Δεύτερο και σημαντικότερο, ότι όλες οι «διαφορετικές» εκδοχές της «απελευθέρωσης» που οι αρμόδιοι υπουργοί έχουν παρουσιάσει - Ρέππας, Ραγκούσης, Βορίδης - στο μόνο ζήτημα που ουσιαστικά διαφοροποιούνται αφορά το χρόνο κατά τον οποίο η μεγάλη μάζα των σημερινών αυτοαπασχολούμενων του κλάδου, θα μετατραπεί σε φτηνό εργατικό δυναμικό των μεγάλων εταιρειών. Προφανώς και εδώ εμπλέκονται συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα που προωθούνται από τη μία ή την άλλη εκδοχή, αλλά το γεγονός ότι η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει κάνει δεκτά και τα τρία διαφορετικά νομοσχέδια, δείχνει ότι και τα τρία ικανοποιούν εξίσου τον στόχο της παράδοσης του κλάδου στους μεγαλοεπιχειρηματίες.

Συνεπώς, όλη η «φιλολογία» που αναπτύσσεται για το ποιας μορφής «απελευθέρωση» είναι καλύτερη αφορά - προς το παρόν τουλάχιστον - μόνο το εσωτερικό των αστικών κομμάτων της συγκυβέρνησης και την επιδίωξη των εκάστοτε υπουργών του τομέα των μεταφορών για το πώς θα εξυπηρετηθούν καλύτερα και ποιοι μεγαλοεπιχειρηματίες που ενδιαφέρονται να επενδύσουν στο συγκεκριμένο κλάδο πάντα σε βάρος της μεγάλης μάζας των αυτοαπασχολούμενων του κλάδου.