Καταργούνται τα πταίσματα, τα αδικήματα πλέον θα διακρίνονται μόνο σε κακουργήματα και πλημμελήματα. Καταργείται η αρχή ότι ο ηθικός αυτουργός τιμωρείται με την ίδια ποινή με το φυσικό αυτουργό και δίνεται στο δικαστήριο η δυνατότητα να επιβάλει μειωμένη ποινή στον ηθικό αυτουργό. Καταργείται η διάκριση μεταξύ φυλάκισης και κάθειρξης και προβλέπεται ενιαία ποινή φυλάκισης. Αντί για ισόβια κάθειρξη το δικαστήριο θα μπορεί διαζευκτικά να επιβάλλει ποινή φυλάκισης από 15 - 20 έτη. Αλλάζει ριζικά ο τρόπος προσδιορισμού των χρηματικών ποινών. Καταργείται η παρεπόμενη ποινή της αποστέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων. Διευρύνεται η δήμευση ως παρεπόμενη ποινή. Εισάγονται σοβαρές αλλαγές στο θεσμό της αναστολής εκτέλεσης της ποινής.

Σοβαρές αλλαγές προτείνονται και σε αρκετά κεφάλαια του ειδικού μέρους του Ποινικού Κώδικα, αρκετές εκ των οποίων αφορούν τα λεγόμενα εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας και γενετήσιας ζωής και εγκλήματα σχετικά με το γάμο και την οικογένεια. Τέλος, διευρύνεται το περιεχόμενο της δήμευσης, ώστε να αντιμετωπιστούν και οι περιπτώσεις που τα προϊόντα του εγκλήματος και τα υπόλοιπα δημευτέα αντικείμενα έχουν αναμειχθεί με περιουσία που αποκτήθηκε από νόμιμες πηγές, δεν έχουν βρεθεί στο σύνολό τους ή ανήκουν εν λόγω ή εν μέρει σε τρίτο, σε βάρος του οποίου δεν είναι δυνατόν να επιβληθεί δήμευση. Επίσης, διαχωρίζεται η ποινή για το αδίκημα της δωροδοκίας, για το οποίο προτείνεται αυστηρότερη ποινή, αν διαπράττεται από υπουργό, βουλευτή ή δικαστή.