια κοινωνική ανισότητα. Η δημογραφική καταστροφή. Η αναρχία της οικονομίας που είναι εξαρτημένη από την αρρώστια της κατανάλωσης. Η απώλεια της αμυντικής ικανότητας. Η πνευματική και ηθική κατάπτωση». Υποστηρίζει πως η κυβέρνησή του θα εξασφαλίσει: «Την ασφάλεια της χώρας μας και την προσωπική ασφάλεια των πολιτών της. Μια μετάβαση από την οικονομική ύφεση στην επιτάχυνση της ανάπτυξης. Την εξάλειψη της φτώχειας και κοινωνικής υποβάθμισης. Την ενίσχυση της φιλίας των λαών στο εσωτερικό της Ρωσίας. Ενα κράτος δικαίου, του νόμου και της τάξης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

Αυτό αναμένεται να γίνει με τη λεγόμενη «φόρμουλα 3-7-5», που περιλαμβάνει: - ΤΡΕΙΣ τομείς μιας νέας εξωτερικής πολιτικής - ΕΠΤΑ τομείς μιας νέας οικονομικής πολιτικής - ΠΕΝΤΕ κοινωνικές προτεραιότητες.

Επιγραμματικά οι βασικές κατευθύνσεις του προεκλογικού προγράμματος του Γκ. Ζιουγκάνοφ προβλέπουν:

1. Οι νέες προτεραιότητες της εξωτερικής μας πολιτικής θα στοχεύουν στην εδραίωση δίκαιων σχέσεων στην παγκόσμια αρένα, στην αύξηση του αριθμού των συμμάχων και των μόνιμων εταίρων της Ρωσίας. Θα αφιερώσουμε τις προσπάθειές μας για την ενίσχυση του ρόλου των Ηνωμένων Εθνών, υποστηρίζοντας έναν πολυπολικό κόσμο και τον περιορισμό της επιρροής του ΝΑΤΟ. Οι συμπατριώτες μας στο εξωτερικό θα προστατεύονται αποτελεσματικά.

2. Η δημιουργία μιας νέας Ενωσης των αδελφών λαών. Θα κάνω ό,τι είναι δυνατόν για να επιταχυνθεί η επαναπροσέγγιση των χωρών της πρώην Σοβιετικής Ενωσης. (...)

3. Η ενίσχυση της αμυντικής ικανότητας της χώρας μας (...) Σας υπόσχομαι μια ανεξάρτητη και φιλειρηνική εξωτερική πολιτική και την προστασία της πατρίδας μας από εξωτερικές απειλές.

1. Εθνικοποίηση (...) παλλαϊκή ιδιοκτησία στους φυσικούς πόρους. Η εθνικοποίηση θα επηρεάσει τους τομείς πετρελαίου και φυσικού αερίου, τον τραπεζικό τομέα, την ενέργεια, την αεροναυπηγική, τους σιδηροδρόμους. (...) Σε όσους πήραν στα χέρια τους το λαϊκό πλούτο στη δεκαετία του '90, αλλά στη συνέχεια ανέπτυξαν την παραγωγή, θα τους προτείνουμε μια άξια αποζημίωση.

2. Μια νέα εκβιομηχάνιση. (...)

3. Αναβίωση της ρωσικής υπαίθρου. (...)

4. Μια αλλαγή της οικονομικής πολιτικής. (...)

5. Αναθεώρηση του φορολογικού συστήματος. (...)

6. Ταχεία ανάπτυξη της επιστήμης. (...)

7. Εφαρμογή του προγράμματος "Κάλυψης Μεγάλων Αποστάσεων" (...) μεγάλες επενδύσεις για τη βιομηχανία και γεωργία.

1. Μια κοινωνία της δικαιοσύνης θα αντικαταστήσει την "κοινωνία της ζούγκλας". Εμείς θα εγκρίνουμε ένα νέο Κώδικα Εργασίας και θα προστατεύουμε τα δικαιώματα των μισθωτών. Θα εγγυηθούμε ώστε οι εργαζόμενοι να έχουν αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες εργασίας, το δικαίωμα στην ξεκούραση και ανάπαυση, την αναβάθμιση του μορφωτικού και πολιτιστικού τους επιπέδου. Μέσα σε ένα χρόνο θα αναθεωρήσουμε όλους τους αντιλαϊκούς νόμους. (...) Μέχρι το τέλος του 2013 ο μέσος όρος σύνταξης στη Ρωσία θα διπλασιαστεί και οι ελάχιστες συντάξεις θα τριπλασιαστούν. (...)

2. Τα παιδιά και οι νέοι θα απολαμβάνουν κρατική στήριξη.

3. Η ποιοτική εκπαίδευση θα είναι προσιτή σε όλους: Θα επαναφέρουμε στους ανθρώπους τη μεγαλύτερη κατάκτηση της σοβιετικής εξουσίας, δηλαδή την καθολική δωρεάν Παιδεία. (...)

4. Η υγεία θα βελτιωθεί: Θα μπορείτε να αποκτήσετε δωρεάν υψηλής ποιότητας ιατρικές υπηρεσίες. Ιδιωτικές κλινικές θα είναι μόνο μια προσθήκη στα πλαίσια ενός ολοκληρωμένου συστήματος υγείας του κράτους. (...)

5. Η κυβέρνηση θα διασφαλίσει μια πολιτιστική άνθηση και την πνευματική ενότητα της xώρας».

Συμπερασματικά, αν και το βασικό σύνθημα του Γκενάντι Ζιουγκάνοφ είναι «Η εξουσία κι η ιδιοκτησία στο λαό», το πρόγραμμά του συνιστά μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα καλύτερης διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος, που προτίθεται να εφαρμόσει μέσα από εκλογικές - κοινοβουλευτικές διαδικασίες.